ขอบคุณภาพสวย ๆ จาก https://travel.trueid.net/detail/0ozJJ1Q8pJpo

นั่งชิว ปล่อยใจลอยล่อง ……หน้าเรือนริมคลอง สองฝั่งป่าพังกา
ปูเดิน ดูเพลินอุรา ……สลับมองไปมา ปลาตีนร่วมแจม

น้ำคลอง จะลงจะขึ้น ……จันทร์เจ้าคงตีมึน  ทำข้างขึ้นข้างแรม
ค่ำนี้ ดูเหมือนเดือนแจ่ม ……น้ำเลยดูเต็ม แหล่มเรือล่องกำลังดี

ตั้งแต่พลบ เงียบลมสงบ ……พระพายคงสลบ หรือไปผิดที่
ไม้ใบ ไม่ไหวไม่วี ……เงียบขนาดนี้ จะเหงาขนาดไหน

ควักเส้น ยามวนกระดาษ ……แตะน้ำลายปาด ม้วนซะมวนใหญ่
คีบด้วยปาก  ปั๊ก!จุดเหล็กไฟ ……ดึงจนลุกไหม้ ได้ไฟมาแดงแดง

พ่นโขมง ควันขาวลอยละออง ……เอื่อยเอื่อยเป็นวงวง ต้องกับจันทร์แสง
ยามนี้ คงไม่เคลือบคลางแคลง……ห่วงแต่ลูกเด็กเล็กแดง อีกไกลต่อเติบโต

เรือนผู้เฒ่า ผุผุพังพัง……ฝากรอบแกรบก็ยัง เห็นอยู่โทนโท่
เรือนของลูก หลังใหญ่อักโข……แลโอ่โถงอยู่ แต่อยู่จำนอง

นั่งนานจนเมื่อย ลืมขยับ……เดือนค่อยคล้อยลับ ฟ้าก็ดับแสงส่อง
หรีดหวีดหริ่งเรไรร่ำร้อง……ปล่อยใจลอยฟ่อง ท่องไปกับควันยา

น้ำคลองไหลล่องลงแล้ว……แต่ที่ยังไม่แผ่ว ชีวิตต้องเดินหน้า
ทุกสิ่งเกิดจากเวลา……และฆาตกรผู้ฆ่า เจ้าเวลาตัวดี

ต่อตายจะตายถึงสองครั้ง……ตายหลังจากยัง เปลี่ยนไปเป็นผี
อีกครั้งจักตายอีกที……ต่อลูกหลานที่เจ้ามี เขาจะลืมเลือน…

***ใช้วิธีการอ่านคล้ายเพลง ท. ทหารอดทน