เราควรรู้สึกยังไงกับญาติที่เราที่อาจจะสนิท(มั้ง)เขาพูดประมาณว่า เราเรียนไม่ได้โง่ก็โง่เเล้วก็พูดอีกต่อไปเรื่อยๆ
เเต่เราไม่อยากฟังต่อเลยเลือกที่จะเดินหนีออกมา เรารู้สึกว่ามันไม่ควรออกจากปากของญาติของเราเลย ทั้งๆที่เราก็ทำมันอย่างเต็มที่ เเต่เขาก็เลือกที่จะพูดทั้งๆที่เขาไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ  ทั้งที่เราพยามตั้งใจเรียนมาโดยตลอด เรารู้สึกว่าคำพูดของเขามันทำร้ายจิตใจของเรามากๆ มากกว่าทุกครั้งที่เเม่พูดสะอีก   เอาจริงก็อยากกล้าพูดในสิ่งที่เราคิดออกไปบ้างเเต่บางทีเรารู้สึกว่าคำพูดของเรามันดูไร้ความหมายสำหรับเขามากๆเลยเลือกที่จะเงียบดีกว่า สำหรับใครที่คิดว่าเเค่คำพูดพวกนี้มันไร้สาระหรือไร้ประโยชน์ ก็ไม่เป็นไรนะคะ บางทีความรู้สึกนึกคิดของเเต่ละคนไม่เหมือนกันเลยสักนิด