ผมไม่เข้าใจตัวเอง

สวัสดีครับผมเป็นนักศึกษาอายุ 17ในระยะนี้ตั้งแต่ปิดเทอมผมเป็นอะไรไม่รู้ครับสมองผมมีแต่ความคิดว่าผมอยากหางาพาร์ทไทม์หาจนปวดหัวหาจนตัวเองเครียดและปวดหัวแบบสุดๆถึงขั้นสะดุ้งตื่นกลางดึก พอผมมานั่งคิดว่าผมจะเครียดไปทำไมทั้งที่บ้านผมก็ไม่ได้ร้อนเรื่องเงิน ถ้าเป็นช่วงปิดเทอมปกติผมก็จะนั่งเล่นเกมกับเพื่อนๆเป็นเรื่องปกติ แต่เทอมนี้ผมแทบไม่มีเพื่อนเล่นเกมเลย เพราะเพื่อนๆของผมส่วนใหญ่ออกไปทำงานกัน พ่อแม่ผมก็ทำงานกว่าจะกลับบ้านก็ดึก เอาง่ายๆคือผมอยู่คนเดียวแทบทั้งวันและตลอดชีวิตมันค่อนข้างน่าเบื่อมากครับ โดยปกติแล้วปิดเทอมของทุกๆปีผมก็จะนอนอยู่บ้านแบบเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้แปปไม่ต้องกังวล แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมาที่ผมได้อยู่กับเพื่อนใหม่ๆ เขาชวนผมออกจากบ้านและไปเที่ยวตลอดทั้งที่ผมไม่เคยออกจากบ้าน ผมออกจากบ้านและมีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อนมาก อาจจะเป็นอย่างงั้นจนติดเป็นนิสัย จนทำให้จากผมที่เคยเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านกลายเป็นคนที่ออกจากบ้านแทบจะทุกวัน

 กลับเข้าเรื่องกันต่อก็ตามนั้นแหละครับพอผมมีงานทำเรื่องเครียดผมก็น้อยลงมาบ้างอาจจะเครียดเรื่องงานบ้างนิดหน่อยเพราะเป็นพนักงานเสิร์ฟอาหารส่วนใหญ๋ก็เป็นลูกค้าต่างชาติอาจจะสื่อสารยากหน่อยแต่พี่ๆ ที่ทำงานค่อนข้างใจดีเลยครับ(ผมทำได้ประมาณวันที่3) ผมรู้สึกผมอาจไม่ค่อยถนัดที่ทำงานเสิร์ฟลูกค้าเท่าไหร่เพราะผมก็ไม่ใช่คนที่เข้าหาคนง่าย แต่ก็พยายามเพราะผมอยากพัฒนาด้านการสื่อสารและประสบการณ์ทำงาน ผมรู้าสึกว่ารอบข้างตัวผมและครอบข้างผมก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่ผมก็ยังมีความเครียดและปวดหัวครับผมไม่เข้าใจตัวเองว่าผมเครียดเรื่องอะไรหรืออาจเป็นเพราะ เป็นเรื่องปกติของคนไม่เคยทำงานและมาทำงานครับ