เช่นมีเรื่องกระทบกระทั่งบางอย่างเกี่ยวกับ  ข้างบ้าน  หรือคนในซอย

คนส่วนใหญ่เลือกที่จะเห็นแก่ตัว  โยนความรับผิดชอบไปที่คนอื่นปัดกันไปกันมา

แทนที่จะแบ่งๆกันรับผิดชอบตามส่วน  แฟร์ๆกัน

แต่บางคนไม่ได้คิดแบบนั้นถ้าเห็นว่าเพื่อนบ้านท่าทางอ่อนแอไม่มีปากมีเสียง  คือปัดความรับผิดชอบไปที่บ้านนั้นเต็มๆ
เห็นแก่ตัวใส่แบบไม่แคร์

ทั้งๆที่ถ้าจะเอาแฟร์ๆก็แบ่งๆกันรับผิดชอบ

และรู้สึกว่าคนแบบนี้จะมีเยอะด้วยเห็นบ้านไหนไม่มีปากมีเสียง  แล้วมักจะได้ใจเห็นแก่ตัวใส่แบบไม่เกรงกลัว

ทำไมหลายคนถึงมีนิสัยเห็นแก่ตัวแบบนี้ครับ