สวัสดีครับ พี่ ๆชาวพันทิปทุกคน วันนี้ผมอยากมาแชร์ประสบการณ์การทำงาของผมให้ฟัง ผมทำงานที่ร้านชาบูแห่งหนึ่งในตำแหน่งพนักงานเสิร์ฟ ร้านที่ผมทำเป็นที่ร้านไม่ค่อยมีคนรู้จัก ลูกค้าส่วนใหญ่ที่เข้ามาทาน ส่วนใหญ่เป็นลูกค้าประจำ บางวันไม่มีลูกค้าเลย ผมเองก็ไม่มีอะไรทำก็นอน แล้วมาวันนึง ทางเจ้าของร้านได้ไปให้มีคนมารีวิวร้าน ผลตอบรับออกมาดีเกินคาด เพราะลูกค้ามาทานชาบู ไม่ต่ำกว่า 10 โต๊ะ มันอาจจะน้อยสำหรับบางท่าน แต่ทางร้านเองก็มีเด็กเสิร์ฟแค่ 2 คน แทบจะบริการและรับลูกค้าไม่ทันในเวลาเดียวกัน ในครัวมีกัน 5 คน ซึ่งก็ไม่สามารถจัดอาหาร ตามเวลาทันได้ ผลที่ออกมามันเลยล้าช้า ลูกค้าบางท่าน ก็ต้องรอเกือบครึ่ง ชม. ถึงจะได้ทาน แต่บางท่านเค้าไม่รอ เค้าก็ไปทานกันร้านอื่น
และคนที่ต้องรับหน้า เวลาลูกค้าด่า ก็คือเด็กเสิร์ฟ ยอมรับว่าเหนื่อยมาก ทั้งวัน ไม่ได้นั่ง ไม่ได้พัก และไม่ได้กินข้าวเลย ถ้าให้อีกคนไปกิน และอีกคนรอรับลูกค้า ยังไงก็ไม่ทัน บางที่ ช้อน ชาม หมด เราะพยายามขอให้ทางคนล้างจานมาช่วย โดยการแยกช้อน แยกชาม มาให้ แต่เค้ากลับที่จะไม่ทำให้ โดยให้เหตุผลว่า มันไม่ใช่หน้าที่ของเค้า ก็กลับกลายเป็นเราที่จะต้องเอา ชาม ช้อน มาแยกมาเช็ดเอง จากหลังร้าน และต้องเช็คความสะอาด ไม่งั้นก็ไม่สามรถเสิร์ฟลูกค้าได้ เป็นอะไรที่เหนื่อยมาก โดยเฉพาะครั้งที่ลูกค้าได้รับอาหารช้า ลูกค้าจะวีน และจะด่าเรา แต่เค้าไม่ได้ด่าคนในครัว หรือคนล้างจาน แต่เลือกด่าเรา ทั้ง ๆ ที่เราเองนั้นก็พยายามที่จะรีบเร่งในครัว และเร่งเสิร์ฟให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ความต้อง ของลูกค้า ไม่ได้มีแค่ท่านเดียว แต่มีอีกประมาณ 10 กว่าโต๊ะที่เราให้เราไปบริการและเสิร์ฟอาหาร เราทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มรับ คนในครัวนั้นมีกันถึง 5 คน แต่ยังไม่สามารถที่จะจัดทำอาหารให้ทันได้ แต่เด็กเสิร์ฟนั้นมีแค่ 2 คน ที่จะต้องพยายามบริการลูกค้าให้ทั่วถึง เหนื่อยขนาดไหน รู้สึกแย่รู้สึกท้อขนาดไหน พอเวลาลูกค้าเรียกเราก็ทำได้แค่ยิ้ม และขอโทษลูกค้าที่อาหารล่าช้า ทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของเราด้วยซ้ำไป แต่ยังดีที่ทางเจ้าของร้านเค้าเข้าใจในตำแหน่งของเรา ประสบการณ์ของผมก็มีเพียงเท่านี้ครับ บางท่านอาจจะคิดว่านี่เป็นแค่เรื่องเล็ก แต่สำหรับผมนั้น มันเป็นเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย เราต้องแบกรับความคาดหวังของลูกค้าทุกคน นั้นเราต้องบริการลูกค้าให้ทั่วถึงกันทุกคนโดยที่ไม่มีจุดบกพร่อง
การทำงาน
และคนที่ต้องรับหน้า เวลาลูกค้าด่า ก็คือเด็กเสิร์ฟ ยอมรับว่าเหนื่อยมาก ทั้งวัน ไม่ได้นั่ง ไม่ได้พัก และไม่ได้กินข้าวเลย ถ้าให้อีกคนไปกิน และอีกคนรอรับลูกค้า ยังไงก็ไม่ทัน บางที่ ช้อน ชาม หมด เราะพยายามขอให้ทางคนล้างจานมาช่วย โดยการแยกช้อน แยกชาม มาให้ แต่เค้ากลับที่จะไม่ทำให้ โดยให้เหตุผลว่า มันไม่ใช่หน้าที่ของเค้า ก็กลับกลายเป็นเราที่จะต้องเอา ชาม ช้อน มาแยกมาเช็ดเอง จากหลังร้าน และต้องเช็คความสะอาด ไม่งั้นก็ไม่สามรถเสิร์ฟลูกค้าได้ เป็นอะไรที่เหนื่อยมาก โดยเฉพาะครั้งที่ลูกค้าได้รับอาหารช้า ลูกค้าจะวีน และจะด่าเรา แต่เค้าไม่ได้ด่าคนในครัว หรือคนล้างจาน แต่เลือกด่าเรา ทั้ง ๆ ที่เราเองนั้นก็พยายามที่จะรีบเร่งในครัว และเร่งเสิร์ฟให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ความต้อง ของลูกค้า ไม่ได้มีแค่ท่านเดียว แต่มีอีกประมาณ 10 กว่าโต๊ะที่เราให้เราไปบริการและเสิร์ฟอาหาร เราทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มรับ คนในครัวนั้นมีกันถึง 5 คน แต่ยังไม่สามารถที่จะจัดทำอาหารให้ทันได้ แต่เด็กเสิร์ฟนั้นมีแค่ 2 คน ที่จะต้องพยายามบริการลูกค้าให้ทั่วถึง เหนื่อยขนาดไหน รู้สึกแย่รู้สึกท้อขนาดไหน พอเวลาลูกค้าเรียกเราก็ทำได้แค่ยิ้ม และขอโทษลูกค้าที่อาหารล่าช้า ทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของเราด้วยซ้ำไป แต่ยังดีที่ทางเจ้าของร้านเค้าเข้าใจในตำแหน่งของเรา ประสบการณ์ของผมก็มีเพียงเท่านี้ครับ บางท่านอาจจะคิดว่านี่เป็นแค่เรื่องเล็ก แต่สำหรับผมนั้น มันเป็นเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย เราต้องแบกรับความคาดหวังของลูกค้าทุกคน นั้นเราต้องบริการลูกค้าให้ทั่วถึงกันทุกคนโดยที่ไม่มีจุดบกพร่อง