ก็คือเรื่องของเรื่อง ตั้งเเต่ตอนนั้นที่แม่เราเลิกกับเ่อ แม่ก็มีผัวใหม่ ก็คือพ่อเลี้ยง ตอนแรกๆพ่อเลี้ยงก็ดี พาคครอบครัวไปเที่ยว เล่นน้ำ พาไปกินของดีๆ แต่พอเค้าย้ายมาอยู่บ้านเรา ก็ไม่พาไปเที่ยวเลย เเล้ววีนเก่งมากค่ะ ชอบตะคอกเสียงดังใส่เเล้วบอกว่าไม่ได้ตะคอก ตอนเเรกก็ไม่ไม่ได้อะไร หลังจากนั้นก็เริ่มไม่ชอบเค้าแล้ว จนมันมีวันนึงค่ะ ตอนนั้นเืพ่อนเเม่มากินเหล้ากันที่บ้านเรา แล้วพ่อเลี้ยงมันเมา มันเข้ามาหาเราในห้องนอน ตอนเเรกก็ไม่อะไร สักพักมันมานั่งซ้อนหลังเรา ก็ยังไม่อะไร จนอยู่ดีๆมันก็มาล้วงอวัยวะเพศเราค่ะ เราก็พยายามปัดออก สักพักมันมาจับนมเรา ทีนี้เราลุกเลยคั ไม่นั่งเเล้ว แล้วมันก็ไม่พูดอะไร เดินออกห้องไปเลย คือตั้งเเต่วันนั้นมาเราก็ระเเวงเลยค่ะ วันนั้นเราไม่ได้เเต่ฃตัวโป๊หรืออะไรเลย เราเเ่นั่งเล่นเกมอยู่บนเตียงเฉยๆเลยค่ะ
เราไม่ได้กลัวนะคะ เเต่มันเป็นความรู้สึกที่ รังเกียจอ่ะค่ะ
คือด้วยความที่เราเป็นรุก พอมาโดนทำแบบนี้มันเหมือนชายเเท้โดนเกย์มาลวนลามเลยเเหละค่ะ
ตอนนั้นเราไม่ได้บแกใครนอกจากเพื่อน เพื่อนก็บอกให้ล๊อคประตู ระวังตัวเองมากขึ้น (เรานอนกับน้องนะคะ)
วันนั้นที่โดนครั้งเเรกน้องก็ไม่ได้อยู่ในห้องค่ะ
ยอมรับว่าโกรธน้องมากๆ ทำไมไม่อยู่ห้อง ปล่อยให้เราโดนลวนลาม คือมันได้เเค่โกรธในใจเเหละค่ะ เพราะจริงๆน้องเราก็ไม่ผิด มันผิดที่พ่อเลี้ยง แต่บอกตรงๆค่ะว่าโครตโกรธเลยที่น้องไม่อยู่  มีต่อนะคะ
วันนั้นเราอาบน้ำอยู่ เราติดนิสัยเปิดเพลงตอนอาบน้ำ เเล้วเหมือนวันนั้นเราจะอาบน้ำนานมากๆค่ะ แล้วเราได้ยินเสียงบางอย่าง เราเห็นเพดานห้องน้ำมันเิดออกนิดนึงแล้วมีมือคนโผล่มาค่ะ เราเลยพูดดังๆว่า"เห้ย!!"แล้วมันก็รีบเอามืออกไป เราไม่รู้ว่าใคร จะเป็นผีไหมไม่สน เรากลัวจะเปฯคนมากกว่า แต่ที่เราคิดว่าเป็นพ่อเลี้ยงเพราะตอนนั้นพ่อเลี้ยงอยู่ในครัวพอดี (ห้องน้ำบ้านเราอยู่ข้างๆห้องครัวค่ะ) หลังจากวันนั้นมา ด้วยความที่เราป็นรุกอยู่แล้ว เราเลยตัดสินใจตัดผมเเบบ ทอมบอยอ่ะค่ะ 
ตอนนั้เราอยู่ม.2ค่ะ เราคิดว่าการเเสดงตัวตนให้เค้ารู้ว่าเราเป็นรุกจะทำให้เค้าไม่ยุ่งกับเรา แต่เปล่าเลยค่ะ มีวันนึงที่เรากำลังเล่นเพลงในทรศ.อยู่ เป็นพินเพลงของเกมเกนชินค่ะ แล้วพ่อเลี้ยงมันก็เข้ามาหาอีกแล้ว มันก็ถามเราว่าเล่นเพลงหรอ เล่นเป็นหรอ แล้วก็ถมว่ามันคือเครื่องดนตรีอะไร เราก็บอกมันเป็นเเค่พินในเกม มันไม่ใช่เครื่องดนตรี เเล้วสักพักมันก็มาจับขาเราค่ะ มันเหมิอนพยายามจะขับขาเราเเยกออก เเต่เราเอาขาชิดกันค่ะ แล้วสบัดข้อเท้าออกแรงๆ มันมองหน้าเรายิ้มๆไม่พูดอะไร สักพักมันเลื่อนมาจับต้นขาเรา เราก็ขยับตัวหนีค่ะ มันมองเราสักพักแล้วเดินออกไป ทุกครั้งที่มันมาลวนลามเรา น้องเราไม่อยู่ตลอดเลยค่ะ จึงเป็นเหตุผลที่เราโกรธน้อง เราจะบอกทีหลังนะคะว่าทำไมไม่บอกใคร
ต่อมา เราคิดว่ามันคงไม่อะไรกับเราเเล้วเเหละ จนวันนึงมันมาอีกแล้วค่ะ เมื่อไม่นานมานี้เลย ตอนปิดเทอมตะขึ้นม.4 ตอนนั้นเราง่วงมากกเพราะเมื่อคืนไม่ได้นอน เราเลยนอนตอนเช้า เราตื่นมาตอนประมาณบ่าย2-3 ตื่นมาเราเห็นพ่อเลี้ยงยืนอยู่ปลายเตียงค่ะ แล้วเรารู้สึกเหมือน มีอะไรจับขาเรามาก่อน ตรงต้นขาค่ะ มันเหมือนโดนจับมาก่อนที่เราจะตื่น แล้วยิ่งตื่นมาเจอพ่อเลี้ยงอยู่ปลายเตียง ทีนี้เราวิตกเลยค่ะ มันก็บอกเราว่าไปกินข้าว แม่ซื้อข้าวมาให้ แต่เราบอกว่ายังไม่กินแล้วมันก็ออกไป น้องเราก็ไม่อยู่ห้องอีกตามเคยเเหละค่ะ จริงๆมีเยอะกว่านี้ค่ะ แต่จำไม่ได้แล้ว เพราะอื่นๆมันเป็นการเเตะตัวเล็กๆ แต่เราก็รู้สึกไม่ปลอดภัยอยู่ดีค่ะ ถ้าจะได้จะมาเขียนเพิ่มเติม
และสาเหตุที่เราไม่บอกผู้ใหญ่ ไม่บอกแม่ ไม่บอกน้องหรือพ่อเราแต่กลับไปบอกเพื่อน เพราะ
1.เลย เรากลัวเเม่เป็นแบบในหนังหรือพวกข่าวค่ะ
แบบ แม่ไม่เชื่อเรา แม่รับฟังเเล้วไปพูดกับพ่อเลี้ยง เรากลัวค่ะว่าพ่อเลีย้งมันจะรู้ว่าเราบอกแม่เเล้วจะมาทำอะไรเรา เรากลัวว่าเเม่จะรู้แต่ไม่ทำอะไร ปล่อยให้มันเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เราบอกตรงๆค่ะว่าเราไม่ได้สนิทกับเเม่ขนาดนั้น เราไม่ชอบแม่ด้วยส่วนนึง เเม่เราค่อนข้างtoxic แต่ก็ยังคุยได้บางอย่าง เเต่เป็นส่วนน้อย เราไม่ไว้ใจเเม่ค่ะ เราไม่ไว้ใจใครเลย เพราะกลัวมันจะเเย่ลง
เราไม่บอกพ่อ เพราะกลัวพ่อจะไปบอกแม่ค่ะ
ด้วยความที่เราเป็นลูกสาว ถ้าเราบอกพ่อ พ่อไม่ยอมเเน่ๆค่ะ เรากลัวเค้าจะมีปัญหากัน
2.ปัญหาเรื่องการเงิน ที่บ้านเรามีทั้งตา ยาย(ที่ป่วยติดเตียง) น้องสองคน แม่เเละเราค่ะ ถ้าไม่นับพ่อเลี้ยง ถ้าเกิดพ่อเลี้ยงกับแม่เราเลิกกันกลัวว่าเเม่จะแบกรับครอบครัวไม่ไหวค่ะ พ่อเราก็ไม่ได้ส่งตังให้แม่ แถมติดตังยายเป็นแสนกว่าบาท แล้วยังไม่คืนด้วย
เรากลัวว่าถ้าเค้าเลิกกัน เเม่เราจะเลี้ยงเราไม่ไหว แล้วจะเครียด น้องคนเล็กสุดก็ที่เกิดมาจากพ่อเลี้ยงก็พึ่งจะเตรียมอนุบาล น้องอีกคนเราพึ่งขึ้นป.6 เราเองก็พึ่งม.4ค่ะ ค่าใช้จ่ายต่างๆอีก มันเยอะเกินกว่าที่เเม่เราคนเดียวจะรับไหว ขนาดตอนนี้ยังแทบไม่ไหวเลยค่ะ เราสงสารเเม่ ไม่อยากให้เเม่เหนื่อยไปกว่านี้
3.ที่เราบอกเพื่อน เพราะเรารู้ว่าเราสามารถระลายกับเค้าได้ เราไว้ใจเค้า เเต่ในขณะเดียวกันเราก็ไม่คิวด่าเค้าพึ่งพาได้ค่ะ ขนาดเราบอกเค้าว่าเราโดนลวนลามยังไม่เดือดร้อนหรือห่วงอะไร้ราเลยนอกจากบอกให้ระวังตัวเเล้วเปลี่ยนเรื่องคุยหน้าตาเฉย ไม่เคยถามไถ่ว่าโดนอะไรบ้างไหม เป็นอะไรไหม แต่อย่างน้อยเราสามารถด่าพ่อเลี้ยงกับเืพ่อนได้ก็โอเคเเล้วค่ะ แล้วอีกคนที่เรากล้าระบายให้ฟังคือคนในโซเชียลที่เรารู้จักมาสามสี่ปี
เค้ารับฟังเเละให้คำแนะนำดีมากค่ะ เราไม่คิดจะบอกแม่หรือพ่อแน่ๆ แต่อย่างน้อยมีคนคอยรับฟังก็ช่วยเยียวยาดีค่ะ 
หลังจากทุกคนอ่านมาเเล้วทุกคนคิดยังไงกันบ้างคะ
เราควรป้องกันตัวยังไง ปัจจุบันเราไม่สามารถล๊อคประตูตอนเช้าได้เลยค่ะ เพราะจะโดนเเม่ด่า เพราะน้องเข้าห้องไม่ได้ เเล้วพอน้องเข้ามามันก็ชอบไม่ปิดประตูค่ะ
เราโกรธแม่มาก เพราะเเม่วีนใส่เราโดยที่เเม่ไม่รู้เลยว่าเราโดนอะไรมาบ้าง แต่ก็โทษแม่ไม่ได้เรพาะแม่ไม่รู้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะโมโหค่ะ ไม่มีใครยินดีหรอกที่โดนลวนลาม แต่เอาเป็นว่า อยากฟังความเห็นค่ะว่าเราควรทำยังไงต่อดี เราเองตอนนี้พึ่งม.4เองค่ะ พึ่งเปิดเทอมได้3วัน จะย้ายออกก็ไม่ได้ จะบอกใครก็ไม่ได้
ถ้ามีความคิดเห็นยังไงบอกได้นะคะ😢