สวัสดีค่ะ หนูคือเด็กอายุ15ปี
อยู่อยู่กับครอบครัว เป็นน้องเล็กสุด พ่อกับแม่ไปทำงานต่างที่อยู่บ่อยๆ หนุมักจะอยูกับตายาย
น้องสาวแม่(น้า) และก็แฟนน้า ต้องบอกไว้ก่อนตาหนู เป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด
นายด้วย น้าก็ด้วยค่ะ งานบ้านทุกอย่างหนูเป็นคนทำคนเดียว ตากผ้าคนเดียว
ทำอาหาร หุงข้าว ล้างจาน กวาดบ้าน เอาง่ายๆงานบ้านทุกชนิดค่ะ
น้าเขาเป็นลูกแท้ๆของตากับยาย แทบไท่ต้องทำไรเลยค่ะ ปิดเทอมมา
นอนพักผ่อน นอนกิน ตื่นสายได้ แต่ตัดมาที่หนู หนูเกลียดการปิดเทอมที่สุด
เพราะเป็นช่วงที่หนูเหนื่อยมาก ต้องตื่นเช้า ทำงานบ้านทุกชนิด
ตากผ้าทุกวันค่ะ เน้นวันทุกวันจริงๆ ไม่มีเว้นค่ะ เพราะคนที่บ้ารเยอะ
บวกกับมีแฟนของน้ามาอยู่ด้วย เลยได้ภาระเพิ่มอีก1
บ้านที่ตากทุกวัน ราวๆ3ตะกล้าค่ะ หนุบอกตาว่าจะตากตอนบ่าย เพราะแดดแรง
หนุตากแดดทุกวันจนจะเป็นลมค่ะ ตากๆอยุ่หน้ามืดก็มี แต่ตาก็ตะคอกใส่
ว่า ทำไมแค่นี้ทำไม่ได้ จะสำออยไปถึงไหน หากมีล้างจานหรือทำไร เขาก้จะพูดว่า แค่นี้เอง-ของแค่นี้ทำคนเดียวไม่ได้ ก็ไปตาย
หนูรู้สึกว่า ถ้าหนูไม่ใช่คนทำงานบ้าน หนูก็พูดได้ค่ะ ว่ของแค่นี้
ซึ่งหนูไม่สามารถพูดอะไรได้เลย พูดไปก็หาว่าเถียง หนูมักโดนทุกคนด่า
เพราะทำงานบ้านไม่เรียบร้อย เวลาพี่ใช้ไปไหนหรือทำอะไร ถ้าหนูปฎิเสธ ก็ด่าหนูเสียงดังให้ตาได้ยิน หากหนูตอบโต้ ตาเดินตรงมาด่าเลยค่ะ
หนูเหนื่อยค่ะ ที่งานบ้านทุกอย่างต้องมาตกที่หนู เวลามีอะไรไม่เรียบร้อยหนูโดนคนเดียว หรือเป็นเพราะหนูเป็นหลานคะ หนูไม่ใช่ลูกตากับยาย
เขาถึงไม่รักหนูหรือป่าว เขาบอกเขารักทุกคนเท่ากัน แต่หนูไม่เคยรู้สึกว่าได้รับความรักเลยค่ะ ไม่มีเลย รักกันที่ไหน จะไม่ฟังอะไรหนูเลย
หนูเคยโดนตบหน้า1ทีเพราะขึ้นเสัยงใส่น้า หนูสุดจะทนจริงๆค่ะ ทั้งเรื่องเรียนก็บังคับให้หนูเอาเกรด3.5ขึ้นไป หนูเรียนห้องวิทคณิต
หากไม่ได้ ดั่งใจ ด่าทอ ไล่หนูบ้าง หนูเหนื่อยจริงๆ ร้องให้ทุกวัน กดดันมากไป ไม่มีที่ปรึกษาทางไหนเลย ไม่อยากทักไปรบกวนพ่อแม่ เพราะท่านก็เหนื่อย
กับงานหนูรับรู้ได้ค่ะ แม่ยังคงทักหา โทรหา หนูไม่เคยเล่าปัญหาให้ใครฟังเลย ทุกครั้งถ้าหนูเหนื่อยหนูถอนหายใจ ตาก็ด่าค่พ ใช้งานไม่ได้ก็จะไม่เลี้ยง
หนูเคยเครียดมากไป แบบมันไม่มีทางออกเลยค่ะไม่มีที่พึ่งเลย หนูกินกาม็อกโซนไป1รอบ หนูเกือบได้ไปในที่ที่หนูหวัง ที่ที่ดีกว่านี้ ซึ่งตาก็เรียกรถมารับทันค่ะ และหลังจากนั้น เขาก็บอกว่า เขาจะพยายามใจเย็นกับหนูใฟ้มากกว่านี้หลังจากออกจากร.พ ก็เหมืแนเดิมค่ะ หนักกว่าเดิมด้วย เขาบอกคนอย่างหนูตๅๅยไปได้ก็ดี หนูได้แต่เงียบ ทำไรไม่ได้ หนูคิดค่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง รอบนั้นช่วยหนูทำไม เพราะตอนไปถึงร.พ หนูไม่สามารถหายใจเองได้ ต้องใส่ต่อช่วยหายใจ เกือบไม่รอดจริงๆค่ะ ลืมบอกค่ะ แม่หนูเป็นหมอ แม่หนูก็ทำใจแล้วค่ะ เพราะว่ากาม็อกโซนมันแรงมากจริงๆ แม่หนูทำใจแล้ว เตรียมปล่อยแล้ว
แต่ปาฎิหารย์บ้าบออะไรก็ดันเกิดขึ้น กับหนู ไม่ดีใจเลยค่ะ เสียใจ ผิดหวังมากกว่า ที่ไม่สามารถพาตัวเองหลุดพ้นจากตรงนี้ได้ สงสารตัวเองค่ะ
ก็มีอีกเยอะค่ะ แต่เหนื่อยทุกอย่างไม่อยากพิมพ์ไรเยอะ ไม่คิดหรอกค่ะว่าจะมัฝีคนมาอ่านไหม หนูได้ระบายตรงนี้ โล่งนิดนึง
บทสรุปแล้ว หนูผิดไหมคะ
กับเรื่องทุกอย่าง ทั้งงานบ้าน ทั้เกรดไม่ดี ตาบอดตารักหนูที่สุดในบ้านเพราะเป็นหลานคนแรก ส่วนน้าตาไม่ค่อยสนใจ แต่ถ้าการที่นตารักหนู ตาปฎิบัติอย่างนี้กับหนู ตาเลิกรักหนูดีกว่ ไม่ต้องรักดีกว่า ถ้าการที่ตาบอกว่า รักน้าน้อยกว่าหนู หนูก็ยินดีให้ไปรักน้ามากกว่าค่ะ
เพราะน้าแทบไม่ได้ทำไร กินข้าวตาก็ไปเรียกมากินแทบจะป้อน อย่างโดนรักน้อยกว่าบ้าง
หนูผิดไหม ที่หนูเหนื่อย
ครอบครัวแบบนี้ทำไงดีคะ
อยู่อยู่กับครอบครัว เป็นน้องเล็กสุด พ่อกับแม่ไปทำงานต่างที่อยู่บ่อยๆ หนุมักจะอยูกับตายาย
น้องสาวแม่(น้า) และก็แฟนน้า ต้องบอกไว้ก่อนตาหนู เป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด
นายด้วย น้าก็ด้วยค่ะ งานบ้านทุกอย่างหนูเป็นคนทำคนเดียว ตากผ้าคนเดียว
ทำอาหาร หุงข้าว ล้างจาน กวาดบ้าน เอาง่ายๆงานบ้านทุกชนิดค่ะ
น้าเขาเป็นลูกแท้ๆของตากับยาย แทบไท่ต้องทำไรเลยค่ะ ปิดเทอมมา
นอนพักผ่อน นอนกิน ตื่นสายได้ แต่ตัดมาที่หนู หนูเกลียดการปิดเทอมที่สุด
เพราะเป็นช่วงที่หนูเหนื่อยมาก ต้องตื่นเช้า ทำงานบ้านทุกชนิด
ตากผ้าทุกวันค่ะ เน้นวันทุกวันจริงๆ ไม่มีเว้นค่ะ เพราะคนที่บ้ารเยอะ
บวกกับมีแฟนของน้ามาอยู่ด้วย เลยได้ภาระเพิ่มอีก1
บ้านที่ตากทุกวัน ราวๆ3ตะกล้าค่ะ หนุบอกตาว่าจะตากตอนบ่าย เพราะแดดแรง
หนุตากแดดทุกวันจนจะเป็นลมค่ะ ตากๆอยุ่หน้ามืดก็มี แต่ตาก็ตะคอกใส่
ว่า ทำไมแค่นี้ทำไม่ได้ จะสำออยไปถึงไหน หากมีล้างจานหรือทำไร เขาก้จะพูดว่า แค่นี้เอง-ของแค่นี้ทำคนเดียวไม่ได้ ก็ไปตาย
หนูรู้สึกว่า ถ้าหนูไม่ใช่คนทำงานบ้าน หนูก็พูดได้ค่ะ ว่ของแค่นี้
ซึ่งหนูไม่สามารถพูดอะไรได้เลย พูดไปก็หาว่าเถียง หนูมักโดนทุกคนด่า
เพราะทำงานบ้านไม่เรียบร้อย เวลาพี่ใช้ไปไหนหรือทำอะไร ถ้าหนูปฎิเสธ ก็ด่าหนูเสียงดังให้ตาได้ยิน หากหนูตอบโต้ ตาเดินตรงมาด่าเลยค่ะ
หนูเหนื่อยค่ะ ที่งานบ้านทุกอย่างต้องมาตกที่หนู เวลามีอะไรไม่เรียบร้อยหนูโดนคนเดียว หรือเป็นเพราะหนูเป็นหลานคะ หนูไม่ใช่ลูกตากับยาย
เขาถึงไม่รักหนูหรือป่าว เขาบอกเขารักทุกคนเท่ากัน แต่หนูไม่เคยรู้สึกว่าได้รับความรักเลยค่ะ ไม่มีเลย รักกันที่ไหน จะไม่ฟังอะไรหนูเลย
หนูเคยโดนตบหน้า1ทีเพราะขึ้นเสัยงใส่น้า หนูสุดจะทนจริงๆค่ะ ทั้งเรื่องเรียนก็บังคับให้หนูเอาเกรด3.5ขึ้นไป หนูเรียนห้องวิทคณิต
หากไม่ได้ ดั่งใจ ด่าทอ ไล่หนูบ้าง หนูเหนื่อยจริงๆ ร้องให้ทุกวัน กดดันมากไป ไม่มีที่ปรึกษาทางไหนเลย ไม่อยากทักไปรบกวนพ่อแม่ เพราะท่านก็เหนื่อย
กับงานหนูรับรู้ได้ค่ะ แม่ยังคงทักหา โทรหา หนูไม่เคยเล่าปัญหาให้ใครฟังเลย ทุกครั้งถ้าหนูเหนื่อยหนูถอนหายใจ ตาก็ด่าค่พ ใช้งานไม่ได้ก็จะไม่เลี้ยง
หนูเคยเครียดมากไป แบบมันไม่มีทางออกเลยค่ะไม่มีที่พึ่งเลย หนูกินกาม็อกโซนไป1รอบ หนูเกือบได้ไปในที่ที่หนูหวัง ที่ที่ดีกว่านี้ ซึ่งตาก็เรียกรถมารับทันค่ะ และหลังจากนั้น เขาก็บอกว่า เขาจะพยายามใจเย็นกับหนูใฟ้มากกว่านี้หลังจากออกจากร.พ ก็เหมืแนเดิมค่ะ หนักกว่าเดิมด้วย เขาบอกคนอย่างหนูตๅๅยไปได้ก็ดี หนูได้แต่เงียบ ทำไรไม่ได้ หนูคิดค่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง รอบนั้นช่วยหนูทำไม เพราะตอนไปถึงร.พ หนูไม่สามารถหายใจเองได้ ต้องใส่ต่อช่วยหายใจ เกือบไม่รอดจริงๆค่ะ ลืมบอกค่ะ แม่หนูเป็นหมอ แม่หนูก็ทำใจแล้วค่ะ เพราะว่ากาม็อกโซนมันแรงมากจริงๆ แม่หนูทำใจแล้ว เตรียมปล่อยแล้ว
แต่ปาฎิหารย์บ้าบออะไรก็ดันเกิดขึ้น กับหนู ไม่ดีใจเลยค่ะ เสียใจ ผิดหวังมากกว่า ที่ไม่สามารถพาตัวเองหลุดพ้นจากตรงนี้ได้ สงสารตัวเองค่ะ
ก็มีอีกเยอะค่ะ แต่เหนื่อยทุกอย่างไม่อยากพิมพ์ไรเยอะ ไม่คิดหรอกค่ะว่าจะมัฝีคนมาอ่านไหม หนูได้ระบายตรงนี้ โล่งนิดนึง
บทสรุปแล้ว หนูผิดไหมคะ
เพราะน้าแทบไม่ได้ทำไร กินข้าวตาก็ไปเรียกมากินแทบจะป้อน อย่างโดนรักน้อยกว่าบ้าง
หนูผิดไหม ที่หนูเหนื่อย