สวัสดีทุกคนค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์ตัวเอง
ช่วงอายุ 17-18 ปีค่ะ ปัจจุบันอายุ 20 ปี แล้วค่ะ

**พ่อเลี้ยงคนนี้อยู่กับแม่เรามา 15 ปี
ภายนอกดูเป็นครอบครัวที่รักกันมากๆเลยค่ะ
ผู้ใหญ่หลายๆคนชอบ ต่อหน้าแม่ เขาดูรักเรามากๆเลย (แม่กับพ่อเลี้ยงมีลูกด้วยกัน 2 คน /ผู้หญิง 1 ผู้ชาย 1 )
-พ่อ(เลี้ยง)กับแม่ทำงานที่กรุงเทพ ปีนึงกลับบ้านมา 2 ครั้ง

ปี 2563
- เขาสองคนตัดสินใจออกจากงานมาอยู่บ้าน
ตอนนั้น เราอายุ 16 ปี

ช่วงอายุ 17 ปี
โดนพ่อเลี้ยงลวนลาม
-แอบมารูดซิปกางเกง
-จับหน้าอก
ตอนนั้นไม่รู้ตัว แต่ตื่นเช้ามา เสื้อเปิดเห็นหน้าอก ซิปกางเกงรูดลงเอง บางคืน กางเกงลงไปถึงหัวเข่า
มีคืนหนึ่ง เราสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก พบว่าพ่อเลี้ยง จับอวัยวะเพศเรา เขาเห็นเราตื่น เอามือมาปิดปากเราไว้ แล้วเขาก็รีบมูฟตัวเองออกไป

ห้องที่อยู่คือห้องกว้าง อยู่รวมกัน มีตู้กั้นระหว่างกลาง
แม่นอนกับพ่อและน้องชาย
เรานอนกับน้องสาวค่ะ (น้องสาวและน้องชายคือลูกของแม่และพ่อเลี้ยง)

โดนลวนลามแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง
จนมีบางคืนเราสะดุ้งตื่นมาเห็นว่าเขากำลังพยายามถอดกางเกงเรา พอรู้สึกตัวก็กรี๊ดเลยค่ะ
(แต่แม่ไม่ตื่น)

วันที่ 29/12/2564
พ่อเลี้ยงให้เราถ่ายไฝที่หน้าอกส่งไปให้เขาค่ะ
เราก็ถ่ายไปค่ะ แต่ให้เห็นแค่ไฝค่ะ ไม่เห็นอย่างอื่น
เขาอ้างว่าจะไปดูดวงกับแม่หมอค่ะ

ช่วงเย็นของวันที่ 29/12/2564
เขากลับมา ดูดวงกับแม่หมอ
แม่หมอบอกว่า “ชาติที่แล้ว เรากับเขา คือผัวเมียกัน”
วิธีแก้เคล็ดคือ “เอาธูป 1 ดอก ไปไหว้ที่บ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จชั้นที่ 2 “

วันที่ 31/12/2564 เวลา 21:00 น.
เราก็ไปแก้เคล็ดกับเขาค่ะ มันมืดมาก เรากลัวมาก แต่พกไฟฉายไป รีบไหว้รีบลงบันไดกลับบ้านค่ะ

วันที่ 02/01/2565 (เราอายุ 18 ปี )
พ่อเลี้ยงเริ่มรุกรานหนักขึ้นค่ะ
ตอนกลางวันของวันนั้น
-เขาจะอาบน้ำ เรียกเราไปถูหลังในห้องน้ำ
เราก็ไป รีบไปรีบออกมาค่ะ
-พออาบน้ำเสร็จ ก็เรียกไปทาแป้งที่หลังให้ในห้องนอน
เราก็รีบไปทำให้ และรีบออกมา

มีอยู่คืนนึง พ่อเลี้ยงข้ามมาลวนลามเรา
เราสะดุ้งตื่นอีกครั้ง แม่ตื่น จังหวะนั้นพ่อเลี้ยงก็เดินไปจะไปที่นอนตัวเองพอดี
แม่ถามขึ้นมาว่า “ไปไหนมา ไปไหนมา”
พ่อเลี้ยงตอบว่า “ไปห้องน้ำมา”
แม่เลยพูดต่อว่า “ถามจริงๆนะ ไปไหนมา”
พ่อเลี้ยงก็ยืนยันคำตอบเดิม แม่ก็เงียบไป
ทุกคนเชื่อไหมคะ ตอนนั้นใจมันชื้นมาก เหมือนโดนปลดล็อก ทำให้เราเริ่มที่จะกล้าพูด มันมีหวัง เปิดใจบอกแม่ แต่ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจแม่เลยค่ะโดนด่าตลอด ผิดไปหมดทุกอย่าง  เพราะเหตุผลนี้ เลยทำให้ไม่บอกตรงๆสักที

พออายุ 18 ปี เริ่มหางานทำค่ะ เพราะว่าไม่อยากอยู่บ้าน อยากออกไปอยู่ที่อื่น แต่จะส่งเงินให้แม่ใช้ทุกเดือน ความตั้งใจคือแบบนี้ค่ะ
-พอได้งานแล้ว เดือนแรกก็ ไป-กลับ ทุกวันค่ะ
เงินเดือน เดือนแรก 7,000 บ. ให้แม่ 4,000 บ.
เดือนที่สอง เงินเดือน 9,000 บ. ให้แม่ไป เหลือใช้ 3,000 บ.
-และเราตัดสินใจหาห้องเช่าอยู่
ไป-กลับไม่ไหวค่ะ วูบหลับขณะขับมอไซค์ตลอด
พอย้ายมาอยู่ แม่ก็ไม่พอใจค่ะ ให้เราคืนรถ คืนโทรศัพท์มือถือ ของใ้ช้ทุกอย่างที่เขาซื้อให้ แล้วให้ออกไปใช้ชีวิตเอง
เราต้องจำยอมกลับไปอยู่บ้านค่ะ และอดทน
-เดือนต่อมา มีปัญหาที่ทำงาน เลยออกจากงาน

พ่อเลี้ยงกับแม่ก็ตัดสินใจออกจากงาน ตั้งใจจะเปลี่ยนงานค่ะ
ช่วงแรกเราก็ไปทำงานกับแม่ทุกวันนะคะ
มีวันนึงเราไม่ได้ไปค่ะ (เพราะวางแผนจะออกจากบ้าน ไปอยู่กับตา) ก็ไปนั่งที่ศาลาหลังบ้าน
พอรู้ตัวว่าจะโดนอะไรต่อจากนี้ คิดไรไม่ออก
ตัดสินใจโทรบอกป้าที่อยู่กรุงเทพค่ะ
และหลังจากที่แม่พูดด่าเราสารพัด บังคับให้ไป เราก็ไม่ไปค่ะ
-แม่ได้ยกเก้าอี้ไม้ขึ้นสุดแรงแขนทุ่มลงบนหน้าตักเรา
-กระทืบที่ท้องหลายครั้ง จนร้องไม่ออก
-จิกผมลากกลับบ้าน
ทุกวันนี้แผลเป็นที่หน้าตักยังไม่หายเลย เป็นปมในใจมากๆ

เราตัดสินใจ โทรบอกป้าที่อยู่กรุงเทพ ให้ป้าช่วยเหลือ
ป้าบอกว่า “อย่าเพิ่งให้พ่อเลี้ยงกับแม่รู้ตัวว่าจะออกจากบ้านหลังนี้เด็ดขาด ”
และบอกอีกว่า ให้ไปอยู่กับตาก่อน แล้วค่อยไปกรุงเทพทำงานที่นั่นค่ะ

พอเราไปอยู่บ้านตา ป้าเราก็โทรเล่าบอกแม่ทุกอย่างที่เราเล่า ว่าพ่อเลี้ยงลวนลามยังไงบ้าง
ป้าก็ให้แม่มาหาเราที่บ้านตา มาถามจากปากเรา
แม่เราก็พูดไปร้องไห้ไป ว่าพ่อเลี้ยงที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กๆจะทำกับเราแบบนี้จริงๆหรือ ?
เราก็ได้แค่ตอบไปว่า “ใครทำอะไรไว้ รู้อยู่แก่ใจ”
แม่นั่งร้องไห้แป๊บนึง กลับบ้าน
สุดท้ายเขาก็เชื่อพ่อเลี้ยง แล้วเอาเราไปขายให้คนในหมู่บ้านฟัง

จนทุกวันนี้ อายุ 20 ปีแล้ว
ปัจจุบันก็อยู่กับย่าฝั่งทางพ่อแท้ๆบ้าง อยู่กับตาบ้างค่ะ

Story เรากับแม่ มีเยอะมากค่ะ โดนทำร้ายจิตใจและร่างกายสารพัด ส่วนใหญ่โยนของมีน้ำหนักใส่เราทำให้เกิดแผลเป็น ที่ทนเพราะไม่มีที่ไปและไม่มีทางเลือก  แต่พอมีที่ไปก็ดันไม่มีทางเลือก
ทุกวันนี้ตัดกันขาดไปแล้วค่ะ
สุขภาพจิตดีขึ้นเรื่อยๆ เห็นค่าชีวิตมากขึ้น
และรู้แล้วว่า บุญคุณควรตอบแทนให้ถูกคน
คนที่เลี้ยงเราจริงๆ คือ ตากับยาย แต่ยายเสียแล้ว ตอนนี้ในชีวิตเราเหลือแค่ ตา และ พ่อแท้ๆ
แม่แค่ให้กำเนิด แต่เราดันถูกปลูกฝังมาให้ตอบแทนคุณน้ำนม ไม่เคยง้างปากเถียง หรือลุกขึ้นสู้ ยอมทุกอย่าง เพียงเพราะ คำว่า แม่

** สุดท้ายนี้ เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ
ไม่ว่าชีวิตตอนนี้มันลึกสุดก้นบ่อมองไม่เห็นแสง
แต่สักวันหนึ่ง แสงจะส่องลงมาที่เรา