ฉันจึงฝากลมหนาวถามข่าวใจ

บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว

บท 1 — หยดน้ำบนใบไม้หยดน้ำเล็ก ๆ เกาะพราวบนปลายใบมันส่องแสงวับเหมือนอัญมณี แต่ไม่มีค่าพอจะขายฉันหัวเราะกับตัวเอง—ที่เคยไล่ตามเพชรพลอยในวันพรุ่งนี้ทั้งที่ความงามของหยดน้ำตรงหน้า ก็เพียงพอจะ

O รูปเอย .. รูปแพงเจ้า ค่ำจดเช้าแต่ละห้อยเฝ้าคอยเห็น ในดวงจิตเหงาเงียบก็เพียบเพ็ญ ความเอื้อเอ็นดูล้ำ .. คอยค้ำคา O เคยหรือใจ-หยุดคิด-แม้นิดหนึ่ง หยุดซาบซึ้งความวอน .. ออดอ้อนหา ทุกหลับฝัน .. คำนึงก็ตร

***คิดถึงเหลือเกิน*** อยากจะบอกออกไปให้รู้ว่า แม้นเวลาผ่านกาลนานแค่ไหน ครั้งเราต้องห่างกันนั้นแสนไกล แต่ดวงใจใฝ่เพ้อละเมอครวญ ยามราตรีเงียบงันฉันมิหลับ นอนกระสับกระส่ายร่ำไห้หวน คิดถึงเมื่อวา

รักในคีย์เศร้า     1. หลงเธอ   ยามสบตาเธอ... ฉันเพ้อเคลิ้มหลง งดงามเอวองค์... วงพักตร์สดใส ยามยิ้มเย้ายวน... อบอวลอุ่นใจ หาเคยพบใคร... ละไมเท่าเธอ   อยากจะบอกร

..เจ้างามไว้ ใคร่ประดับ ให้กับโลก จะเพราะโชคหรือ ช่างกระไร มิใคร่หา ข้าสืบพบ สบประทิ่น เจ้ากลิ่นมา จึ่งได้พา พึงประทับ เข้ากับใจ แผ่นผิวกร้าว ร้าวกร้าน ลานคอนกรีต ลึกจารีต แรงสันดาน เจ้าต้านไว้ ไร้น้

ห้วงเวลา ที่เราสอง ต้องห่างไกล เธอจะเป็น อย่างไร ในตอนนี้ คนอีกฝั่ง ขอบฟ้า ทุกนาที คิดถึงแต่ คนดี ที่ห่างกัน เมื่อราตรี ประดับดาว คงหนาวลม อย่าลืมห่ม ผ้านอน ก่อนหลับฝัน คนทางนี้ เฝ้าถามทวง กับดวง