เรารักครอบครัวมากนะ อยากกลับบ้านมากด้วย แต่พอกลับไปก็เจอคำพูดไม่ดี ทำให้รู้สึกว่าแบบนี้ไม่กลับดีกว่า เราผิดไหม
ต้องบอกก่อนว่าเรากำลังเรียนมหาลัย พักอยู่หอในและเป็นหอพักหญิง ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวสังสรรค์ ไม่มีแฟนและไม่คิดยังเรื่องความรัก อย่างมากก็แค่ไปกินข้าวห้องเพื่อน ไม่มีเหตุผลอื่นหรือเรื่องเถลไถลแน่นอน เพียงแค่เราเรียนก็เครียดและเหนื่อยมาก กลับบ้านไปเจอคำพูดบั่นทอนและทำให้เหนื่อยกว่าเดิม จนทำให้คิดว่าไม่น่ากลับมาเลย แต่บางทีก็รู้สึกผิด เป็นห่วงครอบครัว
พ่อกับแม่เราแยกทางกัน แม่เรามีครอบครัวใหม่และขาดการติดต่อไปตั้งแต่เด็ก เราอยู่กับยาย เพราะเมื่อก่อนพ่อยังไม่รับเลี้ยงให้เหตุผลว่ายังไม่พร้อม เมื่อก่อนเราก็ทำงานเสริมบวกกับยายส่งเราเรียนจนถึงช่วงมัธยม เรารู้ว่ายายก็รักเรา แต่ชอบพูดดูถูก ใช้คำพูดรุนแรง อารมณ์ขึ้นง่าย บางทีเราอยากปรึกษาอะไรกลับกลายเป็นโดนด่า แต่ก็ยอมมาตลอด ไม่เคยมีปากเสียง เราเหมือนคนเก็บกด พอช่วงมหาลัยยายตกลงกับพ่อเรา พ่อเราก็ส่งแทน แต่บังคับให้เรียนสายสุขภาพ ซึ่งเราไม่ชอบ แต่ก็ต้องเรียนเพราะจะไม่มีใครส่ง แต่พ่อก็ไม่ได้มาหา ไม่เคยโทรมา เราโทรไปก็บอกว่าอยู่กับครอบครัวใหม่ไม่สะดวกคุย เราก็โอเคที่อย่างน้อยก็ส่งเงินให้
ตอนนี้มีกู้กยศ.นะคะ แล้วก็ได้ทุนเรียนดีอยู่บ้างค่ะ แต่ทางมหาลัยเขานำไปหักลบห่าเทอมให้เลยค่ะ ไม่ได้ให้เงินสด เป็นการกู้ในเทอมนั้นๆน้อยลงแทน บวกกับได้ค่าครองชีพเดือนละ 3,000 บางทีก็ไม่ค่อยพอกินเพราะมีค่างานบ้าง เรียนหนัก เลิกไม่เป็นเวลา บางทีเสาร์อาทิตย์มีเรียนด้วยเลยไม่สามรถไปทำงานเสริมได้ พ่อก็มีช่วยค่ากินกับถ้ามีส่วนต่างค่าเทอมค่ะ แล้วก็ค่าหอในจ่ายเป็นเทอม มีค่าไฟนิดๆหน่อยๆค่ะ แล้วแต่เดือนแต่ไม่เคยขอเกินเดือนละ 4,000 ค่ะ ขอเท่าที่ต้องใช้ พยายามประหยัดให้มากที่สุด
แต่กับยายเราเป็นห่วง กลับไปดูแลตลอด ตั้งใจซื้อของไปให้แต่เขาก็ไม่เคยพอใจ ซื้ออะไรให้กินถ้าไม่ถูกใจก็ด่า อยากบ่นว่าเหนื่อยเขาก็พูดแค่ว่าสมควรแล้วเพราะเราเลือกเอง เขาไม่อยากให้เรียนด้วยซ้ำ หลังๆเราเริ่มเหนื่อยมาก เริ่มกลับน้อยลง จนยายพูดว่าเราต้องกลับไปปรนนิบัติเขา เพราะเขาส่งเสียเรา เรายิ่งไม่อยากกลับกว่าเดิม เราผิดไหม ควรทำอย่างไรดี เคยลองบอกเขาไปตรงๆก็เหมือนเดิม ทุกวันนี้เรากลายเป็นคนไม่อยากพูด ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากเจอใครเลย
เพิ่มเติม เราแค่รู้สึกน้อยใจเสียใจกับคำพูด ตอนนี้ก็กำลังเรียนอยู่ปี 3 แล้วค่ะ ตั้งใจเรียนมาก เกรดเฉลี่ยตอนนี้ 3.78 เริ่มฝึกงาน เลยเหนื่อยมากกว่าเดิม ไม่เคยคิดจะไม่ดูแลยายนะคะ กลับไปดูแลตลอดทุกครั้งที่ว่าง แค่หาที่ระบายความอึดอัดใจและอยากหาทางแก้ปัญหาค่ะ
รักครอบครัวนะ แต่กลับบ้านทีไรเจอคำพูดที่บั่นทอน จนเริ่มไม่อยากกลับ แบบนี้เราผิดไหม?
ต้องบอกก่อนว่าเรากำลังเรียนมหาลัย พักอยู่หอในและเป็นหอพักหญิง ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวสังสรรค์ ไม่มีแฟนและไม่คิดยังเรื่องความรัก อย่างมากก็แค่ไปกินข้าวห้องเพื่อน ไม่มีเหตุผลอื่นหรือเรื่องเถลไถลแน่นอน เพียงแค่เราเรียนก็เครียดและเหนื่อยมาก กลับบ้านไปเจอคำพูดบั่นทอนและทำให้เหนื่อยกว่าเดิม จนทำให้คิดว่าไม่น่ากลับมาเลย แต่บางทีก็รู้สึกผิด เป็นห่วงครอบครัว
พ่อกับแม่เราแยกทางกัน แม่เรามีครอบครัวใหม่และขาดการติดต่อไปตั้งแต่เด็ก เราอยู่กับยาย เพราะเมื่อก่อนพ่อยังไม่รับเลี้ยงให้เหตุผลว่ายังไม่พร้อม เมื่อก่อนเราก็ทำงานเสริมบวกกับยายส่งเราเรียนจนถึงช่วงมัธยม เรารู้ว่ายายก็รักเรา แต่ชอบพูดดูถูก ใช้คำพูดรุนแรง อารมณ์ขึ้นง่าย บางทีเราอยากปรึกษาอะไรกลับกลายเป็นโดนด่า แต่ก็ยอมมาตลอด ไม่เคยมีปากเสียง เราเหมือนคนเก็บกด พอช่วงมหาลัยยายตกลงกับพ่อเรา พ่อเราก็ส่งแทน แต่บังคับให้เรียนสายสุขภาพ ซึ่งเราไม่ชอบ แต่ก็ต้องเรียนเพราะจะไม่มีใครส่ง แต่พ่อก็ไม่ได้มาหา ไม่เคยโทรมา เราโทรไปก็บอกว่าอยู่กับครอบครัวใหม่ไม่สะดวกคุย เราก็โอเคที่อย่างน้อยก็ส่งเงินให้
ตอนนี้มีกู้กยศ.นะคะ แล้วก็ได้ทุนเรียนดีอยู่บ้างค่ะ แต่ทางมหาลัยเขานำไปหักลบห่าเทอมให้เลยค่ะ ไม่ได้ให้เงินสด เป็นการกู้ในเทอมนั้นๆน้อยลงแทน บวกกับได้ค่าครองชีพเดือนละ 3,000 บางทีก็ไม่ค่อยพอกินเพราะมีค่างานบ้าง เรียนหนัก เลิกไม่เป็นเวลา บางทีเสาร์อาทิตย์มีเรียนด้วยเลยไม่สามรถไปทำงานเสริมได้ พ่อก็มีช่วยค่ากินกับถ้ามีส่วนต่างค่าเทอมค่ะ แล้วก็ค่าหอในจ่ายเป็นเทอม มีค่าไฟนิดๆหน่อยๆค่ะ แล้วแต่เดือนแต่ไม่เคยขอเกินเดือนละ 4,000 ค่ะ ขอเท่าที่ต้องใช้ พยายามประหยัดให้มากที่สุด
แต่กับยายเราเป็นห่วง กลับไปดูแลตลอด ตั้งใจซื้อของไปให้แต่เขาก็ไม่เคยพอใจ ซื้ออะไรให้กินถ้าไม่ถูกใจก็ด่า อยากบ่นว่าเหนื่อยเขาก็พูดแค่ว่าสมควรแล้วเพราะเราเลือกเอง เขาไม่อยากให้เรียนด้วยซ้ำ หลังๆเราเริ่มเหนื่อยมาก เริ่มกลับน้อยลง จนยายพูดว่าเราต้องกลับไปปรนนิบัติเขา เพราะเขาส่งเสียเรา เรายิ่งไม่อยากกลับกว่าเดิม เราผิดไหม ควรทำอย่างไรดี เคยลองบอกเขาไปตรงๆก็เหมือนเดิม ทุกวันนี้เรากลายเป็นคนไม่อยากพูด ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากเจอใครเลย
เพิ่มเติม เราแค่รู้สึกน้อยใจเสียใจกับคำพูด ตอนนี้ก็กำลังเรียนอยู่ปี 3 แล้วค่ะ ตั้งใจเรียนมาก เกรดเฉลี่ยตอนนี้ 3.78 เริ่มฝึกงาน เลยเหนื่อยมากกว่าเดิม ไม่เคยคิดจะไม่ดูแลยายนะคะ กลับไปดูแลตลอดทุกครั้งที่ว่าง แค่หาที่ระบายความอึดอัดใจและอยากหาทางแก้ปัญหาค่ะ