ท้าวความก่อนเลย ตอนนี้พ่อเราอายุ 67 เราอายุ 34 ปี มีพี่ชาย อายุ 39 ปี
เราและพี่ชาย ทำงานและเลี้ยงตัวเองได้
พี่ชายอยู่กับพ่อแม่ เราอยู่กับสามี เรากับที่บ้านไปมาหาสู่กันเสมอ
ความสัมพันธ์โดยรวมมีความสัมพันธ์ที่ดี
ความสัมพันธ์เรากับแม่ และพี่ชาย ดีมาก
ที่บ้านฐานะปานกลาง ไม่ขัดสน แม่ลงทุนในอสังหาเยอะ มีincomeเข้ามาเรื่อยๆ
พ่อ early retirement ด้วยปัญหาสุขภาพ เจ็บออดๆแอดๆ เนื่องจากดื่มเหล้า สูบบุหรี่เยอะ
เลยออกมาตั้งแต่อายุ 58 ปี ซึ่งตอนนี้ออกมาได้ เกือบ 10 ปีแล้ว
ก็ไม่ได้ทำอะไร กิน นอนอยู่บ้านเฉยๆ โดยมีแม่ที่คอยดูแล
หาข้าว หาน้ำ พาไปเที่ยว ตามอกตามใจทุกอย่าง
โดยรวม ก็เหมือนจะไม่มีอะไรใช่ไหมคะ
แต่เวลาคุยกันในไลน์กรุ้ปทีไร พ่อมักชอบชวนทะเลาะเรื่องการเมือง
ขอใช้คำว่า "ชอบ " เพราะเรากับพ่อมีความเห็น กันคนละแบบ
แต่เราก็เลี่ยงคุยเรื่องนี้เสมอ แต่เค้ามักจะเปิดประเด็น ให้เรารู้สึกร้อนใจ จนต้องตอบโต้
เราก็ไม่ตอบโต้ แต่ก็เหมือนพยายามส่งอะไรมาเยอะๆ เหมือนจะให้มีปัญหาให้ได้
พอเราพูดบ้าง เท่านั้นแหละ เป็นฟืน เป็นไฟ เถียงกันไม่จบ
พอเราเอาตรรกระ มาพูด ก็อ้างว่า เค้าคือคนรุ่นเก่า ที่รอวันตาย
ชีวิตเค้า ใกล้ตายแล้ว
คือไลน์ที่บ้าน หดหู่มาก ไม่อยากจะเข้าไปดูเลย
พูดถึงการนับถอยหลังความตาย พูดแต่เรื่องแย่ๆ
ล่าสุด แม่ไปเที่ยวตปท.กับเพื่อนเค้า แต่พ่อไม้ได้ไป
เพราะเค้าไปไม่ไหว แต่แม่แข็งแรง และยังมีสังคม
กว่าพ่อจะให้แม่ไป ก็เรื่องใหญ่ จนพอเค้าได้ไป
ในไลน์ก็มีแต่ คิดถึงแม่ ชีวิตนี้อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีแม่
พร่ำพรรณา ว่าชีวิตนี้ เกิดมาเพื่อแม่คนเดียว คือเยอะอ่ะ อะไรก็ไม่รู้
คือแม่ลงรูปให้ดูว่าไปเที่ยวที่ไหน พ่อก็ส่งรูปเซลฟี่ตัวเอง
ว่าเค้าเมา เค้าอยู่ไม่ได้ จะขาดใจตาย
คือเราอ่านแล้ว อยากจะพิมพ์อะไรเข้าไป แต่ก็ไม่พิมพ์ ได้แต่อ่าน
คือเราเบื่อพ่อมาก ที่ทำนิสัยแบบนี้
แต่แม่เราเค้ารับได้ เค้าก็อยู่กันมานาน แม่ยอมพ่อมานาน แม่เค้าก็ไม่คิดอะไร
ส่วนเราที่เป็นลูก ก็เบื่อหน่าย
พอเรากับพี่อ่านไลน์ ขึ้นread แต่ไม่มีใครตอบ
ก็เอาละ ส่งมาอีกละ ชีวิตนี้ใกล้ฝั่งแล้ว คงจะต้องตายลำพัง
คืออะไรก็ไม่รู้ เหนื่อยมาก Toxicมาก
ที่บ้านเรา เป็นบ้านชอบเที่ยวค่ะ ชอบหาทริปไปตปท กันเสมอ
พอเราแพลนทริปกันขึ้นมา ด้วยใจที่ทุกคนอยากไป พ่อก็จะบอก ไม่ไป ไปไม่ไหว
เราเลยบอกให้ฮึดสิ ก็ไม่ฮึด
พอเราบอก งั้นหนูไปกับแม่ ก็ไม่ให้ไปอีก บอกแล้วพ่อจะอยู่ยังไง
คือเค้าพึ่งพาแม่เป็นแขนขา ไปหมด
ตอนเรามีปัญหาเรื่องงาน ลองพิมพ์ลงไปว่าเหนื่อย แค่อยากได้คำปลอบโยน
แต่คำพูดที่กลับมาคือ เล่าวีรกรรมสุดยอดของตัวเอง ว่าเคยเหนื่อยกว่าเยอะ เล่าว่าตัวเองผ่านอะไรมา
ไม่มีคำปลอบโยน
มันแค่อยากได้พ่อที่เข้าใจ (ไม่พูดถึงแม่นะคะ แม่เราคือที่สุด ปัญหาเรากับแม่คือศูนย์ เรากับแม่เข้าใจกันดีมาก)
พิมพ์มาเหมือนระบาย แต่เหนื่อยกับพ่อมาก ไม่มีความสุข
และมันพาลให้เรา ไม่อยากกลับบ้านไปหาเค้า เพราะทุกอย่างมันแย่ มันnegativeไปหมด
ถ้าเราแก้ไขเค้าไม่ได้(คิดว่าไม่น่าแก้ได้แล้ว)
เราควรเปลี่ยนความคิดของตัวเราเองอย่างไรดีคะ
พ่ออายุ 67 Toxic มาก รับมืออย่างไรดีคะ
เราและพี่ชาย ทำงานและเลี้ยงตัวเองได้
พี่ชายอยู่กับพ่อแม่ เราอยู่กับสามี เรากับที่บ้านไปมาหาสู่กันเสมอ
ความสัมพันธ์โดยรวมมีความสัมพันธ์ที่ดี
ความสัมพันธ์เรากับแม่ และพี่ชาย ดีมาก
ที่บ้านฐานะปานกลาง ไม่ขัดสน แม่ลงทุนในอสังหาเยอะ มีincomeเข้ามาเรื่อยๆ
พ่อ early retirement ด้วยปัญหาสุขภาพ เจ็บออดๆแอดๆ เนื่องจากดื่มเหล้า สูบบุหรี่เยอะ
เลยออกมาตั้งแต่อายุ 58 ปี ซึ่งตอนนี้ออกมาได้ เกือบ 10 ปีแล้ว
ก็ไม่ได้ทำอะไร กิน นอนอยู่บ้านเฉยๆ โดยมีแม่ที่คอยดูแล
หาข้าว หาน้ำ พาไปเที่ยว ตามอกตามใจทุกอย่าง
โดยรวม ก็เหมือนจะไม่มีอะไรใช่ไหมคะ
แต่เวลาคุยกันในไลน์กรุ้ปทีไร พ่อมักชอบชวนทะเลาะเรื่องการเมือง
ขอใช้คำว่า "ชอบ " เพราะเรากับพ่อมีความเห็น กันคนละแบบ
แต่เราก็เลี่ยงคุยเรื่องนี้เสมอ แต่เค้ามักจะเปิดประเด็น ให้เรารู้สึกร้อนใจ จนต้องตอบโต้
เราก็ไม่ตอบโต้ แต่ก็เหมือนพยายามส่งอะไรมาเยอะๆ เหมือนจะให้มีปัญหาให้ได้
พอเราพูดบ้าง เท่านั้นแหละ เป็นฟืน เป็นไฟ เถียงกันไม่จบ
พอเราเอาตรรกระ มาพูด ก็อ้างว่า เค้าคือคนรุ่นเก่า ที่รอวันตาย
ชีวิตเค้า ใกล้ตายแล้ว
คือไลน์ที่บ้าน หดหู่มาก ไม่อยากจะเข้าไปดูเลย
พูดถึงการนับถอยหลังความตาย พูดแต่เรื่องแย่ๆ
ล่าสุด แม่ไปเที่ยวตปท.กับเพื่อนเค้า แต่พ่อไม้ได้ไป
เพราะเค้าไปไม่ไหว แต่แม่แข็งแรง และยังมีสังคม
กว่าพ่อจะให้แม่ไป ก็เรื่องใหญ่ จนพอเค้าได้ไป
ในไลน์ก็มีแต่ คิดถึงแม่ ชีวิตนี้อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีแม่
พร่ำพรรณา ว่าชีวิตนี้ เกิดมาเพื่อแม่คนเดียว คือเยอะอ่ะ อะไรก็ไม่รู้
คือแม่ลงรูปให้ดูว่าไปเที่ยวที่ไหน พ่อก็ส่งรูปเซลฟี่ตัวเอง
ว่าเค้าเมา เค้าอยู่ไม่ได้ จะขาดใจตาย
คือเราอ่านแล้ว อยากจะพิมพ์อะไรเข้าไป แต่ก็ไม่พิมพ์ ได้แต่อ่าน
คือเราเบื่อพ่อมาก ที่ทำนิสัยแบบนี้
แต่แม่เราเค้ารับได้ เค้าก็อยู่กันมานาน แม่ยอมพ่อมานาน แม่เค้าก็ไม่คิดอะไร
ส่วนเราที่เป็นลูก ก็เบื่อหน่าย
พอเรากับพี่อ่านไลน์ ขึ้นread แต่ไม่มีใครตอบ
ก็เอาละ ส่งมาอีกละ ชีวิตนี้ใกล้ฝั่งแล้ว คงจะต้องตายลำพัง
คืออะไรก็ไม่รู้ เหนื่อยมาก Toxicมาก
ที่บ้านเรา เป็นบ้านชอบเที่ยวค่ะ ชอบหาทริปไปตปท กันเสมอ
พอเราแพลนทริปกันขึ้นมา ด้วยใจที่ทุกคนอยากไป พ่อก็จะบอก ไม่ไป ไปไม่ไหว
เราเลยบอกให้ฮึดสิ ก็ไม่ฮึด
พอเราบอก งั้นหนูไปกับแม่ ก็ไม่ให้ไปอีก บอกแล้วพ่อจะอยู่ยังไง
คือเค้าพึ่งพาแม่เป็นแขนขา ไปหมด
ตอนเรามีปัญหาเรื่องงาน ลองพิมพ์ลงไปว่าเหนื่อย แค่อยากได้คำปลอบโยน
แต่คำพูดที่กลับมาคือ เล่าวีรกรรมสุดยอดของตัวเอง ว่าเคยเหนื่อยกว่าเยอะ เล่าว่าตัวเองผ่านอะไรมา
ไม่มีคำปลอบโยน
มันแค่อยากได้พ่อที่เข้าใจ (ไม่พูดถึงแม่นะคะ แม่เราคือที่สุด ปัญหาเรากับแม่คือศูนย์ เรากับแม่เข้าใจกันดีมาก)
พิมพ์มาเหมือนระบาย แต่เหนื่อยกับพ่อมาก ไม่มีความสุข
และมันพาลให้เรา ไม่อยากกลับบ้านไปหาเค้า เพราะทุกอย่างมันแย่ มันnegativeไปหมด
ถ้าเราแก้ไขเค้าไม่ได้(คิดว่าไม่น่าแก้ได้แล้ว)
เราควรเปลี่ยนความคิดของตัวเราเองอย่างไรดีคะ