ปัญหาเกี่ยวกับครอบครัวหนูคะ

คือหนูควรทำยังไงคะ หนูเหนื่อยกับพ่อแม่หนูมากเลยคะ คือเวลาหนูทำอะไรหรือเช่นกวาดบ้านถูบ้านทำอะไรที่เกี่ยวกับงานบ้าน แม่บอกว่าหนูดีดอะไรงี้อะค่ะ แทนที่จะบอกว่า "เก่งมากลูกช่วยพ่อแม่ทำงานบ้านดีแล้วคะ" กลับกลายเป็นว่าหนูดีดไม่ได้กินยาแล้วดีด คือพ่อแม่หนูชอบเอายาไปเกี่ยวโยงกับตัวหนูตลอด พอหนูไม่กินยา หนูกินซึมเศร้าคะ แล้วทีนี้พอกินจะเหมือนไม่อยากอาหารอะไรงี้คะ หรือแบบอยู่นิ่งๆขึ้นคะ พอหนูไม่กินยาเขาก็หาว่าหนูบ้าประสาทแดก คือหนูเสียใจมากตอนนั้น แทนที่เขาจะให้กำลังใจหนู กลับกลายเป็นว่าเขาด่าหนู หนูก็ถามอยู่ว่าเคยให้กำลังใจหนูบ้างมั้ย เขาก็บอกว่าให้มาเยอะ คือมันเป็นเรื่องโกหกคะ ทุกวันๆเขาบ่นหนูตลอด บ่นจนหนูไม่ชอบพอบอกว่าไม่ชอบพ่อหนูก็บอกว่า"เรื่องของ ทำตัวเอง จะไปไหนก็ไป กูไม่ใจดีกับแล้ว" 🥲  คือพยายามทุกอย่างให้เขาภูมิใจในตัวหนู เขาก็ไม่เคยเห็นในสิ่งที่หนูทำเลย คือหนูอยาก ฆตต. มากเลยคะ แต่หนูก็ไม่อยากทำอยู่ดี เพราะหนูรักชีวิตหนู และคู่รักของหนู และพ่อแม่และคนในครอบครัว คือแต่ละวัน หนูต้องเจอเรื่องแย่กับพ่อแม่หนูเยอะมาก ตอนพ่อไปส่งหนูกับน้องไปเรียน เขาก็ชอบเร่งให้หนูทำเสร็จไวๆ แทนที่จะมีน้ำใจ บอกว่า "รออยู่ไม่รีบ" กลับกลายเป็นว่า สายแล้วเนี่ย คือหนูเข้าใจแหละว่าเวลาพ่อแม่หนูไปทำงานสายบ่อยๆ มันก็ไม่ดี คือแทนที่จะตื่นเช้าๆ อย่างเช่น ตี 5 อะไรงี้ หนูก็ตื่นสายเพราะพ่อแม่หนูปลุกหนูสาย คือตอนตอน 5 ทุ่ม เที่ยงคืน พ่อแม่หนูยังไม่นอนเลยแล้วคือให้หนูนอนไวๆจะได้ไม่ง่วงกลับกลายเป็นว่า พ่อกับแม่หนูตื่นสายแล้วง่วงด้วยค่ะ คือพอหนูบอกว่า พ่อแม่ก็อย่านอนดึกนะ ด้วยความที่หนูเป็นห่วงและรักพ่อแม่ พ่อก็บอกว่า พ่อแม่โตแล้ว ก็รู้อยู่แก่ใจนะว่าจะวัยไหนก็ไม่ควรนอนดึกเพราะมันจะเสียสุขภาพเอา แล้วประเด็นคือ ห้ามนู้นห้ามนี่ แต่ตัวเองทำสิ่งไม่ดี พอเตือนก็ไม่ฟัง พ่อหนูเวลาเขาไปเล่นเบตองเขาชอบสูบบุหรี่ค่ะ หนูก็เป็นห่วงเขาไม่อยากให้สูบ แต่ทุกครั้งที่หนูไปงานเลี้ยงกับพ่อแม่เขาก็จะกินเหล้ากินเบียร์แล้วตอนกลับคือแบบไม่อยากให้ขับรถด้วย เมาแล้วขับมันไม่ดีคะ แต่ประเด็นคือเขาไม่ฟังที่หนูพูดเลย พ่อแม่หนูรักน้องมากกว่าหนูอีกคะ ตอนหนูยังเด็กๆเขาก็ชอบไปปล่อยหนูให้คนอื่นเลี้ยง แล้วเขาก็ไปเที่ยว คือพ่อหนูไม่รักหนูจริงคะ เขาปล่อยให้หนูกับน้องหนูเสียคนคะ แต่หนูรู้ตัวหนูเลยทำให้มันดีกว่านี้ เพราะหนูอายุเท่านี้หนูมีความคิดเป็นผู้ใหญ่คะอันไหนควรทำไม่ควรทำหนูรู้หมดค่ะ แต่ที่ว่าหนูต้องเจอกับปัญหาอื่นๆในครอบครัวหนูอีกเยอะเลย มันจะเกิดขึ้นแน่นอน เพราะยังไงถึงเขาจะขอโทษหนูกี่ครั้งเขาก็ยังทำอยู่ดี คือแบบแทนที่จะให้กำลังใจลูกเข้าใจลูกมากกว่านี้แต่เขากลับไม่เคยเข้าใจหนูเลย ตอนหนูทะเลาะกับพ่อแม่ คนแรกเลยคือพ่อหนู ด่าหนู ไอ ไอสัส ส่วนแม่หนูด่า ในทางที่ไม่ใช่เรื่อง เรื่องนิดหน่อยๆก็ด่าแล้ว คือหนูไม่ชอบ หนูพยายามหลายครั้งเขาก็ทำลายมันทุกครั้งที่หนูพยายาม แล้วพ่อแม่หนูชอบทะเลาะกันบ่อยด้วยคะ แต่ก่อนหนูมีเฟสหนูก็โพสต์ระบายความรู้สึกเฉยๆคะ แล้วพอพ่อแม่มาเห็น เขาก็บอกหนูว่าหนูพูดเพ้อเจ้อ คือแบบ ก็รู้ตัวอยู่ว่าลูกเป็นซึมเศร้า ก็ทำอาการมันแย่ลงไปเรื่อยๆ กว่าเดิม คือหนูเหนื่อยมากๆเลยคะ ตอนหนูอยู่ม.2 เวลาหนูเครียดหนูชอบทำร้ายตัวเองใช่มั้ยคะ พ่อแม่บอกว่า ที่หนูทำอยู่มันน่าสมเพช คือแบบถ้าทำอีกเขาก็จะด่าหนูแบบนี้หนูเลยไม่ทำอีกเลย อันนี้ที่มันไม่ดีหนูก็ไม่ทำคะ แต่ประเด็นคือ เวลาหนูพูดคำหยาบเขาจะชอบมาเดินตบปากหนู เพราะเขาเริ่มด่าหนูก่อน หนูไม่ชอบ แล้วเขาบอก กูไม่อยากมีลูกไม่ฟังกูหรอก คือแบบมันมีสิทธิหรอที่จะให้หนูฟังอยู่ฝ่ายเดียว? คือมันต้องเข้าใจกันทั้ง 2 ฝ่ายป่ะ คืองง พอดูหน่อยเขาก็บอกว่าหนูเถียงหนูดื้อ คือทำอะไรเขาก็หาว่าหนูดื้อไปหมด คือแบบพอหนูเล่นโทรศัพท์เขาก็บอกว่าเวลาหนูเล่นโทรศัพท์ชอบมีปัญหา คือทั้งๆที่เขาเริ่มก่อน คืออยากจะปรึกษาแต่เขากลับให้คำปรึกษาที่แย่และทุเรศที่สุดมาก คือเขาเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง คือไม่ฟังเหตุผลคนอื่น เท่าที่เห็นมานะคะ พ่อคนอื่นบอกพ่อแม่หนูในแชทว่า อย่าทะเลาะกันมาก มีลูกต้องเข้าใจมากกว่านี้ คือแบบ ขำ? ขำทำไมอ่ะคนอื่นเขาหวังดีกลับขำและไม่ฟัง แล้วคือนึกจะทำอะไรหนูได้อย่างงั้นหรอ อีกอย่างไม่ได้ขอมาเกิดด้วย นึกว่าจะทำอะไรก็ได้อย่างงั้นหรอ? ไม่ใช่ละ ถ้ามีลูกจริงๆ ต้องพร้อมและรับฟังปัญหาลูกเสมอ ไม่ใช่อะไรก็เอาตัวเองเป็นใหญ่ๆๆๆ แล้วมาโทษคนอื่น ว่าทำอย่างนู้นอย่างงี้ผิด หนูว่าอย่ามีหนูเลย ถ้าไม่พร้อม และทำลูกเสียสุขภาพจิตไปหลายๆเรื่อง หนูว่าควรทำอย่างไรดีคะ ทุกคนช่วยหนูด้วยคะ หนูเหนื่อยมาก