ของผมอาจจะดูไร้สาระหรือมันแค่เรื่องเล็กๆสำหรับหลายคน คือผมแอบชอบผู้หญิงในคณะครับแต่ผมไม่ค่อยกล้าจีบเขา เอาจริงๆคือเขาน่าจะยังไม่รู้จักชื่อผมเลย ยังไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ ผมก็ไม่รู้จะเริ่มบทสนทนายังไง แต่ประเด็นคือเรามีพี่รหัสเดียวคนเดียว เลยตั้งเป้าตอนงานรับน้องตั้งใจไว้แล้วแหละวันนี้จะต้องทำความรู้จักให้ได้ มีพี่รหัสคนเดียวกันน่าจะง่ายเลย สรุปวันจริงงานจัด6โมง ซัก5.30ว่าจะเริ่มไป แต่ดันหาทั้งบัตรประชาชนทั้งใบขับขี่ไม่เจอ ปกติเข้าม.ถ้าขับรถไปเขาจะตรวจบัตร ซึ่งจริงๆนั่งวินนั่งgrabเข้าก็ได้ แต่อย่างที่บอกผมมีอาการย้ำคิดย้ำทำ(ไม่ได้มโนเองหมอบอกยังงี้จริงๆรวมถึงอาการซึมเศร้าสมาธิสั้นกับแพนิคด้วย) แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันต้องหาให้เจอไม่งั้นมันคาใจทำอะไรต่อไม่ได้เลยมันควบคุมความคิดไม่ได้ จนไปมาก็วิตกกังวลมากเกินจนเกิดอาการแพนิคใจสั่นขาสั่นเลย
คิดว่าคงไปม.ไม่ไหวแล้วเลยกินยาซึมเศร้า(ปกติผมกิน3ทุ่มทุกวัน)เพื่อจะได้หลับเพราะตอนนั้นมันสับสนใจสั่นมากและยาที่หมอให้มันก็ลดอาการแพนิคด้วย แต่ไปๆอาการดีขึ้นตั้งสติได้เปลี่ยนใจไปดีกว่างั้นเรียกgrabไปละกัน(ผมงงตัวเองมากทำไมไม่ทำตั้งแต่ตอนนั้น มัวแต่หาบัตรอยู่นั่นแหละ)ซึ่งแน่นอนว่าผมกินยาจิตเวชไปแล้วทำให้ง่วงมากจนเมาทำอะไรแทบไม่ได้ สรุปขอกลับมาก่อนไม่ไหวแล้วจริงๆ จนสุดท้ายก็ไม่ได้เจอผญ.คนนั้นแล้วก็พี่รหัสด้วย เพื่อนหลายคนที่ไม่สนิทก็เยอะเพราะผมพึงมาเรียนตอนsummerเพื่อนในสาขาเขาสนิทกันหมดแล้วส่วนตัวผมเหมือนไม่มีตัวตนก็ต้งใจว่าอยากทำความรู้จักกับคนอื่นๆเยอะๆก็ไม่ได้ทำ มีเพื่อนบางคนมาทักทายแต่ผมไม่ได้ตอบเพราะง่วง จนเริ่มกังวลไปอีกว่าเขาจะคิดว่าเราหยิ่งมั้ย เสียดายมากๆทำไมเราทำพังหมด
อาการทางจิตที่ผมเป็นอย่างย้ำคิดย้ำทำนี่ทำให้ผมแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่ได้ ผมมองกลับมาก็รู้ว่าทุกปัญหามีทางแก้และมันก็เรื่องนิดเดียวเองถ้ามองในตอนนี้ แต่นะเวลานั้นมันคิดว่าทุกอย่างต้องเป็นตามแผนในหัวไม่งั้นจะไม่ทำอะไรต่อ แพนิคก็ใจสั่นจนทำอะไรไม่ได้ ซึมเศร้าก็หลังจากเหตุการนี้แหละโทษตัวเองตลอด (มัวแต่หาบัตรอยู่ทำไมนั่งรถคนอื่นไปก็ได้หนิไม่เห็นจำเป็นต้องขับไปเอง แล้วจะไปกินยาทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาทำไม))และก็เสียดายโอกาสมาก โอกาสมาถึงแล้วแต่ทำไมเราทำพังทุกอย่างหมด ย้ำไปย้ำมา อยู่ในหัวนั่นแหละเกลียดโรคพวกนี้มาก ที่พิมพ์มันยาวหน่อยแต่หลักๆผมตั้งกระทู้มาระบายเฉยๆไม่งั้นมันคาใจพื่อนๆพี่ๆอาจมองว่าไร้สาระปัญหาก็ไม่ได้ใหญ่ ตอนนี้ผมก็คิดงั้นแหละปัญหามันเล็กนิดเดียว แต่ตอนที่มันมีอาการมันควมคุมตั้งสติอะไรไม่ได้เลย ปัญหาเล็กทำให้สิ่งที่หวังทำมันพังหมด พยายามปลอบใจเรื่องความผิดพลาดความเสียดายอยู่ รอบหน้าจะไปคุยเรื่องนี้กับนักจิตละครับ
ใครมีอาการของโรคย้ำคิดย้ำทำหรืออาการจิตเวชต่างๆแล้วส่งผลเสียต่อชีวิตบ้างครับ