ขอระบายในฐานะเด็ก15คนนึง
ที่ตากับยายเป็นคนหัวรุนแรงมาก
ทะเลาะกันทีไรคือแทบพังบ้าน
หนูรักพวกท่านทั้ง2คนเพราะท่านเลี้ยงมา
หนูตั้งใจจะประสบความสำเร็จเพื่อพวกท่าน
แต่พวกท่านชอบทะเลาะกัน
ทะเลาะกันทีคือหนักมาก ด่าทอกัน
ทำลายข้าวของ ตะคอกใส่กัน
หนูกลัวมากๆตอนพวกท่านทะเลาะกัน
อย่างวันนี้ ตอนนี้ วันที่16เดือนก.ค 2567
พวกท่านเริ่มทะเลาะกัน
เพียงเพราะยายต้องไปหาหมอพรุ่งนี้
และต้องงดข้าวเย็น ซึ่งตาไม่รุ้ว่าต้องงด
ยายเลยขึ้นเสียงใส่ตา ตาที่เหมือนจะอดทนมามากกับเรื่องพวกนี้ ที่ยายชอบใส่อารมณ์ทั้งๆที่ตาไม่ได้ทำไร จึงถามย้ำไปว่า กูทำผิดตรงไหน
ทำไมไม่พูดดีๆ ยายก้ได้พูดคำที่ค่อนข้าง
ยั่วยุตา จึงทำให้ตาโมโหมาก
แต่ตอนพูดยายอยุ่ในห้องน้ำนะคะ ตะโกนพูด
ตาที่โมโหมาก ที่ยายใส่อารมณ์ใส่
ทั้งที่ตา กำลังจะเตรียมทำอาหารเย็นให้ยายกิน
หนูเข้าใจตาดีเลยค่ะ เพราะตาทนเรื่องแบบนี้มานานมากแล้ว ทุกครั้งตาทนตลอด
เวลายายใช้อารมณ์ใส่ พูดกระแทก พูดตะคอก
หนูไม่โกรธตาเลย ที่ตาโมโหและด่ายายกลับไปเยอะมาก ถึงขั้นที่พาข้าวของใส่ประตูห้องน้ำ
ถึงหนุจะไม่ชอบที่ยายเป็นแบบนี้
เพราะยายท่านค่อนขางที่จะมาขึ้นเสียง
ใส่หนูโดยไม่มีเหตุผลหลายรอบ
แต่ทุกครั้งที่ท่านทั้ง2ทะเลาะกัน ซึ่งทุกครั้งมันจะหนักมากๆ เหมือนหัวใจของหนุแตกสลายเลยค่ะ
หนุมักร้องไห้ฟูมฟายทั้งวันทั้งคืน ถ้าพวกท่านทะเลาะกัน แต่เดิมกนุไม่ได้อยุ่กับแม่
แม่ต้องทำงานที่โรงพยาบาลค่ะ แม่เป็นคุณหมอ
นานๆทีจะได้กลับมาหา แต่มักตะคุยแขทและโทรกันอยู่บ่อยๆ ส่วนคุณพ่อนั้น เลิกกับแม่หนูไปตั้งแต่หนุเกิดมาได้2เดือน หนุไม่เคยรู้รู้สึกขาดหาย
หรือต้องการอะไรเลยค่ะ หนุแค่ต้องการให้
ยายพูดดีๆใส่ตาบ้าง ต้องให้แม่กลับมาหาบ่อยๆ
หนูตั้งใจเรียนมากเพื่อที่แม่ ตา ยาย จะได้สบาย
อนาคตหนุอยากเลี้ยงดูพวกท่าน แต่ทุกครั้งที่พวกท่านทะเลาะกัน ความตั้งใจหนูมักจะลดลงเรื่อยๆไม่รุ้เพราะเหตุใด หนุเริ่มไม่มีกำลังใจ
เริ่มไม่มีแรงสู้ต่อ เพราะปัญหาที่บ้านมันหนักมากจริงๆ หนุก้แค่เด็กอายุ15คนนึง ที่อยากให้ทุกอย่างมันลงตัวที่สุด แต่เหมือนหนูนั้น
จะไม่สามารถทำอะไรได้เลย
แม้แต่ตอนพวกท่านทะเลาะกัน
หนุยังไม่สามารถเข้าไปห้ามได้เลย
หนุกลัวไปหมด ไม่อยากแม้แต่จะได้ยินเสียง
หนูไม่เคยขอพรให้ตัวเองรวยล้มฟ้า
หรือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ พรทุกข้อที่หนูขอ
หนุมักจะขอให้ตากับยายรักกันมากๆและใจเย็นใส่กันบ่อยๆ หนุหวังเพียงเท่านี้
เพราะหนุก้ไม่สามารถ
นั่งทำการบ้านเป็นกองภูเขาและฟังพวกเขาทะเลาะกันได้ แค่เริ่มได้ยินเสียงตะคอก
น้ำตาก็ร่วงแล้วค่ะ หรือเป็นที่หนุอ่อนแอเกินไป
หนุควรทำยังไงต่อดี หนุไม่มีแรงผลักดันเลย
หมดไฟในการใช้ชีวิตมากๆ ไม่เคยเข้าใจคำว่า ถ้าเจอปัญหาที่บ้านและจะหมดไฟในการใช้ชีวิต จนตอนนี้ได้มาเจอกับตัวเองถึงได้เข้าใจ
มันทำอะไรต่อไม่ถูกจริงๆค่ะ
ได้แต่นั่งร้องไห้
แต่เดิมหนุเป็นซึมเศร้ามาตั้งแต่อายุ12
พอเจอเรื่องแบบนี้ หนุมักดิ่งตลอดเลยค่ะ
ความรุ้สึกหนุดิ่งสุดๆ หรือในบางครั้งที่ยายด่าหนู ตะคอกใส่หนุ ทั้งๆที่หนุไม่ได้ทำอะไรผิด
ด่าหนู ทั้งๆที่หนุกำลังพยายามเพื่อเขา
กำลังพยายามประสบความสำเร็จ
หนุเคยกินยาฆ่าตัวตายไปถึง4รอบในปีเดียว
แต่หนุก้ไม่เคยตายเลยค่ะ ทุกคนที่อ่านจะมองว่าหนุอ่อนแอก้ได้นะคะ เพราะมันคือเรื่องจริง
หนุไม่สามารถทนกับปัญหาอะไรได้เลย
หนุอยากเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง
อยากมีคนให้ระบายบ้าง แต่หนุไม่อยากทำให้แม่เครียดที่หนุต้องเศร้าเสียใจขนาดไหน
หนุจึงได้แต่เก็บไว้คนเดียว ไม่เคยเล่าอะไรให้แม่ฟังเลย ไม่เคยบอกแม่ด้วยซ้ำว่าในแต่ละวันหนุเหนื่อยมากแค่ไหน หนุไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง
หนุไม่มีใครให้ระบายเลยค่ะ
หนุไม่อยากระบายกับเพื่อน เพราะครอบครัวเพื่อนนั้นสุดแสนจะเพอเฟค
บางทีหนูก้อยากได้ใครซักคนนึง
มาคอยรับฟังหนูหน่อย ให้หนุได้ระบายออกมา
ไม่จำเป็นต้องให้กำลังใจหนูก็ได้ แค่รับฟังเรื่องของหนู หนุไม่อยากเก็บไว้คนเดียวอีกแล้ว
แต่หนุไม่ใช่คนเพื่อนเยอะ เพื่อนในโลกออนไลน์ก้ไม่มี ไม่ไเ้รุ้จักใครมากมาย มันจึงทำให้หนูนันไม่มีใครให้ปรึกษาหรือระบายเลย
หนุไม่ได้ต้องการอะไรจากกระทู้นี้
ต้องการแค่ได้ระบายมันออกมา
ไท่รุ้หรอกค่ะว่าคนที่อ่านจะรุ้สึกยังไง
หรือจะคิดว่าหนุอ่อนแอ งี่เง่ายังไงก็ตาม
แค่หนุได้ระบายก้ดีแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ
ครอบครัว
ที่ตากับยายเป็นคนหัวรุนแรงมาก
ทะเลาะกันทีไรคือแทบพังบ้าน
หนูรักพวกท่านทั้ง2คนเพราะท่านเลี้ยงมา
หนูตั้งใจจะประสบความสำเร็จเพื่อพวกท่าน
แต่พวกท่านชอบทะเลาะกัน
ทะเลาะกันทีคือหนักมาก ด่าทอกัน
ทำลายข้าวของ ตะคอกใส่กัน
หนูกลัวมากๆตอนพวกท่านทะเลาะกัน
อย่างวันนี้ ตอนนี้ วันที่16เดือนก.ค 2567
พวกท่านเริ่มทะเลาะกัน
เพียงเพราะยายต้องไปหาหมอพรุ่งนี้
และต้องงดข้าวเย็น ซึ่งตาไม่รุ้ว่าต้องงด
ยายเลยขึ้นเสียงใส่ตา ตาที่เหมือนจะอดทนมามากกับเรื่องพวกนี้ ที่ยายชอบใส่อารมณ์ทั้งๆที่ตาไม่ได้ทำไร จึงถามย้ำไปว่า กูทำผิดตรงไหน
ทำไมไม่พูดดีๆ ยายก้ได้พูดคำที่ค่อนข้าง
ยั่วยุตา จึงทำให้ตาโมโหมาก
แต่ตอนพูดยายอยุ่ในห้องน้ำนะคะ ตะโกนพูด
ตาที่โมโหมาก ที่ยายใส่อารมณ์ใส่
ทั้งที่ตา กำลังจะเตรียมทำอาหารเย็นให้ยายกิน
หนูเข้าใจตาดีเลยค่ะ เพราะตาทนเรื่องแบบนี้มานานมากแล้ว ทุกครั้งตาทนตลอด
เวลายายใช้อารมณ์ใส่ พูดกระแทก พูดตะคอก
หนูไม่โกรธตาเลย ที่ตาโมโหและด่ายายกลับไปเยอะมาก ถึงขั้นที่พาข้าวของใส่ประตูห้องน้ำ
ถึงหนุจะไม่ชอบที่ยายเป็นแบบนี้
เพราะยายท่านค่อนขางที่จะมาขึ้นเสียง
ใส่หนูโดยไม่มีเหตุผลหลายรอบ
แต่ทุกครั้งที่ท่านทั้ง2ทะเลาะกัน ซึ่งทุกครั้งมันจะหนักมากๆ เหมือนหัวใจของหนุแตกสลายเลยค่ะ
หนุมักร้องไห้ฟูมฟายทั้งวันทั้งคืน ถ้าพวกท่านทะเลาะกัน แต่เดิมกนุไม่ได้อยุ่กับแม่
แม่ต้องทำงานที่โรงพยาบาลค่ะ แม่เป็นคุณหมอ
นานๆทีจะได้กลับมาหา แต่มักตะคุยแขทและโทรกันอยู่บ่อยๆ ส่วนคุณพ่อนั้น เลิกกับแม่หนูไปตั้งแต่หนุเกิดมาได้2เดือน หนุไม่เคยรู้รู้สึกขาดหาย
หรือต้องการอะไรเลยค่ะ หนุแค่ต้องการให้
ยายพูดดีๆใส่ตาบ้าง ต้องให้แม่กลับมาหาบ่อยๆ
หนูตั้งใจเรียนมากเพื่อที่แม่ ตา ยาย จะได้สบาย
อนาคตหนุอยากเลี้ยงดูพวกท่าน แต่ทุกครั้งที่พวกท่านทะเลาะกัน ความตั้งใจหนูมักจะลดลงเรื่อยๆไม่รุ้เพราะเหตุใด หนุเริ่มไม่มีกำลังใจ
เริ่มไม่มีแรงสู้ต่อ เพราะปัญหาที่บ้านมันหนักมากจริงๆ หนุก้แค่เด็กอายุ15คนนึง ที่อยากให้ทุกอย่างมันลงตัวที่สุด แต่เหมือนหนูนั้น
จะไม่สามารถทำอะไรได้เลย
แม้แต่ตอนพวกท่านทะเลาะกัน
หนุยังไม่สามารถเข้าไปห้ามได้เลย
หนุกลัวไปหมด ไม่อยากแม้แต่จะได้ยินเสียง
หนูไม่เคยขอพรให้ตัวเองรวยล้มฟ้า
หรือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ พรทุกข้อที่หนูขอ
หนุมักจะขอให้ตากับยายรักกันมากๆและใจเย็นใส่กันบ่อยๆ หนุหวังเพียงเท่านี้
เพราะหนุก้ไม่สามารถ
นั่งทำการบ้านเป็นกองภูเขาและฟังพวกเขาทะเลาะกันได้ แค่เริ่มได้ยินเสียงตะคอก
น้ำตาก็ร่วงแล้วค่ะ หรือเป็นที่หนุอ่อนแอเกินไป
หนุควรทำยังไงต่อดี หนุไม่มีแรงผลักดันเลย
หมดไฟในการใช้ชีวิตมากๆ ไม่เคยเข้าใจคำว่า ถ้าเจอปัญหาที่บ้านและจะหมดไฟในการใช้ชีวิต จนตอนนี้ได้มาเจอกับตัวเองถึงได้เข้าใจ
มันทำอะไรต่อไม่ถูกจริงๆค่ะ
แต่เดิมหนุเป็นซึมเศร้ามาตั้งแต่อายุ12
พอเจอเรื่องแบบนี้ หนุมักดิ่งตลอดเลยค่ะ
ความรุ้สึกหนุดิ่งสุดๆ หรือในบางครั้งที่ยายด่าหนู ตะคอกใส่หนุ ทั้งๆที่หนุไม่ได้ทำอะไรผิด
ด่าหนู ทั้งๆที่หนุกำลังพยายามเพื่อเขา
กำลังพยายามประสบความสำเร็จ
หนุเคยกินยาฆ่าตัวตายไปถึง4รอบในปีเดียว
แต่หนุก้ไม่เคยตายเลยค่ะ ทุกคนที่อ่านจะมองว่าหนุอ่อนแอก้ได้นะคะ เพราะมันคือเรื่องจริง
หนุไม่สามารถทนกับปัญหาอะไรได้เลย
หนุอยากเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง
อยากมีคนให้ระบายบ้าง แต่หนุไม่อยากทำให้แม่เครียดที่หนุต้องเศร้าเสียใจขนาดไหน
หนุจึงได้แต่เก็บไว้คนเดียว ไม่เคยเล่าอะไรให้แม่ฟังเลย ไม่เคยบอกแม่ด้วยซ้ำว่าในแต่ละวันหนุเหนื่อยมากแค่ไหน หนุไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง
หนุไม่มีใครให้ระบายเลยค่ะ
หนุไม่อยากระบายกับเพื่อน เพราะครอบครัวเพื่อนนั้นสุดแสนจะเพอเฟค
บางทีหนูก้อยากได้ใครซักคนนึง
มาคอยรับฟังหนูหน่อย ให้หนุได้ระบายออกมา
ไม่จำเป็นต้องให้กำลังใจหนูก็ได้ แค่รับฟังเรื่องของหนู หนุไม่อยากเก็บไว้คนเดียวอีกแล้ว
แต่หนุไม่ใช่คนเพื่อนเยอะ เพื่อนในโลกออนไลน์ก้ไม่มี ไม่ไเ้รุ้จักใครมากมาย มันจึงทำให้หนูนันไม่มีใครให้ปรึกษาหรือระบายเลย
หนุไม่ได้ต้องการอะไรจากกระทู้นี้
ต้องการแค่ได้ระบายมันออกมา
ไท่รุ้หรอกค่ะว่าคนที่อ่านจะรุ้สึกยังไง
หรือจะคิดว่าหนุอ่อนแอ งี่เง่ายังไงก็ตาม
แค่หนุได้ระบายก้ดีแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ