คือเราอยากปรึกษาทุกคนที่มีประสบการณ์เเบบเราหน่อย เพราะเราไม่สามารถที่จะคุยกับคนรอบครัวเราได้เลย เราเป็นลูกคนโตเเละมีน้องอีก4คน ซึ่งหน้าที่ทุกอย่างเเน่นอนอยู่เล้วว่าต้องเป็นเราที่ต้องดูเเล เเต่กลายเป็นว่าเราเเทบจะเป็นเเม่เเทนไปเเล้ว น้องเราก็ห่างจากเราไม่มาก(ยกเว้นคนที่4-5) เเต่ไม่เคยทำอะไรเลย เเม้เเต่งานง่ายๆทั่วไป 
 จนเราก็โอเครพวกเขาทำงานเราเเค่อยู่บ้าน เราทำให้ก็ได้ จนนับวันมันยิ่งเยอะเกินไป มันเยอะเกินไปสำหรับเด็กอายุ15 ภาระทึกอย่างมันกลับตกมาที่เรา เหมือนพ่อเเม่เเล้วก็น้องเรามีหน้าที่เเค่หาเงิน 
จนวันนี้ที่เราอดไม่ไหวที่จะระบาย คืนก่อนเราเเทบไม่ได้นอนเพราะเราต้องดูน้องคนเล็ก(2ขวบ)เเละตอนเช้าของคืนนั้นเรามีสอบกลางภาค เเล้วเราเผลอหลับ น้องเราก็ปลุกบอดว่าจะสอบเเล้ว เราก็ตื่นขึ้นมาทำวิชาเเรกทันเวลาไม่สาย เเต่เราดูตารางเวลาที่เราเขียนผิด มันเลิกสอบ09:30 เเต่เราเขียนเป็น09:00 นั้นทำให้เราทำข้อสอบไม่ทันเลยมั่วไปเเต่ไม่ได้ทุกข้อ เเล้วตอนเย็นน้องเราออกไปทำงาน เเม่ทักมาด่าเราว่า "น้องบอกว่าเมื่อเช้าตื่นมาทำข้อสอบไม่ทันเลยมั่ว เลยด่าเราว่า อี ....สันดานเลวน่ะ"เราเคยโดนด่ามาเเล้ว เเต่นี่คือมันไม่ใช่เรื่องจริงด้วยซ้ำ ทำไมถึงด่า ทำไมถึงว่า ทำไมถึงฟังเเค่ฝ่ายเดียว เเล้วก็บอกถ้าคะเเนนน้อยเจอกู ทั้งที่เราสอบอังกฤษได้33/40 เค้าบอกว่าทำไมไม่ได้มากกว่านี้ ทั้งๆที่เราก็ทำดีที่สุด เราคิดจะหนีออกจากบ้านเพราะเราเหนอยู่ครอบครัวเพื่อนสนิทเราก็พร้อมให้เราไปอยู่...เเต่เราก็ยังเห็นเขาเป็นครอบครัว เรามีน้อง ถ้าเราไม่อยู่ใครจะดําน้อง ทั้งที่มันไม่ใช่ก็เเค่หน้าที่ของเราคนเดียว เเต่เราก็ห่วง เราเครียดจนต่อยกำเเพง ร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้ เเล้วก็ร้องไห้ ร้องจนไม่มีอะไนออกมา 
 เราเลยอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง เราควรดูที่ตัวเรารึป่าว 
เราเคยได้เกรดน้อยมากไปน้อยจนร้องเเต่เเทนที่เราจะโทรบอกพ่อเเม่เรากลับโทรหาเพื่อนสนิทเล้วถามว่ากุทำยังไงดีไม่งั้นเขาฆ่ากุตายเเน่ เราอยากรู้เราเป็นเด็กเก็บกดรึป่าว.........ตอนนี้เราคุยทุกอย่างกับเพื่อนสนิทมากกว่าคุยกับพ่อเเม่อีก.......เราเเค่อยากมีชีวิตเป็นของตัวเองเรารํ้ว่า15มันๆม่ใบ่เลขที่เยอะ..เเต่เราก็อยากลองสนุกกับเพื่อนบ้าง...ใช้ชีวิตเเบบเด็กม.ต้นย่างม.ปลายเเบบคนอื่นบ้าง.....มันผิดเหรอ?