เราทะเลาะกับพ่อเเม่หนักมากรอบนี้ เราทำเขาเสียใจ เราโกรธหงุดหงิดมากเราคิดจะฆตต.เเต่ดันไม่กล้าเเค่เอาเชือกมารัดคอเเล้วปล่อยเท้าก็เจ็บเเล้ว เลยไม่ทำ จนพ่อเเม่เข้ามาคุยกับเรา พ่อเราเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมาก เเม่เราใจเย็นเเละอ่อนไหวมาก เรารู้ทั้งรู้เเต่ก็ดันทำเเม่เสียใจ เราเสียใจมากเราโกรธตัวเองมาก เราเห็นเเก่ตัวสุดๆ เราทำคนที่รักเราที่สุดตั้งเเต่เกิด เราทำเขาเสียใจเเละเราไม่รู้ว่าจะกลับไปคุยกันเหมือนเดิมได้ไหม เหมือนจะตัดขาดกันเเล้ว เราไม่กล้าขอโทษด้วย เราไม่อยากร้องไห้เราร้องไห้ง่ายมากไม่ชอบเลย ตอนเเม่ร้องไห้เเละเดินออกจากห้องไปเราอยากจะทุบร่างตัวเองทิ้ง ตอนเราเห็นพ่อปาดน้ำตานั่นคือครั้งเเรกที่เราเห็นน่ำตาของพ่อเห็นสีหน้าของพ่อที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน เรากลัวพ่อมากพ่อชอบทำเเรง จิกหัว ตบปาก ใช้ของตีหัว เเต่ครั้งนี้เรากลับพูดไม่ออก เราตัดสินใจผิดมากๆในชีวิตนี้ เราทำคนที่รักเป็นห่วงเราที่สุดเสียใจ เราไม่กล้าขอโทษเเละไม่รู้ว่าจะกลับไปคุยเหมือนพ่อเเม่เเบบเดิมได้ไหม ทำไงดีคะ เรารู้ว่าตัวเองเเย่เเต่ไม่รู้ว่าจะขนาดนี้ 😭