เกิดมาในครอบครัวที่คนในบ้านไม่ปกติ

ตามหัวข้อเลยครับงานผมก็ไปทำงาน กับเขา แต่เวลากลับบ้านมาเขาเมาก็บ่นด่าเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วครับ ยายผมก็ไม่อยากทนแล้วคับ แม่ผมก็เลี้ยงยายไม่ไหว น้าผมก็จะเอาพวกผมไปอยู่ครับ ส่วนน้องก็กลับไปหาแม่ โดนไล่อ

กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดประการใดขออภัยนะคะ *สำหรับคนที่จะเข้ามาคอมเม้นด้วยถ้อยคำไม่สุภาพหรือต่อว่าเรา ขอความกรุณาเลื่อนผ่านเถอะค่ะอย่ามาเสียเวลานั่งอ่านแล้วว่าเราแค่ไม่กี่คำเลย เข้าเรื่อง

ผมมาทำงานไกลบ้าน ซึ่งผมมาอยู่กับพี่ของน้าที่ผมรู้จักตอนแรกผมคิดว่าผมไม่เก่ง หรือไม่ฉลาดพอ เพราะเขาชอบด่าชอบว่าผมเวลาทำอะไรผิดอยู่ตลอดช่วงแรกผมคิดว่าเป็นการสั่งสอนเขาคงอยากให้ผมได้ดีมีวินัย อะไรงี้ แต่

เราสังเกตุว่าน้องเราชอบเเขวะเรา คือเวลาจะถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบเราหรือตอบส่งๆทั้งที่ถามดีๆเเต่พอลูกของน้าที่อายุเยอะกว่าถามก็ตอบหมดเเละสนิทกันมากช่วงนั้นน้องเราป.1เเล้วเราก็คิดว่าคงปกติไม่มีไรหรอกก็เเค่เ

ไม่มีความสุขกับครอบครัวตัวเองมากๆ ทำไรให้ทุกอย่าง บริการทุกอย่าง งานบ้านงานเรือนทำหมด แต่คนในครอบครัวกลับดันไปคุยกับคนข้างนอกว่าเราไม่เป็นอะไรเลย แล้วคือไม่ได้ทำอะไรผิดก็โดนด่า ด่าเจ็บๆแสบๆ โดนทั้งตบห

คือหนูอายุ15ปี โดนกดดันโดนด่ามาตั้งแต่เด็กทั้งที่หนูก็ทำดีมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโตโดนคนในครอบครัวด่าว่าแล้วก็ดูถูกแล้วเรื่องการเรียนหนูไม่เคยทำคะแนนน้อยลงเลยอีกอย่างหนูก็ได้ทำงานบ้านตั้งแต่เด็กตอนเด็กคือ

สวัสดีครับ ผมอายุ17 คนในครอบครัวมี 5 คน ยาย แม่ น้า(น้องสาวแม่) ผม และน้องสาว ครอบครัวไม่ค่อยสงบสุขนัก เพราะว่าแม่กับน้ามักทะเลาะกันอยู่เป็นประจำ

เรามีปมกับยายและน้าค่ะ ตอนเด็กๆแม่เราจะไปทำงานที่เกาะสมุยซึ่งแน่นอนค่ะเราห่างกับแม่ เดือนนึงเจอหน้าแค่1ครั้ง เราเลยต้องอยู่กับยาย มันเป็นฝันร้ายของเราเลยค่ะยายด่าทุบตีเราตั้งแต่เด็กๆโดนตบหน้ากับล่ามโซ

ย้อนไปเมื่อปี 2537 ณที่จังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นทาวน์เฮ้าส์ 2 ชั้นเรียกว่ากิโลศูนย์แถวนั้นเรียกกันว่าซอยโรงงานปลากระป๋องเรื่องมีอยู่ว่าตากับยายได้ซื้อทาวน์เฮ้าส์ในซอยนี้บ้านเลขที่ 34/2 ไม่ทราบว่ายังอยู่