ตั้งเเต่เกิดมาพ่อเเม่ไม่เคยตามใจตอนเด็กๆเสื้อผ้าใส่เเทบจะไม่มีทั้งที่บ้านก็ไม่ได้จนไม่เคยใส่ใจรับฟังพอโตขึ้นก็มีกำเเพงกับครอบครัวปัญหาหลายๆอย่างเราเริ่มทำตัวไม่ดีโดดเรียนสูบบุหรี่กินต้มหนีเที่ยวเพราะอยากให้พ่อเเม่เกลียดเรามากกว่าเดิมจะได้ไล่เราออกจากบ้านคะโคตรโง่อ่ะคิดไรอยู่555เเต่ก็ไม่ได้ออกเราทำเเบบนี้มา2ปีเเล้วก็หยุดตอนนี้อีกสองปีจบเเต่เเม่ก็ชอบพูดกดดันยุ่งเรื่องส่วนตัวของเราจนเกินไปเราคบเพื่อนก็พูดนั้นนี้ไม่เคยถูกใจเเม่เลยคะร้องไห้ทุกวันเเม่ยุ่งเกินไปมากคนในบ้านคนอื่นๆก็ด้วยเวลาขอเงินไปเรียนก็บ่นวันหนึ่งเราเลยไม่เอาเงินเดินไปเลยเราเจ็บใจมากเลยชวนเพื่อนไปเลาะกลับมาดึกนิดหนึ่งไม่มีใครพูดอาไรเราก็ไม่พูดกับเขาเลยเราไม่ได้ทำงานบ้านหรือกินข้าวในบ้านเลยตั้งเเต่วันนั้นนานไปเเม่ก็คิดว่าเราดีขึ้นเเล้วเลยมาพูดด้วยคะเเต่เราก็ไม่อยากพูดด้วยคะก็เลยเดินหนีพักหลังๆเลยไปถามเเม่จบนี้หนูไปทำงานได้มั้ยเเม่ว่าได้เเต่วันนี้เราถามอีกโดนเเม่ด่าดูถูกพี่ด้วยพี่บอกได้เรียนก็เรียนไปทั้งที่ตอนเราขอเงินเเต่ละครั้งเขากับเเม่พูดใส่ตลอดคนในบ้านชอบพูดเเรงมากๆคะเราไม่ไหวเเล้วเราเหนื่อยมากเราเจอมาเยอะกว่านี้คะถ้าเล่าจะยาวไปเราคิดหาทางออกอยากไปจากจุดๆนี้เพื่อนก็ไม่มีอะไรเลยมีเเค่ตัวเองที่เข้าใจตัวเองเราคิดหาทางออกคะจะรอเรียนให้จบก็กลัวจะเป็นบ้าก่อนอยากออกเขาไม่ให้ออกจะหนีไปก็กลัวเขาอายเขาตามหาทางเดียวที่เราคิดว่าดีสุดผูกคอโดดนํ้ากินยาเกินขนาดเอากินนํ้ายาล้างจานตันไปหมดเเล้ว😭😭😭