สวัสดีครับ ก่อนหน้านี้ได้ตั้งกระทู้ถึง อรูปณาน ไปหลายกระทู้  ตัวผมก็ติดที่ตัว วิญญาญัณจา ยตนะ
คือไม่สามารถ ทิ้งหรือสลัดตัวรู้ได้
สุดท้าย ก็ต้องดับที่ความอยาก ดับทีาอวิชชา

พอมันดับไปเรื่อยๆ จิตมันก็ว่าง ก็นิ่ง
มันว่าง ชนิดที่ว่า ไม่เหมือนอรูปณานเลย

ว่างแบบมีความสุขสงบ
ยิ่งดำดิ่งลงไปก็ยิ่งว่าง ละเอียด

สภาวะนี้เขาเรียกว่า สมาธิประเภทไหนหรอครับ
เพราะผมทำกรรมฐานแบบอืน  มันก็มาตันตรงการทิ้งตัวรู้ทุกที เหมือนจิตหาทางพยายามจะดับกิเลสตลอด
หลายครั้ง เมื่ออยากจะใช้ ฤทธิ์หรืออะไร ก็ไม่ได้แล้ว
ตันและมืด  พอมาเจอความว่างแบบนี้ ก็เริ่มสว่าง