แม่เราโกหกเราอยู่บ่อยๆ เราขอไม่สาทะยานว่าแม่เราเป็นคนไม่ดีนะคะ แต่เราควรรู้สึกยังไงดี
มีครั้งหนึ่งแม่บอกว่าถ้าซื้อเสื้อนักเรียนแล้วค่อยมาซื้ออีกวันหน้า แต่วันนี้แม่กลับบอกว่าก็ได้แล้วหนิ(ได้มาตัวเดียว) แค่นั้นก็พอทั้งที่ตัวเองสั่งเสื้อ2ตัวราคา300++โดยไม่เกี่ยงถึงราคา
แม่ชอบบอกว่าไม่มีตังค์ แต่แม่ก็ชอบไปเที่ยวชอบสั่งของราคาเกิน300+ตลอด จนบางครั้งเราก็สับสนเช่นบอกให้เราไปสั่งข้าวกินแต่ให้เราจ่ายเอง
แม่ติดเงินเราอยู่500บาท แม่บอกจะให้คืนตั้งแต่2เดือนที่แล้ว แต่เราก็ไม่ได้คืนซักทีจนตอนนี้ อันนี้เราไม่ได้เห็นแก่ตัวนะ ที่แม่ติดเงินเราก็คือมีค่าทำงานเรา ค่าของที่แม่ให้เราจ่าย แล้วก็รวมถึงเงินที่แท่บอกจะคืนแต่ก็ไม่คืน
แม่ชอบบอกว่าจะซื้อให้ทำให้เรามีความหวังแต่เอาความจริงเราก็แทบจะไม่ได้สิ่งที่แม่จะให้เลย
มีหลายครั้งที่มาขอยืมเงินเราที่เราได้มาจากพี่ชายเพราะไม่มีตังค์พอให้ไปตอนเย็นวันนั้นสั่งของหรือไปกินเหล้าไปเที่ยวฉ่ำ
เราเลยไมาเชื่อใจแม่เลยบางครั้งเรื่องเล็กน้อยยังโกหกเลยเช่นวันเงินออก ผ่านไปอีกวันบอกตังค์หมดแต่ก็มีตังค์ออกไปข้างนอก เราเคยยอมทนใส่รองเท้านักเรียนที่ขาด6-7เดือนเพราะแม่บอกจะพาไปซื้อแต่ไม่พาไปซักทีจนเราท้อเลยยอมใส่ๆไปเพราะยังไงก็จะจบม.3แล้ว
เราอาจจะเหมือนระบายนะคะขอโทษค่ะ แต่เราควรรู้สึกยังไงหรอคะถ้าการที่เราไม่ชอบแม่ตัวเองเป็นบาป ตอนนี้เราคงบาปหนามากค่ะ ใครก็ได้ช่วยเราด้วยค่ะช่วยบอกวิธีทำมห้เราเชื่อใจแม่เหมือนเมื่อก่อนที เราเคยพยายามบอกแม่แล้วค่ะแต่แม่ก็ด่าเราแล้วก็ดุด่าเราตลอด เราไม่ไหวแล้วค่ะอยากจะร้องออกมาแล้วบอกกับแม่ไปให้หมดแต่เราทำไม่ได้ เรากลัวค่ะกลัวแม่จะด่าจะว่าเรา
บางครั้งเราป่วยแม่ยังไม่สนใจเลยค่ะ มีครั้งหนึ่งเราปวดท้องเมนส์โทรไปบอกแม่ให้ซื้อยากับข้าวมาให้หน่อย ผ่านไป30นาทีแม่เราก็ยังไม่กลับบ้าน พอเราโทรไปในขณะที่ร้องไห้แต่แม่กลับบอกว่าหึโดนซะบ้าง เจ็บมั้ยหล่ะ
แม่ชอบโกหกเราควรรู้สึกยังไงหรอคะ
มีครั้งหนึ่งแม่บอกว่าถ้าซื้อเสื้อนักเรียนแล้วค่อยมาซื้ออีกวันหน้า แต่วันนี้แม่กลับบอกว่าก็ได้แล้วหนิ(ได้มาตัวเดียว) แค่นั้นก็พอทั้งที่ตัวเองสั่งเสื้อ2ตัวราคา300++โดยไม่เกี่ยงถึงราคา
แม่ชอบบอกว่าไม่มีตังค์ แต่แม่ก็ชอบไปเที่ยวชอบสั่งของราคาเกิน300+ตลอด จนบางครั้งเราก็สับสนเช่นบอกให้เราไปสั่งข้าวกินแต่ให้เราจ่ายเอง
แม่ติดเงินเราอยู่500บาท แม่บอกจะให้คืนตั้งแต่2เดือนที่แล้ว แต่เราก็ไม่ได้คืนซักทีจนตอนนี้ อันนี้เราไม่ได้เห็นแก่ตัวนะ ที่แม่ติดเงินเราก็คือมีค่าทำงานเรา ค่าของที่แม่ให้เราจ่าย แล้วก็รวมถึงเงินที่แท่บอกจะคืนแต่ก็ไม่คืน
แม่ชอบบอกว่าจะซื้อให้ทำให้เรามีความหวังแต่เอาความจริงเราก็แทบจะไม่ได้สิ่งที่แม่จะให้เลย
มีหลายครั้งที่มาขอยืมเงินเราที่เราได้มาจากพี่ชายเพราะไม่มีตังค์พอให้ไปตอนเย็นวันนั้นสั่งของหรือไปกินเหล้าไปเที่ยวฉ่ำ
เราเลยไมาเชื่อใจแม่เลยบางครั้งเรื่องเล็กน้อยยังโกหกเลยเช่นวันเงินออก ผ่านไปอีกวันบอกตังค์หมดแต่ก็มีตังค์ออกไปข้างนอก เราเคยยอมทนใส่รองเท้านักเรียนที่ขาด6-7เดือนเพราะแม่บอกจะพาไปซื้อแต่ไม่พาไปซักทีจนเราท้อเลยยอมใส่ๆไปเพราะยังไงก็จะจบม.3แล้ว
เราอาจจะเหมือนระบายนะคะขอโทษค่ะ แต่เราควรรู้สึกยังไงหรอคะถ้าการที่เราไม่ชอบแม่ตัวเองเป็นบาป ตอนนี้เราคงบาปหนามากค่ะ ใครก็ได้ช่วยเราด้วยค่ะช่วยบอกวิธีทำมห้เราเชื่อใจแม่เหมือนเมื่อก่อนที เราเคยพยายามบอกแม่แล้วค่ะแต่แม่ก็ด่าเราแล้วก็ดุด่าเราตลอด เราไม่ไหวแล้วค่ะอยากจะร้องออกมาแล้วบอกกับแม่ไปให้หมดแต่เราทำไม่ได้ เรากลัวค่ะกลัวแม่จะด่าจะว่าเรา
บางครั้งเราป่วยแม่ยังไม่สนใจเลยค่ะ มีครั้งหนึ่งเราปวดท้องเมนส์โทรไปบอกแม่ให้ซื้อยากับข้าวมาให้หน่อย ผ่านไป30นาทีแม่เราก็ยังไม่กลับบ้าน พอเราโทรไปในขณะที่ร้องไห้แต่แม่กลับบอกว่าหึโดนซะบ้าง เจ็บมั้ยหล่ะ