เออ...เอาเป็นว่าผมเรียนอยู่เทคนิคแห่งหนึ่งคุณครูท่านนี้เป็นหนึ่งในบุคคลที่ผมชอบเรียนด้วยที่สุดแล้วล่ะแต่เค้าจะมีศิษย์รักคนหนึ่งกับอคติรึเปล่าไม่รู้ ในช่วงเวลาท้ายเทอมที่แล้วจนถึงต้นเทอมนี้หงุดหงิดที่สุดเท่าที่เคยเจอในรอบ 3 ปี คุณครูเขาค่อนข้างลำเอียงหน่อยๆในกลุ่มผมมีเพื่อนคนนึงที่สนิทกับอาจารย์เขามักได้เรียนรู้เรื่องสำคัญเช่นการคุมอุปกรณ์เครื่องจักรการใช้งานเครื่องมือซึ่งโดยส่วนตัวผมก็อยากทำเหมือนกัน
(อยากควบคุมอยากรู้มันทำงานยังไงเพราะแค่จดผมจินตนาการไม่ออกหรอก)เพราะว่าผมมาเรียนสายนี้แล้วผมก็อยากใช้เหมือนกันแต่ผมก็ไม่กล้าบอกเค้าหรอกได้แต่อึดอัด..อีกเรื่องก็มักจะเรียกใช้ศิษย์รักเกินจำเป็นมากๆนี่ขนาดวันลาอาจารย์ยังถามหาเลยหงุดหงิดไว้ในใจนั่นแหละครับ
ส่วนในอคติ ทั้งผมและเพื่อนหลายคนก็ไม่ได้เก่งงานอะไรมากแต่ก็อยากลองในวันนี้เองต้องใช้เครื่องจักรเพื่อตัดไม้ผมได้อาสาเป็นหมายเลข 1 ตำแหน่งอะไรสักอย่างนี้แหละแต่อาจารย์ไม่ให้ผมทำแถวบอกว่าจะทำตัวเองนิ้วขาดตอนนั้นผมปี๊ดแตกในใจมากๆเลยเพราะว่าผมรอมาทั้งสัปดาห์แล้วผมอยากใช้เครื่องมือไม่อยากมานั่งรอจับแบบเฮ้ยเอาเถอะผมได้จับมา 2 รอบแล้วรอบหน้าก็หวังว่าจะได้ทำ (เพื่อนผมก็โดนคล้ายๆกันนี่แหละนั่งหงอยเป็นหมาทั้งคู่เลยได้แต่รอจับนั่นแหละครับ) ที่ผมมาเขียนอ่ะไม่ได้อะไรกับคุณครูแค่รู้สึกผิดหวังเศร้ากับหงุดหงิดอยากระบายเฉยๆยิ่งผมเป็นหัวหน้าห้องด้วยก็เลยยิ่งรู้สึกแย่ขอบคุณที่อ่านขอบคุณครับ