เซฟโซนที่อยู่แล้วไม่เครียด vs ที่ใหม่ที่ต้องเสี่ยงแต่อาจจะดีกว่าเดิม

สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาขอคำปรึกษา ไม่ก็คำแนะนำค่ะ ช่วงนี้เรามีอะไรให้เครียดเยอะค่ะ แต่พักหลังๆเราเริ่มรู้สึกว่า เราร้องให้บ่อยเกินไปค่ะ ประมาณว่าแค่เรื่องเล็กๆ เรายังร้องไห้ใหญ่โต แถมบางครั้งทำร้ายตัวเอ

ใครยังไม่มีเพื่อนที่สามารถแชร์ หรือพูดคุยเรื่องราวที่เจอมาระหว่างวันไม่ว่าจะอยู่ในวัยเรียนหรือวัยทำงาน มาคุยกันได้นะครับ รับประกันว่าคนๆนี้ไม่หายไปไหนแน่นอน ถ้าคุณไม่หายไปก่อน😂😂   ลองหาเพื่อ

สวัสดีค่ะ 😊 เราเพิ่งย้ายออกมาอยู่คนเดียวได้ประมาณ 6 เดือน หลังจากที่อยู่กับครอบครัวมาตลอด ไม่เคยไปอยู่หอ ไม่เคยเช่าคอนโด อยู่ในเซฟโซนของบ้านมาตลอดแบบแทบไม่ต้องคิดอะไรเยอะเลย ตอนตัดสินใจย้ายออกมา จริ

พอดีเราได้งานทำแล้วแต่เป็นงานร้านอาหารเราเรียนจบปริญญาตรีสาขาบัญชี แล้วเราก็บอกกับแม่ว่าเราได้งานทำแล้วแต่เป็นงานร้านอาหารนะ แทนที่จะได้คำพูดที่เป็นคำชมหรือคำปลอบใจ ว่า ทำงานไหนก็ทำไปก่อน แต่สิ่งที่เร

เห็นโพส ที่แม่ประจานลูกวัย 16 ที่หนีออกจากบ้าน แล้วหดหู่ ครอบครัวเราก็ไม่ใช่เซฟโซน ทำไรคือผิดหมด ตอกย้ำแต่ความผิดพลาด ไม่คาดหวังอะไรจากเรา แต่ไม่เคยซัพพอร์ตเรา บางครั้งเราก็จุกอกเวลาเพือนถามว่าพ่อแม่

ทุกคนคิดเห็นว่าไงบ้างคะ เราทำงานที่โรงงาน ที่เป็นญาติพี่น้องกัน ทำมา 4-5 ปี แต่มันรู้สึกว่า ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน มีแต่คน Toxic เรากับแฟนเลยตัดสินใจจะลาออก แล้วกลับไปอยู่บ้าน เราไม่มีหนี้สิน แต่พอมีเ

สวัสดีค่ะตามหัวข้อเลย คือเซฟโซนของเราถ้าไม่ใช่พ่อเเม่เราผิดมั้ย เพื่อนๆหรือคนรู้จักของเราเเทบทุกคนถ้าเราไปถามเขาก็จะตอบเเบบไม่ต้องคิดเลยว่าเวลามีปัญหาเซฟโซนของพวกเขาคือพ่อแม่ แต่เราคนนึงอะค่ะไม่ได้คิด