แต่งนิยาย คู่แท้ตลอดกาล ตอนที่ 5 ย้อนเวลา

กระทู้สนทนา
ซาตาน : สมิธ ฟลอร่า มีจดหมายส่งมาจากโลกมนุษย์ เป็นการส่งผ่านทางบาดาลน่ะ เพราะมันจะเชื่อมถึงนรกได้ เป็นจดหมายที่เกี่ยวกับพวกเจ้า เปิดอ่านดูสิ

เป็นนิยายขยะแขยงสิ้นดี คุณธรรมติดลบ ขอมีคำสั่งให้ลบล้างความหดหู่ให้หมด ภายในตอนนี้ตอนเดียว ไม่งั้นจะทำการแบนนิยายเรื่องนี้อย่างถาวร จงทำให้มีการย้อนเวลาเกิดขึ้น

สมิธ : แล้วจะย้อนเวลายังไงฟะ

ซาตาน : อื้ม ลำบากน่าดู แต่ข้าไม่อาจยุ่งได้ จำเป็นต้องขอตัว

ฟลอร่า : นึกออกแล้วสมิธ เอาโทรจิตมานี่สิ

วันเวลาก็ได้ผ่านไป อย่างมีความหวังอันต่ำต้อย ไม่น้อยก็น้อยสุดๆ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มี

ผลสอบปลายภาค อันดับหนึ่งได้แก่ แองเจิ้ล!

เพื่อน : ยินดีด้วยนะ ที่หนึ่งอีกแล้ว มีเคล็ดลับอะไรถึงเก่งขนาดนี้เนี่ย

แองเจิ้ล : อ่อ ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ ก็แค่คิดถึงแม่น่ะ

พวกเปตอดีตลูกน้องชั่วของพ่อสมิธที่ตายอยู่ในนรก (หมดประโยชน์ก็งี้แหละ)

ฟลอร่าใส่ถุงมือชุบน้ำพริกน้ำเกลือ ตบหน้าพวกมันรัวๆ อย่างกับลูกวอลเลย์

ฟลอร่า : พวกมืงช่วยไอ้แก่นั่นทำเลว ทำกรรมเฮี่ยๆไว้กับกุ กุจะตบพวกมืงให้เลือดกระจาย แสบคู่ไปกับน้ำพริกน้ำเกลือ ให้ใบหน้าเน่าเฟะกันให้หมด

แองเจิ้ล เชิญแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกรอบซิ

แองเจิ้ล : สวัสดีค่ะ ฉันคือนางฟ้าค่ะ

ไม่ใช่ เธอต้องเป็นแองเจิ้ลสิ

แองเจิ้ล : ก็ถูกแล้วนี่ค่ะ ฉันคือนางฟ้าค่ะ

เออๆๆ เอาเถอะๆ อะ แนะนำต่อ โธ่ๆๆ 😅

แองเจิ้ล : ฉันเรียนจบปริญญาเอก จากคณะมโนศาสตร์ มหาวิทยาลัยแองเจิ้ล ซึ่งผู้ก่อตั้งก็คือดิฉันเองนี่แหละค่ะ

โอ๊ย ไร้สาระ แล้วแบบนี้จะมีความสามารถได้ยังไงกันล่ะเนี่ย

แองเจิ้ล : ฉันจะท่องคาถาให้ฟัง ผู้เขียนนิยายจงเงียบไปจนจบตอนบทนี้

หืม… ฮ่าๆๆ จะบ้าเหรอ ทำตัวเป็นเด็กๆไปไ… เฮ้ย! อุ๊ปส์!

แองเจิ้ล : ฉันจะย้อนเวลากลับไปตอนที่ฉันกำลังจะคลอดลูกของฉัน

พ่อ : ไม่ต้อง คลอดมันตรงนี้แหละ คลอดธรรมชาติด้วย ไม่ต้องผ่งผ่ามันหรอก เอาให้เจ็บเต็มที่เลย ฉันชอบเห็นอะไรที่มันซาดิสน่ะ นี่หนู คลอดต่อหน้าแม่กับพี่ชายเธอสิ

แองเจิ้ล : หนูจะยอมพ่อเป็นครั้งสุดท้าย

พ่อ : ดีมาก แองเจิ้ลคลอดลูกออกมาแล้ว เจ้าหน้าที่ เตรียมเครื่องปั่นน้ำผลไม้สุดพิเศษมาซิ

เจ้าหน้าที่ : แต่เราไม่มีเครื่องปั่นนะครับ

พ่อ : พวกมืงนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ กุไปหาเองก็ได้ แล้วกุค่อยฆ่าพวกมืงให้หมดทุกตัวเลย

เจ้าหน้าที่ : ไอ้แก่นั่นไปแล้วครับ

แองเจิ้ล : ดีมาก รีบปล่อยตัวแม่กับพี่ชายฉัน เร็วเข้า

เจ้าหน้าที่ : ตรงนี้คือทางลัด ไปกันครับ ไอ้แก่นั่นอยู่คนละฟาก ไม่เห็นหรอก

แองเจิ้ล : ลูกแม่ เจ้าปลอดภัยแล้วนะ

สมิธ : นี่ หนูมีลูกด้วยเหรอ น่ารักน่าเอ็นดูจัง

ฟลอร่า : หนูเป็นใครกันน่ะ มาจากไหนเหรอ ดูไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเลย มากินข้าวกับเราก่อนไหม

แองเจิ้ล : เดี๋ยวนะ หนูก็คือแองเจิ้ลไง

ฟลอร่า : อย่าวู่วามสิหนู เดี๋ยวฉันจะพาไปนวดผ่อนคลายให้นะ ฝีมือฉันถือว่ายืนหนึ่งเลยล่ะ ไม่คิดตังค์ด้วย สำหรับหนูน้อยน่ารักคนนี้

สมิธ : มาดูทีวีกับน้าสิ ทีวีจอเท่าโรงหนังเลยนะ คุณภาพ HD ดูได้เจ็ดหมื่นช่องเลยนะหนู อยากดูการ์ตูน ดูสารคดี หรืออะไรก็ตาม ก็ใช้รีโมทนี่ได้เลย

แองเจิ้ล : เจ้าหน้าที่!

สมิธ : โวยวายอะไรอีก เจ้าหน้าที่อะไรกัน ที่นี่เราอยู่กันแบบครอบครัว ก็มีแค่พวกเรานี่แหละ

แองเจิ้ล : พ่อ!

สมิธ : อย่าเลย เรียกน้าดีกว่าน่า ฉันยังไม่แก่สักหน่อย

ฟลอร่า : หยิบของกินในตู้เย็นได้เต็มที่เลยนะจ๊ะ ไม่ต้องเกรงใจ

แองเจิ้ล : ฉันจะย้อนเวลากลับไปตอนที่พ่อฉันกำลังจะ… ยัดเยียดฉัน

พ่อ : เจ้าหน้าที่ เย็บปากมันอีกตัว เสียงแว้ดๆของอีนี่ ทำลายโสตประสาทกุยิ่งนัก

แองเจิ้ล : คุณลุง ปล่อยแม่กับพี่ชายหนูไปเถอะนะ หนูยอมทำทุกอย่างก็ได้

พ่อ : อื้ม ก็ได้ ฉันจะเชื่อเธอสักครั้ง เจ้าหน้าที่ ปล่อยสองคนนั้น แล้วก็รักษาพวกเขาให้หายบาดเจ็บด้วย

พ่อ : เจ้าหนู ฉันจะไม่เฆี่ยนเธอก็ได้ ช่วยแต่งชุดวันเกิดให้ฉันดูทีสิ

แองเจิ้ล : …

พ่อ : แต่งซี่

แองเจิ้ล : ฮือ…

พ่อ : โอ๊ย จะร้องไห้ทำไม หันไปดูข้างหลังซึ่ เตรียมหมวกปาร์ตี้ เตรียมชุดแฟนตาซีไว้ให้แล้ว นั่นแหละเขาเรียกว่าชุดวันเกิด รีบแต่งได้แล้ว เร็วเข้า

แองเจิ้ล : อ่อ… 😅 เอ่อ… แต่วันนี้ไม่ใช่วันเกิดหนูนะคะ

พ่อ : เอาน่า ช่วยแกล้งทำเป็นเจ้าของวันเกิดหน่อยเถอะ เดี๋ยวฉันจะจ้างให้สักสิบล้านบาททองเลย พอใจไหมล่ะ

แองเจิ้ล : โอ้ว… ได้สิคะ

พ่อ : เยี่ยม จัดงานได้ ส่วนค่าจ้าง เชิญไปที่ตู้เซฟตรงนั้นเลย ไม่มีรหัส

แองเจิ้ล : โอเค เรียบร้อย ฉันจะย้อนเวลากลับไปตอนที่พ่อฉันกำลังจะยัดเยียดฟลอร่า หรือแม่ของฉันนั่นเอง

ฟลอร่า : อย่าทำฉันนะ ฉันขอร้องละ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะไม่แจ้งความก็ได้ ปล่อยฉันเถอะนะ ได้โปรด

พ่อ : ปล่อยให้โง่เหรอจ๊ะ สวยซะขนาดนี้ ต้องเป็นเมียฉันแล้วล่ะ เจ้าหน้าที่ ถอดออกให้หมดซะ

ฟลอร่า : เอ๋? อะไรกัน

พ่อ : ไอ้จั๊ดง่าวเอ๊ย กุบอกตอนไหนว่าให้ถอดของกุ

เจ้าหน้าที่ : ก็ท่านไม่ได้บอกนี่ครับ ว่าให้ถอดของฟลอร่า ท่านบอกแค่ว่า ถอดออกให้หมดซะ ก็เลยนึกว่าหมายถึงท่านเอง พวกเราคิดว่าท่านคงไม่หน้าตัววเมียย รังแกผู้หญิงตัวแค่นี้หรอกมั้งครับ

พ่อ : พวกมืง!

เจ้าหน้าที่ : พวกเราจะไม่ทำร้ายท่านหรอก เพราะมีการสัญญาไว้แล้ว ว่าท่านจะต้องมีอันเป็นไปด้วยน้ำมือของผู้ชายคนนี้เท่านั้น เจ้าหน้าที่อีกคน พาตัวสมิธเข้ามา

สมิธ : สวัสดีครับท่านพ่อ คิดว่าผมตกหน้าผาจริงๆเหรอ โชคดีนะที่มีนางฟ้าองค์หนึ่งกางปีกมาช่วยไว้ทันพอดี เสียดายที่จู่ๆนางก็หายตัวไปอย่างน่ามึนงง ว่าจะขอบคุณกับตอบแทนสักหน่อย

พ่อ : อ่า… พ่อ… ขอโทษนะ พ่อไม่ได้… ตั้งใจจริงๆ… เอ่อ… มัน… มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ…

สมิธ : พ่อก็เหนื่อยมามากแล้ว คงจะเมื่อยน่าดู ให้ผมช่วยนวดจัดกระดูกให้นะครับ (กร๊อบ!)

พ่อ : อ๊าก!

สมิธ : อุ๊ย ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ มันคืออุบัติเหตุ โปรดเข้าใจผมด้วย 🤭

ฟลอร่า : สมิธ…

สมิธ : คุณจัดการมันได้เลย ไม่ต้องกลัว ผมยินดีแบ่งปันความเจ็บปวดที่มันจะได้รับ ด้วยน้ำมือคุณก็ได้เหมือนกัน

ฟลอร่า : ฉัน… ไม่กล้า…

สมิธ : ไม่เป็นไร ดูผมให้ดีๆนะ และก็ขออภัยด้วย ที่ต้อง… นอกใจคุณชั่วคราว ผมจะระเบิดทวารมันให้ดู ได้โปรดให้ผมทำให้คุณดูต่อหน้าด้วยเถอะ การรับชมของคุณครั้งนี้ นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

ฟลอร่า : ไม่ดู! ฉันรับไม่ได้ อุบาทว์ที่สุด ฉันขอตัว ฮือ…

สมิธ : ไม่เป็นไร สักวันคุณต้องมีโอกาสอย่างแน่นอน เจ้าหน้าที่ เตรียมเครื่องสูบลูกโป่ง

พ่อ : ไอ้ลูกทรพี!

สมิธ : ใช่ ผมเป็นทรพี ส่วนพ่อก็จะได้อ้วนพี เป็นหมูลูกโป่งที่น่าสมเพชทุเรศลูกตา เอาล่ะ อ้าปากได้แล้ว ไอ้เบาหวานขยะเปียกเหม็นเน่า

พ่อ : >*^?!$~}%,%!€?,*

สมิธ : สูบให้เต็มที่ ให้เหมือนกับไม่มีวันพรุ่งนี้ หมายถึงมืง ไม่ใช่กุหรอก ฮ่าๆๆ

พ่อ : (ระเบิดตู้ม ร่างกายพ่อได้แตกกระจายเต็มบ้าน ไขมันเอย น้ำดีเอย สิ่งปฏิกูลเอย เละเทะเต็มบ้านไปหมด กลิ่นสุดบรรยาย)

สมิธ : ยังไม่สะใจ ขอชิมเนื้อพ่อหน่อย แหยะ รสชาติเฮี่ยจริงๆ แต่ผมจะขอกลืนลงไปเพื่อรำลึกถึงท่านพ่อ และก็จะขอกราบท่านเป็นครั้งสุดท้าย

ซาตาน : เจ้าสมิธ

สมิธ : สมิธเคารพท่านซาตานครับ

ซาตาน : ถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องฟื้นคืนชีพในโลกคู่ขนาน

ท่านพ่อ : สมิธ! ฟื้นแล้วเหรอลูก (ร้องไห้ด้วยความดีใจสุดซึ้ง)

สมิธ : ผมฝันร้ายมากเลยครับพ่อ

ท่านพ่อ : โธ่… ลูกชายผู้น่าสงสาร ว่ามาเลยลูกพ่อ

สมิธ : ผมฝันว่าผมอยู่ในนรก และผมก็มีอีกความฝันหนึ่งก็คือ ผมได้ฆ่า… ไม่สิ อย่าพูดเลย

แองเจิ้ล : พ่อจ๋า หนูมาเยี่ยมพี่สมิธอีกแล้วน้า

สมิธ : แองเจิ้ล!

แองเจิ้ล : โอ้ว พี่ชายฟื้นแล้ว น่าตื่นเต้นและก็ดังใจจังเลย เอ๊ เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พี่เรียกหนูว่าแองเจิ้ลเหรอ ทำไมพี่ถึงรู้ล่ะ

ท่านพ่อ :  สมิธ นี่คือแองเจิ้ล ลูกสาวบุญธรรมของพ่อ ตอนแรกเกิดมีคนทิ้งไว้ที่ถังขยะ พ่อไปเห็นเข้าก็เกิดสงสาร จึงรับมาเลี้ยง ตอนที่แกเป็นเจ้าชายนิทรา ตอนนี้ก็เป็นน้องสาวของแกแล้วไง

แองเจิ้ล : พี่ชาย กินสมูทตี้ไหม หนูยกให้เลย

สมิธ : ไม่ต้อง! พอเลย

ท่านพ่อ : ทำไมแกถึงเสียมารยาทกับน้องแบบนี้ ก็น้องจะให้สมูทตี้ แล้วมันผิดตรงไหน

แองเจิ้ล : สมูทตี้รสแอปเปิ้ลเลม่อน อร่อยน้า

โปรด… ติดตาม… ตอนต่อไป… เฮ้อ พูดได้ซะที
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่