อาหารตระกูล เส้นๆ จำพวกก๋วยเตี๋ยว ราเมน ทำไมในไทย ขายแพง ราคาไม่สมกับปริมาณ เอาเปรียบเกินไปไหม

ก๋วยเตี๋ยววัตถุดิบไม่มีอะไรมาก  ใส่ วัตถุดิบบางๆชิ้นเล็ก 5-8 ชิ้น   นอกนั้นสวนถั่วงอกกับผัก   ฟันไป 60-100 บาท (ต้นทุนดูวัตถุดิบ ดูทรงไม่เกิน 20 บาท)
โปรตีน ไม่น่าเกิน 5 กรัม ต่อชาม ต่อมื้อ   โภชนาการไม่ได้อย่างแรง

ราเมน ในไทยให้น้อยกว่าที่ญี่ปุ่น  โดยเฉพาะ ตระกูลเนื้อสัตว์ พวกหมูชาชู หั่นบาง  2-3 ชิ้น แบบบางระดับไม่ถึงมิลลิเมตร เหมือนเศษเนื้อสัตว์ โปรตีนจะถึง 1 กรัม รึป่าวยังไม่รู้เลย    ยีงดีที่มีไข่ต้มครึ่งลูก
แต่ฟันราคา ชามละ 200-300  (ต้นทุนวัตถุดิบ ดูทรงไม่เกิน 30 บาท)

อย่างน้อยต้องให้ปริมาณเนื้อสัตว์เท่ากับ พวกอาหารตามสั่ง ที่มีไข่ดาว (โปรตีน 15-20 กรัม ต่อมื้อ)
ทั้งๆที่อาหารตามสั่งราคา ก็ราวๆ 50-70 บาท  แต่กินแล้วได้ปริมาณเนื้อที่มากกว่า  
ซึ่งคนทำอาหาร ต้องมาเสียเวลาทำใหม่ เหยาะซอส ปรุงใส่กระทะเสียเวลา

แต่กลับมามองที่ก๋วยเตี๋ยว   คนทำแค่ลวกๆ หยิบใส่ๆ  เสียเวลาทำน้อยกว่าตามสั่งอีกต่างหาก
แล้วปริมาณเนื้อสัตว์กลับได้น้อยกว่าตามสั่ง
แต่ราคา พอๆกัน  และหลายเจ้าแพงกว่าตามสั่งอีก

กลับกันในต่างประเทศ  อาหารเส้นๆ
อาหารเขาให้เยอะ โภชนาการต่อมื้อนี่คืออิ่มๆ และได้ครบหมด
ไม่ว่าจะเกาหลี  ญีปุ่่น ไต้หวัน  จีน     มาเล

ทำไมในไทย พ่อค้า แม่ค้า ที่ขายก๋วยเตี๋ยว และร้านที่ขายราเมง ใจไม่ถึงวัตถุดิบที่ให้ลูกค้า