ประโยคคำถามมันกลายเป็นประโยคบังคับเหรอ

ก็ยังงงและมีคำถามอยู่ตลอดเวลา เวลาเราถามไรพ่อเราจะแบบทำไมชอบบังคับ คือการที่เราถาม พ่อกินข้าวยัง เพื่อจะได้อุ่นกับข้าวไว้ให้ หรือ ด้วยความที่พ่อเราเป็นเบาหวานจำเป็นต้องฉีดยาก่อนอาหาร เราก็จะถามเพื่อกะเวลา คือถามว่าจะกินยังงี้แต่กลายเป็นโดนพูดทุกครั้งว่า บังคับพ่อจัง 
 เกรนก่อนคือแม่เราได้เสียไป ก็มีเราที่ดูแลพ่อต่อ พ่อเป็นคนโรคเยอะ ต้องกินยา กินนมเสริม แกเป็นคนกินเหล้าด้วย เลิกงานมา พอ 2 ทุ่มเราก็ถามพ่อกินข้าวยัง ก็โดนพูดใส่ หรือแบบพ่ออาบน้ำยัง ซื้อผลไม้มาไว้กิน ก๋เอาอีกล่ะ สรุปคือเราไม่ต้องทำไรเลยใช่ป่ะ ปล่อยไปเฉยๆคือการไม่บังคับ ยาก็ไม่อยากกินต้องจัดไว้ให้ บอกแต่จะตายเพราะยา แต่เหล้ากืนทุกวันบอกไม่เป๋นไร กินมาตั้งแต่เรายังไม่เกิด โรคตับแข็งถามหายังไม่เคยคิดโทษเหล้า เล็กน้อยถามไรไม่ได้ บอกแต่ก็บังคับพ่อจัง คือแบบอะไรนิ เราก๋แค่ถามแบบทั่วไปในประโยคปกติ แบบเอาผลไม้ไปกินที่ทำงานไหม เอาน้ำพริกไปด่วยไหม ถ้าไม่เอาก็คือไม่เอา เราก็แค่ไม่จัดให้ หรือตัดผมไหม  จะกินขนมหวานไหม แต่นี้แกจะคิดสิ่งที่เราถาม สิ่งที่เราทำคือการบังคับแก ซึ่งก็เคยบอกว่าไม่ได้บังคับมันคือประโยคคำถามเพื่อให่ตัวเรารู้   พูดไม่เอา ยังไม่กิน เราก็แค่พยักหน้าแค่นั้นไม่เคยแบบ พ่อต้องกินข้าว กินผลไม้เดี๋ยวนี้ หรือแบบต้องเอานี้ไปกิน ต้องกินต้องทำงี้ 🥲