คือผมเป็นคนที่เหนื่อยง่าย ท้อหมดไฟใน
ชีวิตง่ายมากๆครับ
ผมชอบคิดว่าผมเป็นภาระของคนอื่นๆ คุณเเม่ชอบบอกว่าผมไร้ประโยชครับ เรียนก็ไม่เก่งวันๆนั่งเล่นเเต่เกม
เล่นเกมที่ชอบก็ไม่สนุกเหมือนเเต่ก่อนครับ เวลาคอลกับเพื่อนก็จะหัวเราะน้อยลง คิดมากกับความคิดคนอื่นว่าเขาจะชอบตัวผมรึป่าวผมทำอะไรไม่พอใจเขารึป่าว เเล้วพักหลังๆมาผมเริ่มทำร้ายตัวเองครับ ผมชอบเอาเล็บจิกตัวเองเวลาเครียดหรือเศร้าอ่ะครับมันปกติรึป่าวครับ? เวลาผมเครียดมากๆก็เอาคัดเตอมา##ข้อมือครับ เเละชอบคิดว่าผมเป็นขยะสังคม ผมโครตเป็นภาระเลยอ่ะครับ เเบบงานกลุ่มผมก็ช่วยเพื่อนไม่ได้ เป็นที่พึงใครไม่ได้สักคน อยู่บ้านก็โดนบอกว่าน่ารำคราญ
ผมไม่เคยเป็นที่หน้าภูมิใจของครอบครัวเลยครับ
เกรดผมตกหนักมาก ผมเครียดมากครับ คิดสั้นเเทบตลอดเวลาเลย เเล้วผมชอบคิดในเเง่ลบครับ เเง่บวกมีบ้างเเต่น้อยมากครับ มีครั้งนึงผมเคยคิดที่จะไปปรึษาจิตเเพทย์ด้วยครับเเต่ผมก็ไม่ได้ทำเพราะผมกลัวครับ เวลามีคนถามถึงเรื่องอนาคตผมคิดไม่ออกเลยครับเหมือนมันกำลังบอกว่าผมอยู่ไม่ถึงวัยทำงานหรอกยังไงก็ตายก่อนเเน่นอน ผมให้คำปรึษาคนอื่นได้นะครับเเต่ผมไม่สามารถให้คำปรึษาตัวเองทั้งๆเป็นเรื่องเดียวกันกับที่ผมเป็นเลย เเละผมคิดว่าในโลกคนมีเป็นล้านๆคนขาดผมไปโลกคงไม่เเตกหรอก ปล.ผมขอโทษนะครับถ้าผมพิมพ์ไม่เข้าใจไม่ร้เรื่อง
ตอนนี้ผมกำลังเป็นซึมเศร้าอยู่รึป่าวครับ ถึงขั้นไหนเเล้ว มีทางเเก้ไหมครับ
ชีวิตง่ายมากๆครับ
ผมชอบคิดว่าผมเป็นภาระของคนอื่นๆ คุณเเม่ชอบบอกว่าผมไร้ประโยชครับ เรียนก็ไม่เก่งวันๆนั่งเล่นเเต่เกม
เล่นเกมที่ชอบก็ไม่สนุกเหมือนเเต่ก่อนครับ เวลาคอลกับเพื่อนก็จะหัวเราะน้อยลง คิดมากกับความคิดคนอื่นว่าเขาจะชอบตัวผมรึป่าวผมทำอะไรไม่พอใจเขารึป่าว เเล้วพักหลังๆมาผมเริ่มทำร้ายตัวเองครับ ผมชอบเอาเล็บจิกตัวเองเวลาเครียดหรือเศร้าอ่ะครับมันปกติรึป่าวครับ? เวลาผมเครียดมากๆก็เอาคัดเตอมา##ข้อมือครับ เเละชอบคิดว่าผมเป็นขยะสังคม ผมโครตเป็นภาระเลยอ่ะครับ เเบบงานกลุ่มผมก็ช่วยเพื่อนไม่ได้ เป็นที่พึงใครไม่ได้สักคน อยู่บ้านก็โดนบอกว่าน่ารำคราญ
ผมไม่เคยเป็นที่หน้าภูมิใจของครอบครัวเลยครับ
เกรดผมตกหนักมาก ผมเครียดมากครับ คิดสั้นเเทบตลอดเวลาเลย เเล้วผมชอบคิดในเเง่ลบครับ เเง่บวกมีบ้างเเต่น้อยมากครับ มีครั้งนึงผมเคยคิดที่จะไปปรึษาจิตเเพทย์ด้วยครับเเต่ผมก็ไม่ได้ทำเพราะผมกลัวครับ เวลามีคนถามถึงเรื่องอนาคตผมคิดไม่ออกเลยครับเหมือนมันกำลังบอกว่าผมอยู่ไม่ถึงวัยทำงานหรอกยังไงก็ตายก่อนเเน่นอน ผมให้คำปรึษาคนอื่นได้นะครับเเต่ผมไม่สามารถให้คำปรึษาตัวเองทั้งๆเป็นเรื่องเดียวกันกับที่ผมเป็นเลย เเละผมคิดว่าในโลกคนมีเป็นล้านๆคนขาดผมไปโลกคงไม่เเตกหรอก ปล.ผมขอโทษนะครับถ้าผมพิมพ์ไม่เข้าใจไม่ร้เรื่อง