สวัสดีค่ะพี่ๆน้าๆอาๆทุกท่าน ก็ตามหัวข้อเลยค่ะอาจจะพิมพ์ไม่ถูกบ้างเพราะหนูรีบพิมพ์ ปีหน้าหนูก็จะ15แล้ว เมื่อประมาณก่อนสิงหา67แม่ของหนูมีแฟนใหม่ซึ่งก็คือพ่อเลี้ยงค่ะแรกๆหนูกีดกันไม่ยอมรับมากๆเพราะว่าหนูไม่เคยมีพ่อแล้วอาจจะคิดไปทางที่ไม่ไว้ใจผู้ชายคนนั้นที่จะมาคบกับแม่อะไรแบบนี้ แต่พอแม่พูดคำว่า ปล่อยเขาสักเรื่องเถอะไม่ต้องมาบงการชีวิต หนูนี่ช๊อคเลยค่ะว่าทำไมพูดแบบนี้และหลังจากนั้นหนูก็คือนอยไปเลยค่ะ พอมาวันนี้ หนูกับแม่ทะเลาะกันที่หนูไม่ยอมล้างจาน เพราะกำลังทำส่งงานกิ๊ฟแล้วก็สร้างอีเมลขายตามปกติเพราะอยากมีเงินเก็บ เลยบอกว่าแป๊บนึงๆ แม่ก็พูดคำเดิมแต่เพิ่มเติมก็คือให้ไปกวาดบ้านถูบ้าน หนูที่กำลังทำส่งลูกค้าก็เลยบอกว่า เดี๋ยวหนูก็ให้มาทำเองเลย แต่แม่เขาคงเข้าใจผิดว่าหนูให้เขาไปทำงานบ้านแทนละมั้งคะ เขาก็โมโห ทั้ฃๆที่หนูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นเลยสักนิด คำที่หนูพูดไปว่าจะให้ทำแทนคือการส่งงานลูกค้าแทนหนูไม่ใช่ทำงานบ้านแทน หลังจากนั้นหนูก็อธิบายอยู่ จู่ๆพ่อเลี้ยงก็โวยวายขึ้นมาว่าจะเถียงแม่ทำไมแล้วไล่หนูไปทำ หนูเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาตะคอกก็คือเสียเซลฟ์ไปเลยค่ะ หนูก็ได้แต่ลุกเดินไปล้างจานแล้วหันไปมองหน้าแม่ แล้วแม่ก็เดินมาในมือก็ถือถาดกับข้าวพาสติกเพื่อเอามาล้างแต่ไม่ใช่มาโอ๋หรืออะไรนะคะแต่จะเป็นคำเหมือนซ้ำเติมแม่พูดมาว่าหนูไม่หน้าเกิดมาเป็นลูกของแม่เลย และก็บอกอีกว่า ในโลกนี้ไม่มีใครเป็นลูกที่เหี้..กว่าหนูได้อีกแล้ว พอได้ยินคำนั้นหนูก็น้ำตาร่วงเลยค่ะไม่ติดว่าแม่จะพูดแบบนี้ คงเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ตอนสิบขวบหนูเริ่มที่จะไม่ตอบโต้คำด่าของใครเลยเพีาะคิดส่าตอบไปก็จะมีปัญหามากกว่าแต่ไม่คิดว่าแม่แท้ๆที่คลอดหนูออกมาจะพูดแบบนี้ พอหนูทำเมินใส่แต่น้ำตาก็ไหลนั่นแหละค่ะแม่ก็เอาถาดที่ถือมาเคาะหัวหนูแล้วก็เอาขาดันหลังหนูแรงมากๆ หนูควรทำไงดีคะแม่ยังรักหนูอยู่มั้ยหนูเครียดมากๆมีหลายครั้งค่ะที่ทำร้ายตัวเองโดยการจิกมืออยู่เงียบๆ