เรากับสามีอยู่กินกันมานานแล้วค่ะ มีลูกๆก็โตแล้ว
เมื่อก่อนค่าใช้จ่าย หลักๆของบ้านมาจากเค้า ตอนนั้นเราไม่มีงานประจำทำค่ะ เราจะรับจ็อบระยะสั้นๆ เช่นพวกงานจัดเรียงสินค้าตามห้างเปิดใหม่ แยกสินค้าตามคลังสินค้า หน้าที่งานบ้านเรารับจบหมด พออยู่ๆไปรายได้มันน้อยลงจากเดิม เขาเลยชวนกลับมาอยู่บ้านเขา เราก็เลยยอมกลับมาอยู่ด้วย พอกลับมาได้ ปี สองปี ติดเพื่อน ติดยา ใช้ชีวิตเสเพลไปวันๆ เราต้องออกไปหางานประจำทำ เงินเดือนเราแค่หมื่นต้นๆ ไม่เกิน 13-14 k แต่ต้องเลี้ยง 3-4ปากท้อง สิ้นเดือนเงินเราออก ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ารถโรงเรียนลูก 2พัน เงินไปโรงเรียนลูก อาทิตย์ละ700 คชจ.ขั้นต่ำวันละ500 แทบไม่อยู่ คิดง่ายๆเลยค่ะว่า เงินเดือนแค่นี้ 2อาทิตย์กว่าๆคือหมด พอเงินเดือนเราหมด เขาก็บ่นล่ะ ต้องลำบากเขาอีกแล้วใช่มั้ย ภาระทุกอย่างโยนให้เค้าอีกใช้มั้ย แต่ก่อนหน้านั้นเขาไม่เอาอะไรเลย แค่ช่วยหาค่ากับข้าววันละ100-200 เขายังไม่เอาเลย ได้แต่พูดว่า งานไม่มีๆ พอมีก็เอาไปเติมเกมหมด บางทีแอบจิกตังใบบัญชีเราเติมเกม บัญชีนี้เราเอาไว้ใช้สำรอง แต่บัญชีที่เงินเดือนเข้า เราไม่ให้เขารู้รหัสผ่าน
เราทำงานเข้ากะ เช้า-บ่าย-ดึก ตอนเข้าดึกกับเช้าไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ พอวันไหนเข้าบ่าย ทะเลาะกันตลอด เราเข้างานบ่าย เลิก 4ทุ่ม หุ่งข้าว หาซื้อกับข้าวเค้าบอกทำไมต้องเป็นหน้าที่เค้า ทำไมต้องมาโยนภาระให้เค้า ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ๆเขาต้องทำเลย อาทิตย์ที่แล้วเรากะบ่าย โทรไปด่าตอน1ทุ่ม ว่าเงินไม่มีซื้อกับข้าว บัตรATMอยู่เราด้วย เขาบอกให้เราหนีงานออกมา ๆซื้อกับให้เขากินเพราะเขาบอกว่าหิวแล้ว
เขาก็ด่าเราแบบหยาบๆ ยันจนเราเลิกงาน เรากลับถึงบ้านเกือบ5ทุ่ม จะเอามีดแทงเรา ด่าเรา ว่าอยากเห็นเขาอดตายหรอ แค่ให้เลิกงานก่อนแค่นี้ทำไม่ได้ ระยะทางจากที่ทำงานถึงบ้านเกือบ30โล เขาก็หาว่าเราเลิกงานตั้งแต่ 3ทุ่ม หาว่าเราบ้างาน ไม่สนใจลูกผัว เรากลับมาถึงบ้าน จานชาม ไม่มีใครล้าง เราต้องรับจบ กินกันเสร็จจานชามไม่เก็บ น้ำในตู้เย็นหมดไม่มีใครแช่ ซักผ้า ตากผ้าไม่มีใครทำ แค่ตักข้าวใส่จานเขายังไม่ทำเลยค่ะ เขาบอกไม่ใช่หน้าที่เขาที่ต้องทำ เราเลิกงานกลับมาเหนื่อยๆ ก็ต้องมาฟังเสียงเขาบ่น ด่า
เราเข้างานกะดึก บางวันเลิก ตี5 บางวัน 6โมง กว่าจะกลับถึงบ้าน ทำนั้น นี้เสร็จก็ปาไป8โมง 9โมงกว่าจะได้ นอน พอเที่ยงกว่าๆคือเราต้องตื่นแล้วค่ะ เพราะเขาบอกว่าจะนอนอะไรหนักหนา บางทีเราไม่ตื่น ปิดพัดลม เพื่อให้เราอยู่ร้อนๆนอนต่อไม่ได้
วันนี้เราเข้ากะเช้า ตี5 เมื่อคืนเรานอน3ทุ่ม ช่วงประมาณตี 1 ตี2 เขาสะกิดเราๆไม่ตื่น เขาเลยถีบเราไปครั้งหนึ่ง เราก็หลับต่อ จนนาฬิกาปลุกตอน ตี3 เราก็ตื่นไปอาบน้ำเเต่งตัวไปทำงาน เรากำลังแต่งตัวอยู่ เขาก็แหกปากว่าเราดังๆว่า ไม่สนใจกุ

จะรีบไปไหนของเมิง กุสะกิดแทบตายไม่ตื่น เข้างานสายสักชั่วโมง 2ชั่วโมงคงไม่เป็นไรหรอก

เอาแต่นอน เขาจะตื่น จะนอนเวลาไหนก็ไง แต่เราทำแบบนั้นไม่ได้เหมือนเขา
เวลาที่เค้าสะกิดเรา แล้วเราไม่สนใจเขา ไม่ตื่น มันจบด้วยการทะเลาะกันทุกครั้ง แล้วเค้าจะเป็นคนประเภทที่ว่า ชอบพูดเสียงดังๆให้ข้างบ้านได้ยิน บางทีตบตีเราแล้วเขามักจะมีคำถามเชิงจิตวิทยาเอามาด่าเรา
เราคิดในใจตลอดเวลาว่าทำไมเราต้องมาทนอะไรแบบนี้ มีแต่คำพูด การกระทำที่บั้นทอนจิตใจ เราคิดนะว่า ถ้าเป็นคนอื่นเค้าคงไม่ทนอะไรขนาดนี้หรอก ถ้าเราอยากหนีๆไปให้ไกล โดยที่ไม่ต้องมารับรู้ ตัดขาดจากเขาทุกอย่าง เราผิดมั้ยคะ เราเคยขอเลิกกับเขา หรือเขาพูดขึ้นมาว่าเมิงอยากไปไหน ก็ไปเหอะ ไปให้ไกลๆส้นตรีนกุ พอเราจะไปจริงๆ เอาปืน เอามืด มาขู่เรา เพราะเค้าคิดว่าถ้าเราไปจริงๆ คือเราไปแล้วเราได้ดีแน่นอน
เราคิดจะหนีจากเค้า แต่ติดตรงที่ว่าไม่มีเงินเก็บเลย รอเงินเดือน และ
ตอนนี้เรากำลังขอสินเชื่อเผื่อว่าจะได้เงินสักก้อนมาไว้ตั้งตัว แล้วหนีไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เราทำแบบนี้ถูกต้องใช่มั้ย ลูกเราคงไม่เอาไปด้วย เพราะตั้งแต่ทะเลาะกันบ่อยๆ ลูกเราก็ไปๆ มาๆ บ้านปู่ ย่า บ้าง มานอนกะเราบ้าง เพราะลูกบอก หนูไม่อยากเห็น พ่อแม่ ทะเลาะ แล้ว
เราไม่ได้คิดจะทิ้งลูกนะคะ แต่เรามั่นใจว่าปู่ ย่าเขาเลี้ยงหลานได้ดีแน่ เพราะถ้าเราเอาลูกไปด้วย ไหนจะเรื่องโรงเรียน แล้วเวลาเราไปทำงาน ลูกจะอยู่กับใคร คือเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของลูก
ใครพอจะมีคำแนะนำดีๆบ้างคะ 🙏
อะไรที่ไม่ใช่หน้าที่ สามีบ้านนี้ ไม่เอา ไม่ทำเลยค่ะ ติดเพื่อน ติดยา ถ้าเราอยากจะหนีไปอยู่คนเดียวเราผิดมั้ยคะ เราเหนื่อย
เขาก็ด่าเราแบบหยาบๆ ยันจนเราเลิกงาน เรากลับถึงบ้านเกือบ5ทุ่ม จะเอามีดแทงเรา ด่าเรา ว่าอยากเห็นเขาอดตายหรอ แค่ให้เลิกงานก่อนแค่นี้ทำไม่ได้ ระยะทางจากที่ทำงานถึงบ้านเกือบ30โล เขาก็หาว่าเราเลิกงานตั้งแต่ 3ทุ่ม หาว่าเราบ้างาน ไม่สนใจลูกผัว เรากลับมาถึงบ้าน จานชาม ไม่มีใครล้าง เราต้องรับจบ กินกันเสร็จจานชามไม่เก็บ น้ำในตู้เย็นหมดไม่มีใครแช่ ซักผ้า ตากผ้าไม่มีใครทำ แค่ตักข้าวใส่จานเขายังไม่ทำเลยค่ะ เขาบอกไม่ใช่หน้าที่เขาที่ต้องทำ เราเลิกงานกลับมาเหนื่อยๆ ก็ต้องมาฟังเสียงเขาบ่น ด่า
เราเข้างานกะดึก บางวันเลิก ตี5 บางวัน 6โมง กว่าจะกลับถึงบ้าน ทำนั้น นี้เสร็จก็ปาไป8โมง 9โมงกว่าจะได้ นอน พอเที่ยงกว่าๆคือเราต้องตื่นแล้วค่ะ เพราะเขาบอกว่าจะนอนอะไรหนักหนา บางทีเราไม่ตื่น ปิดพัดลม เพื่อให้เราอยู่ร้อนๆนอนต่อไม่ได้
วันนี้เราเข้ากะเช้า ตี5 เมื่อคืนเรานอน3ทุ่ม ช่วงประมาณตี 1 ตี2 เขาสะกิดเราๆไม่ตื่น เขาเลยถีบเราไปครั้งหนึ่ง เราก็หลับต่อ จนนาฬิกาปลุกตอน ตี3 เราก็ตื่นไปอาบน้ำเเต่งตัวไปทำงาน เรากำลังแต่งตัวอยู่ เขาก็แหกปากว่าเราดังๆว่า ไม่สนใจกุ
เวลาที่เค้าสะกิดเรา แล้วเราไม่สนใจเขา ไม่ตื่น มันจบด้วยการทะเลาะกันทุกครั้ง แล้วเค้าจะเป็นคนประเภทที่ว่า ชอบพูดเสียงดังๆให้ข้างบ้านได้ยิน บางทีตบตีเราแล้วเขามักจะมีคำถามเชิงจิตวิทยาเอามาด่าเรา
เราคิดในใจตลอดเวลาว่าทำไมเราต้องมาทนอะไรแบบนี้ มีแต่คำพูด การกระทำที่บั้นทอนจิตใจ เราคิดนะว่า ถ้าเป็นคนอื่นเค้าคงไม่ทนอะไรขนาดนี้หรอก ถ้าเราอยากหนีๆไปให้ไกล โดยที่ไม่ต้องมารับรู้ ตัดขาดจากเขาทุกอย่าง เราผิดมั้ยคะ เราเคยขอเลิกกับเขา หรือเขาพูดขึ้นมาว่าเมิงอยากไปไหน ก็ไปเหอะ ไปให้ไกลๆส้นตรีนกุ พอเราจะไปจริงๆ เอาปืน เอามืด มาขู่เรา เพราะเค้าคิดว่าถ้าเราไปจริงๆ คือเราไปแล้วเราได้ดีแน่นอน
เราคิดจะหนีจากเค้า แต่ติดตรงที่ว่าไม่มีเงินเก็บเลย รอเงินเดือน และ
ตอนนี้เรากำลังขอสินเชื่อเผื่อว่าจะได้เงินสักก้อนมาไว้ตั้งตัว แล้วหนีไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เราทำแบบนี้ถูกต้องใช่มั้ย ลูกเราคงไม่เอาไปด้วย เพราะตั้งแต่ทะเลาะกันบ่อยๆ ลูกเราก็ไปๆ มาๆ บ้านปู่ ย่า บ้าง มานอนกะเราบ้าง เพราะลูกบอก หนูไม่อยากเห็น พ่อแม่ ทะเลาะ แล้ว
เราไม่ได้คิดจะทิ้งลูกนะคะ แต่เรามั่นใจว่าปู่ ย่าเขาเลี้ยงหลานได้ดีแน่ เพราะถ้าเราเอาลูกไปด้วย ไหนจะเรื่องโรงเรียน แล้วเวลาเราไปทำงาน ลูกจะอยู่กับใคร คือเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของลูก
ใครพอจะมีคำแนะนำดีๆบ้างคะ 🙏