812 นาทีที่ 16.55
--ต่อมาสำหรับเรื่องในนิทานของมหาตัณหาสังขยสูตรนี้
--พระพุทธองค์เรียกพระสาติเกวัฏฏะบุตรมาเฝ้าแล้วก็ กล่าวกับท่านว่า
--เห็นอย่างนั้นมันผิดน้าไปเอามาจากไหนไอ้วิญญานท่องเที่ยววนเวียนไปน่ะ ไปเอามาจากไหน เราไม่เคยสอน นา
--สอนอยู่แต่ว่า อัญญะตะระ ปัจจะยา เว้นจากเหตุปัจจัยแล้ว นัตถิ วิญญานัสสะ สัมภะโว ความเกิดขึ้นแห่งวิญญานย่อมไม่มี
--นา เพราะวิญญานนั้นก็เป็น ปฏิจจสมุปปันนธรรม เราสอนแต่แบบนี้ไปเอา เรื่องนี้มาจากไหน
--พระองค์ก็ตรัสบอกว่า พระสาตินั้น กล่าวตู่พระองค์ ด้วยคำอันไม่เป็นจริง
--เพราะการถือผิดของตนเองนั่นเอง ก็ชื่อว่าย่อมขุดตนเอง ย่อมประสบกับสิ่งที่ไม่ใช่บุญเป็นอันมาก
--และความเห็นผิดอันนั้นก็จักมีเพื่อสิ่งไม่เป็นประโยชน์
--เพื่อความทุกข์แก่สาติภิกษุนั้น ตลอดกาลอันยาวนาน
--จักมี คือ จักมีในอนาคตนั่นเอง
--หมายถึงว่า พระองค์พยากรณ์ว่าท่านแก้ไม่ได้ในอัตภาพนี้ในพระพุทธเจ้าองค์นี้ ส่วนพระพุทธเจ้าองค์อื่นค่อยว่ากันต่อไปนะ
--แต่ไม่ได้บอกไปว่าไปตกอบายที่ไหน
--เพียงแต่ว่าตรัสว่า
--ความเห็นผิดของท่านนี้จะเป็นไปเพื่อสิ่งไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ตลอดกาลอันยาวนาน นาอย่างนี้
--เมื่อเป็นดังนี้แล้วพระองค์ก็ปล่อยท่านสาติภิกษุไว้ว่าจะปรากฏตามความเห็นผิดอันไม่ดีอันเป็นบาปอันชั่วช้าของตนเอง
----
เครดิต มหาตัณหาสังขยสูตร ๒ วิญญาณเกิดเพราะอาศัยปัจจัย, อ.สุภีร์ ทุมทอง-บ้านพุทธธรรมสวนหลวง-๒๐
https://www.youtube.com/watch?v=Mv1P1YKM5eE
----
อัญญะตะระ ปัจจะยา เว้นจากเหตุปัจจัยแล้ว นัตถิ วิญญานัสสะ สัมภะโว ความเกิดขึ้นแห่งวิญญานย่อมไม่มี
--ต่อมาสำหรับเรื่องในนิทานของมหาตัณหาสังขยสูตรนี้
--พระพุทธองค์เรียกพระสาติเกวัฏฏะบุตรมาเฝ้าแล้วก็ กล่าวกับท่านว่า
--เห็นอย่างนั้นมันผิดน้าไปเอามาจากไหนไอ้วิญญานท่องเที่ยววนเวียนไปน่ะ ไปเอามาจากไหน เราไม่เคยสอน นา
--สอนอยู่แต่ว่า อัญญะตะระ ปัจจะยา เว้นจากเหตุปัจจัยแล้ว นัตถิ วิญญานัสสะ สัมภะโว ความเกิดขึ้นแห่งวิญญานย่อมไม่มี
--นา เพราะวิญญานนั้นก็เป็น ปฏิจจสมุปปันนธรรม เราสอนแต่แบบนี้ไปเอา เรื่องนี้มาจากไหน
--พระองค์ก็ตรัสบอกว่า พระสาตินั้น กล่าวตู่พระองค์ ด้วยคำอันไม่เป็นจริง
--เพราะการถือผิดของตนเองนั่นเอง ก็ชื่อว่าย่อมขุดตนเอง ย่อมประสบกับสิ่งที่ไม่ใช่บุญเป็นอันมาก
--และความเห็นผิดอันนั้นก็จักมีเพื่อสิ่งไม่เป็นประโยชน์
--เพื่อความทุกข์แก่สาติภิกษุนั้น ตลอดกาลอันยาวนาน
--จักมี คือ จักมีในอนาคตนั่นเอง
--หมายถึงว่า พระองค์พยากรณ์ว่าท่านแก้ไม่ได้ในอัตภาพนี้ในพระพุทธเจ้าองค์นี้ ส่วนพระพุทธเจ้าองค์อื่นค่อยว่ากันต่อไปนะ
--แต่ไม่ได้บอกไปว่าไปตกอบายที่ไหน
--เพียงแต่ว่าตรัสว่า
--ความเห็นผิดของท่านนี้จะเป็นไปเพื่อสิ่งไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ตลอดกาลอันยาวนาน นาอย่างนี้
--เมื่อเป็นดังนี้แล้วพระองค์ก็ปล่อยท่านสาติภิกษุไว้ว่าจะปรากฏตามความเห็นผิดอันไม่ดีอันเป็นบาปอันชั่วช้าของตนเอง
----
เครดิต มหาตัณหาสังขยสูตร ๒ วิญญาณเกิดเพราะอาศัยปัจจัย, อ.สุภีร์ ทุมทอง-บ้านพุทธธรรมสวนหลวง-๒๐
https://www.youtube.com/watch?v=Mv1P1YKM5eE
----