มีวิธีจัดการความรู้สึกตัวเอง กับเรื่องไม่เป็นเรื่องไหมครับ

กระทู้คำถาม

คืออย่างงี้ครับ ผมเป็นเด็กมัธยมปลายที่คบกับแฟนมาได้ประมาณ 7 เดือนเเล้ว ช่วงเวลาที่คบกันมาก็มีทุกข์มีสุขปะปนกันไปเหมือนคู่อื่นๆหละครับ เรียกได้ว่าเป็นแฟนจริงๆคนเเรก ผมเป็นฝ่ายชอบเธอก่อน ตอนนั้นก็คิดว่าเเค่ชื่นชม ปลื้มๆเฉยๆ แต่พอเวลาผ่านไป เวลาเห็นคนอื่นมาทำท่าทีจีบๆเธอ ผมดันหึงซะงั้น จนผมทนไม่ไหว และบอกชอบไปด้วยความเก้ๆกังๆไม่ได้ดูดีอะไรมาก ผลที่ได้มาก็คือเธอก็ไม่ได้ติดรังเกลียดอะไรผม เเละยังเล่นกับผม ตอนนั้นก็เป็นคนคุยประมาณเดือนนึง
ผมก็ขอเธอคบเป็นแฟนกันมาจนถึงวันนี้ครับ

อ่านดูก็เหมือนไม่มีอะไรใช่ไหมครับ เพราะมันก็ไม่มีอะไรจริงๆ แต่ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม
ผมกับแฟนก็ได้เจอกันน้อยลง เเต่ถึงอย่างงั้นผมก็เข้าใจครับ เราก็มีนัดกันไปดูหนังบ้าง เที่ยวบ้าง
เรียกได้ว่ามีความสุขมากจริงๆครับเพราะที่ผ่านมาเราเจอกันเเค่ที่โรงเรียน เราก็ทำอะไรไม่ได้มาก
เเค่เรียนก็เหนื่อยจนหมดวันเเล้ว ตั้งเเต่คบมา
เรายังไม่เคยกอด ไม่เคยหอม อะไรกันเลย
เเม้ว่าจะไม่ได้อยู่ที่โรงเรียนเเล้ว เราสองคนเข้าใจครับว่าพวกเรายังเด็กอยู่ ได้เเต่จับมือ พิมพ์
กอดบูลทูธเอา เเค่นี้น่ารักๆครับ

ปัญหาที่จะถามเพื่อนๆพันทิป ก็คือ ช่วงนี้เราไม่ค่อยหวานเหมือนเมื่อก่อนเเล้วครับ
คือไม่ได้บอกว่าเมื่อก่อนหวานมากอะไรนะครับผมเเค่รู้สึกว่า เธอไม่ทำให้ผมใจเต้นมานานเเล้วแบบว่า เธอไม่พิมพ์หวานๆ ถึงพิมพ์หวานก็เหมือนพิมพ์แบบว่าเฉยๆเเล้วอะครับ เเต่ผมพยายามหวานใส่เธออยู่บ้างเป็นครั้งคราว ให้ดูมีอะไรบ้าง
แต่เธอก็ตอบมาแบบปกติไม่มีอะไร
คือดูแล้วเหมือนเธอตอบส่งๆมากกว่า
จนบางทีผมคิดนะครับ ว่าผมคิดมากไปรึเปล่า
เพราะเธอก็ยังรักผมอยู่ ตอบตลอด
เวลาผมมีอะไรก็คุยกับเธอได้เสมอ
แต่เเค่ผมเริ่มรู้สึกว่า เราเเทบเหมือนจะเป็นเพื่อน
มากกว่า เเต่ลึกๆผมก็รู้ครับว่าเธอยังรักผมเหมือนเดิม ผมเเค่อยากให้เธอใส่ใจผมมากขึ้นกว่านี้บ้าง
เเต่ผมไม่อยากบอก เพราะเวลาผมบอกทีไร
ผมรู้สึกว่าผมแพ้ เเบบว่าอยากให้เธอใส่ใจเพราะรู้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่เพราะผมบอก
มันรู้สึกเหมือนเธอไม่ได้รักผมเหมือนแฟนเเต่เป็นเพื่อนอะครับ บอกตรงๆว่า ไม่อยากเลิกครับ
เพราะผมยังอยากอยู่กับเธอ อยากดูเเลเธอครับ
บางทีผมไม่รู้ว่าผมคิดเห็นเเก่ตัวเอง หรือดูถูกเธอมากไปรึเปล่า ว่าผมอาจจะยอมเธอมาก
จนเธอรู้สึกว่าเป็นปกติของผมเเล้ว
เเค่เธอไม่ได้ทำอะไรให้ผมรู้สึกอิ่มเอมใจมากๆๆๆๆๆๆมานานเเล้ว ถึงทำมันก็รู้สึกเหมือนว่าคนอื่นๆก็ทำได้อะครับ

เเค่อยากให้เธอมาโอ๋ๆผมบ้าง แบบอยู่ดีๆก็ทักมา
ไม่ก็คุยอะไรรักๆบ้าง ช่วงปิดเทอมนี้ผมทักเธอก่อนตลอดครับ เหมือนถ้าผมไม่ทักเธอก็เงียบหาย
แต่ท้ายที่สุดก็จะจบด้วยความคิดที่ว่า
ผมเข้าใจครับ เข้าใจเธอจริงๆ
เหมือนเเค่ผมต้องจัดการความรู้สึกตัวเอง
ผมไม่ได้ต้องการคุยกับเธอทุกๆวันนะครับ
เพราะมันก็ต้องมีบ้างที่หายๆไป
ทุกคนมีเวลาส่วนตัว แค่หงอยๆ
ที่เธอไม่ทักอะไรมาบ้างนานเเล้ว
เเต่ก็ยังเข้าใจอีกครับ!!! ว่าช่วงนี้มันไม่มีอะไรจริงๆ
ก็ไม่แปลกที่จะไม่รู้ว่าจะคุยอะไร

ผมเเค่ไม่รู้ว่าผมต้องจัดการตัวเองยังไงดี ให้ผมเลิกคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องพวกนี้อะครับ
ผมเลยคิดว่าปัญหามันอยู่ที่ผมนี้หละครับ
เพราะเเฟนผมเขาก็ใช้ชีวิตปกติดี

เพื่อนๆพี่ๆน้องๆพันทิปพอจะเข้าใจไหมครับ555