จะเริ่มยังไงดี คือว่านะ ถ้าอ่านแล้วอยากจะตำหนิ ก็ ขอให้ตำหนิด้วยความเมตตาหน่อยนะคะ
เราเริ่มต้นความสัมพันธ์อย่างรวดเร็วเกินไปค่ะ จนไม่ได้ไตร่ตรองอะไรเลย
แต่สิ่งที่จับใจความได้ก็คือ 'พี่ไม่ได้มาเล่นๆแล้วก็ไป'
จะเล่าก็เรียบเรียงไม่ถูก แค่รู้สึกว่าการกระทำมันสวนทางน่ะค่ะ
แฟนเราเป็นคนที่ทำงานเก่งมากๆ และมีปลายทางชีวิตที่วาดฝันไว้แล้ว ซึ่ง ไม่ได้มีเราอยู่ในสมการนั้นค่ะ
และเขาดูจะชอบที่เราไม่ติดหรู ไม่ต้องให้คอยไปรับไปส่ง ไม่งี่เง่า ไม่เรียกร้อง
เขาชอบใช้คำว่า ถ้าเขาจะมาหลอกเรา สู้เอาเงินไปซื้อกินไม่ง่ายกว่าเหรอ (แต่เราดีลง่ายกว่าซื้อกินอีกนะคะเราว่า 5555)
เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะถามไถ่เราเลยค่ะในแต่ละวัน บางครั้งเขาก็บอกไปว่าเขาลืมเราไปเลย
เวลาเต้นซุมบ้า (กิจกรรมเข้าจังหวะ) พอจบฟลอร์ก็ใส่เสื้อผ้า แล้วส่งเรากลับเลย
ในเรื่องการทำงาน การรับผิดชอบชีวิต เรานับถือนะคะ
เอ่อ แต่ว่า เรารู้สึกว่าเราไม่เกี่ยวอะไรเลยค่ะ
ออกมาดีไหมคะ หรือใช้เวลาต่ออีกนิด ให้ชัดเจนกว่านี้
บางทีเราว่าเราก็ง่ายๆไปซะทุกอย่างจนไม่เห็นหัว
และเรารู้สึกเสมอค่ะ ว่าเราไม่คู่ควรกับเขา ไม่มีอะไรตอบโจทย์เขาได้ แม้เขาจะไม่ได้พูดก็ตาม มันดูได้จาหดารทรีท
คิดว่าถ้าเอาตัวเองไปมีซีนเขาก็คงอึดอัดค่ะ เราเป็นแฟนที่วางตัวแบบคนนอกมาตลอด
รู้สึกเจ็บปวดค่ะ จะอยู่จะไปขอแค่บอก เราเข้าใจง่าย แต่เล่นทิ้งขว้างเลย จริงๆก็รู้สึกเจ็บปวดน่ะค่ะ แหะๆ
เมื่อคืนก็เลยร้องไห้ออกมาดื้อๆเลย ไม่ชินกับการไปอนู่ในชีวิตคนอื่นแต่ไม่รู้ว่าจะไปยืนตรงไหนค่ะ ไม่ค่อยสบายใจเลย
นั่งส่องตะกวดริมสระไปวันๆมันก็ดีอยู่แล้วแฮะ
เอ เราอยู่ตรงไหนของสมการนี้นะ ...
เราจะรู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ตรงไหนของสมการ