ฟังสูงวัยที่บ้านพูดแล้วน้ำตาจะไหล

กลับไปบอกคนแก่คนนั้นครับ แปลว่าคุณไม่เข้าใจโลกทุนนิยมและเงินเฟ้อ ในยุคสมัยเมื่อ30ปีก่อนประเทศไทยอยู่ในช่วงที่เศรษฐกิจเติบโตสูงสุด ตั้งแต่ปี 2534-2539 เป็นยุคที่ GDPไทยโตเฉลี่ย 8% ต่อปีดังนั้นไม่แปลกที่ทำงานทำอาชีพอะไรเงินมันก็สะพัด

อีกปัจจัยที่สำคัญมากคือเงินเฟ้อ เราคงเคยได้ยินกันสมัยเมื่อ 30ปีก่อน ก๋วยเตี๋ยวถ้วยละ1บาท อาหารตามสั่งก็ขายราคาไม่เกิน1บาทบางที่ก็เป็นหลักสลึง พอมาสมัยนี้ก๋วยเตี๋ยวราคาประมาณ 50บาท ข้าวถ้าในเมืองกรุง 60-70บาทนี่เรื่องปกติจะเห็นได้ว่าราคาข้าวของแพงขึ้นราว 50เท่าภายในระยะเวลา 30ปี ในขณะที่รายได้ของคนไทยเราโตตามไม่ทัน

ด้วยโลกทุกวันนี้มีแข่งขันมันสูงมากเกือบทุกคนในประชาการได้เรียนโรงเรียนเหมือนกัน มีความรู้ใกล้ๆกัน มหาลัยผลิตนักศึกษาจบใหม่เข้าตลาดแรงงานทุกปีปีละ 3แสนกว่ารายในขณะที่ความต้องการจ้างมีไม่ถึง จึงเป็นเหตุผลให้นศ.ปริญาตรี ปริญญาโททุกวันนี้ยังตกงานไม่มีงานทำ คนจบก็มักจะได้ทำงานไม่ตรงสายที่เรียนมาเพราะตลาดแรงงานต้องการคนที่มีคุณภาพจริงๆ ดังนั้นพวกคนที่เก่งไม่พอก็ต้องไปทำอย่างอื่น

ด้วยปัจจัยที่ผมยกมาข้างต้น ทั้งการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ต่างกัน เงินเฟ้อและความเจริญทำให้ราคาที่ดินสินทรัพย์ต่างๆสูงขึ้น การแข่งขันในการทำงานก็สูงเพราะระบบทุนนิยมที่บีบให้คนต้องแข่งขันนั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมรายได้คนยุคนี้ถึงสู้ค่าครองชีพแทบไม่ได้ ดังนั้นแทบไม่ต้องคิดถึงการจะซื้อบ้านซื้อรถแล้วผ่อนจบภายใน2ปีเลย ถ้าไม่พัฒนาตัวเองจนเก่งมากๆและหารายได้เสริมได้เป็นกอบเป็นกำหวังพึ่งแต่เงินเดือนก็ไม่มีทางที่จะทำได้แบบคนสมัยก่อน รุ่นเสื่อผืนหมอนใบ