มีใครเคยได้ยินประโยคนี้มั้ยคะ

มีคืนหนึ่ง หลังเลิกงานฉันขับรถไปหาพัฒน์เหมือนเคย ตอนนั้นเป็นช่วงปลายฝน ลมเย็น ๆ พัดมาเรื่อยจนเสื้อคลุมบาง ๆ เอาไม่อยู่ หน้าคลินิก Gwellness ที่เราชอบนั่งกัน ไฟสีอุ่นถูกเปิดไว้เหมือนเดิม กลิ่นสมุนไพรลอ

ผมไปเห็นข้อความหรือเพลง มาจากไหนซักที่แต่ผมจำไม่ได้ อยากรู้ว่ามันมาจากหนังหรือ เพลง หรือคำคมของใคร กับประโยคที่ว่า ฉันว่าแล้วเรื่องต้องจบลงแบบนี้ ทำไมฉันรู้หนะหรอ ก็เพราะว่า ตอนเราจูบกันเธอไม่ได้หลั

ปกติเราไม่ฟังเพลงอีสาน แต่เพลงนี้ต้องยอม เป็นเพลงที่สวิตช์เรนจ์เสียงโหดมากก เสียงเบสก็โหด หนักจับใจ แต่เราฟังภาษาอีสานไม่ค่อยออก ดนตรีก็ค่อนข้างจะบังเนื้อ จับใจความได้ประมาณว่า(แต่เป็นภาษาอีสานนะคะ เร

คือเราคุยกับผู้ชายคนนี้มาเกือบ4เดือนแล้ว เราคุยกันมาเกือบทุกวันเขาเป็นฝ่ายเริ่มจีบเราก่อนแรกเราก้อไม่ได้คิดอะไรแต่พอนานเข้าๆเราเริ่มรุ้สึกชอบเขามากๆเราคุยกับเกือบทุกวันโทรคุยกันทุกคืนก่อนนอน เราบอกเขา

ท่องฮุคเพลงนี้จะร้องว่า “เสียงที่ไม่ได้ยิน คือเสียงของความคิดถึง แม้ไม่มีใครตอบกลับ แต่ฉันยังพูดชื่อเธอเบาๆ ” ช่วยด้วยค่ะ มันวนอยู่ในหัวมาสามวันแล้ว5555555555

นั่งกินข้าวอยู่ในร้านอาหารแถวบ้านค่ะ นั่งอยู่นาน กินแบบเอื่อยเฉื่อย ลีลา ท่าเยอะ ในมุมของร้านเงียบๆ เห็นคู่รักคู่นึง เดินเข้ามาในร้าน เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันปกติๆ มานั่งโต๊ะข้างๆ เรา ต่อมอิจฉา