รู้สึกน้อยใจตัวเอง

     คือเรื่องมีอยู่ว่าคุณครูวิชาภาษาอังกฤษให้จับคู่กันแต่งประโยคถามตอบกับเพื่อนหน้าชั้นเรียนค่ะ (เราไม่เก่งไม่ถนัดภาษาอังกฤษ) โดยห้ามดูบทต้องไปท่องจำมาค่ะ แล้วเราก็จับคู่กับเพื่อนสนิทเ

รู้สึกเฟลๆค่ะ ทำอะไรก็ผิด อยากมีคนเข้าใจเ เบื่อ แย่ไปหมดเราไม่มีใครพึ่งหรือเข้าใจเลยครอบครัวไม่ซัพพอร์ต รู้สึกตัวคนเดียวมาตลอดอยากมีคนคอยซัพพอร์ตจังคอยให้ระบายตอนนี้อยากตายมากเบื่อชีวิตแย่ไปหมดรึตัวเร

เราเป็นคนขี้อายนิดหน่อยค่ะ วิชาที่ชอบคือภาษาอังกฤษ เราเลยตั้งใจเรียนมาก คะแนนเลยออกมาดีกว่าทุกคน เราคิดว่าเราทำได้ค่ะ สำเนียงก้อทำได้ดี แต่เรามีเพื่อนคนหนึ่งค่ะ ชื่อน้ำ(สมมุติจ้ะ) นิสัยก้อดีนะคะ เรียน

สวัสดีค่ะ อยากเริ่มเรียนภาษาแต่ตอนนี้อยากเริ่มทั้งอังกฤษและจีน ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าจะเริ่มภาษาไหนก่อนดีถ้าเรียนพร้อมกัน2ภาษากลัวว่ามันจะตีกันเกินไปหรือเปล่านะ ต้องการเรียนภาษาเพื่อการทำงานค่ะ ตอนนี้เรี

วันนี้เราก็จะเล่าประสบการณ์ที่เป็นแผลใจมาจนถึงปัจจุบัน คือ เราไปชอบครูคนนึง ตอนเราอยู่ป.5ครูเขาใจดีมากเว่ย คือเป็นกำลังใจในการเรียนของนร.เกือบทุกคนในห้องครูเขาสอนให้เรารู้จักรับผิดชอบสิ่งที่เราไม่ดีแ

โดนไล่ออกจากงาน เนื่องจากเพื่อนร่วมงานเกลียด โดนเสี้ยม เจ้านายเลยพาลเกลียดไปด้วย... ปวดหัว หมดกำลังใจ เหนื่อยใจ เหนื่อยกับทุกสิ่งทุกอย่าง อ่อ ที่ไม่ตายเพราะเชือกมันขาดอะคะ... เรื่องจริงนะคะไม่โกหก

เรารู้สึก “กล้าพูดผิด” มากขึ้น แรกๆ ก็ยังติดๆ ขัดๆ แต่พอผ่านไปสัก 2–3 สัปดาห์ เริ่มมีบางอย่างเปลี่ยน เราเริ่ม ฟังรู้เรื่องมากขึ้น, กล้าตอบครู, กล้าพูดผิดให้เขาแก้ให้ มันอาจจะยังไม่ได

เราเป็นคนเรียนไม่เก่งแต่ก็จะมาเล่าพ่อแม่ว่าเป็นอะไรยังไงแต่ก็มักได้คำพูดประมาณว่า "เพราะไม่ระวัง" "ทำไหมทำไม่ได้" "แล้วได้คะแนนเต็มเท่าไหร่" "ถ้าโตขึ้นเหนื่อยกว่านี้

คือหนูจะไปแข่งสิ่งประดิษฐ์พรุ่งนี้ หนูรู้สึกท้อมากเพราะได้ซ้อมแค่2วันแล้ว วันแรกที่ซ้อมครูพาไปเจอาจารย์อีกคน(คนนี้สอนดีเข้าใจง่ายแต่ก็ฟังเขาอธิบายครั้งเดียวอ้ะเนอะใครจำได้หมด) วันที่2ก็มารวบรวมข้อมูลท