เพื่อนแบบนี้ควรทำยังไง

คือต้องเล่าก่อนว่าเรามีเพื่อนคนนึงค่ะ อดีตสนิทด้วยไม่มั่นใจด้วยเหตุผลที่ตอนนั้นเรียนออนไลน์เลยไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันหรือยังไง จำได้ว่าตอนนั้นสนิทมากค่ะ แต่พอเหมือนอยู่ได้เกือบๆปีก็เริ่มมีนิสัยโผล่ๆมาค่ะ อย่างเช่นตอนเราเครียดค่ะเราลองไปปรึกษาเค้า เค้าก็พูดแบบติดเล่น บางครั้งก็toxicใส่ มีครั้งนึงค่ะที่เค้าต่อยท้องเรา(เราค่อนข้างมั่นใจว่าเราไม่ผิดค่ะ) ตอนนั้นเราก็แอบนึกๆว่ามันผิดที่เราไปวู่มว่าม หรือเป็นเพราะเค้าพร้อมจะทำร้ายเราเสมอถ้าเราทำอะไรไม่ถูกใจเค้า แต่ก็มีหลายครั้งค่ะที่เค้าง้างมือจะตบเราอยู่บ่อยๆ เค้าก็จะบอกว่า"กูง้างมือละนะ" ไม่ก็ "ดีนะกูยั้งมือไว้ทัน" แรกๆเราก็ไม่ค่อยสนใจค่ะ พอลองนึกย้อนมาก็เพิ่งนึกได้ค่ะ เอาจริงเราไม่เคยรุนแรงกับเค้าค่ะ เราถือว่าทำกับคนยังไงก็ได้ตอบแทนอย่างนั้น ใช่ค่ะ มันก็ก้ำกึ่ง เค้าอยู่กับเราตลอด กลับกันสิ่งที่เค้าปฏิบัติกับเรามันไม่ค่อยอยู่ในขอบเขตที่คิดเท่าไหร่หรือพอมีเรื่องงานก็แอบไม่ค่อยช่วยค่ะ จำได้ว่าตอนที่มีโครงงานจับคู่กัน3คนค่ะ คนนึงมีภารกิจแลยมาช่วยทำไม่ได้ จนเหลือ2คนค่ะ เราถามเค้าตลอดค่ะตอนทำ เค้าก็มันจะเงียบสักแปปแล้วก็"อิฮิ" เราอาจจะจริงจังกับงานมากไป แต่ด้วยความที่เรามักจะได้ตำตอบแบบนั้น ทำให้หลังจากนั้นเราไม่ปรึกษาต่อเลยค่ะ เวลามีอะไรเราก็ต้องช่วยเค้าหรือพาเค้าไปตลอดค่ะ เรามักจะพกข้าวกล่องไปโรงเรียนเพื่อประหยัดเงินค่ะ เลยไม่ค่อยไปที่โรงอาหาร แต่เพื่อนเราไม่ได้พกมา บางครั้งเลยลงไปค่ะ ช่วงนึงที่เค้าขอให้เราไปด้วยเราก็ไปค่ะ จนช่วงนึงที่เราไม่ลงไปด้วยค่ะเพราะปวดหัวไข้ขึ้นบ้าง หรือเพราะเรากินอาหารไม่ทันบ้าง เค้าก็เริ่มจะงอแงละค่ะ เราทนเค้างอแงค่ะจนเเหมือนเค้ามั่นใจว่าเราจะยืนหยัดเค้าถึงจะไปเอง ถ้าเหมือนบางครั้งเค้าหิวจริงๆเค้าก็จะพูดแบบ แค่นี้ก็ไปด้วยไม่ได้(เราแอบมองว่าไม่น่ารักเลยค่ะ ช่วงนั้นเราเหนื่อยและต้องการการพักผ่อน) อีกรอบค่ะ ตอนเลิกเรียนค่ะปกติจะมีเรียนพิเศษกับครูที่โรงเรียนค่ะ เวลาเลิกเรียนเราก็จะบอกครูว่าขอติดรถไปด้วยให้ประจำ จนวันนึงที่เราไม่ได้ไปด้วยเพราะมีนำเสนอ เราก็บอกเค้าค่ะว่าเราไม่ได้ไปนะ ไปบอกครูกันเองนะ(เอาจริงวันนั้นเราเหนื่อยด้วยค่ะ ไม่อยากทำอะไรที่ไม่จำเป็น) เค้าก็ตื๊อให้เราบอกให้ค่ะ เค้าก็ไม่ยอมจนเราต้องเริ่มใช้คำพูดค่ะ ประมาณว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยตลอด ยังไงสักวันนึงเราก็ต้องไข้หรือไม่ได้ไปด้วยอยู่แล้วให้ไปบอกเอง ถ้าไม่บอกก็ไม่ต้องไป นั่นแหละค่ะ เค้านิ่งสุดท้ายถึงจะยอมไปคุยค่ะ หลายรอบที่เราทำตัวผิดไปจากเดิมพยายามจะบอกเค้าว่าพอแล้วได้มั้ยเราเหนื่อยแล้ว เราทั้งทำตัวห่างเหินไปไกลอยู่ช่วงนึงและกิริยาเปลี่ยนไปนิดหน่อยค่ะ นุ่มนวลกับคนอื่นแรงกับเค้านิดหน่อย(นิดจริงๆ) ค่ะ เค้าเหมือนจะไม่รู้เลย(ตอนนั้นท้อสุด) ถึงจะพูดแบบนั้นไปแต่แม่เราก็เหมือนจะรักและเอ็นดูเค้ามากค่ะ(ไม่รู้เป็นเพราะพ่อแม่เค้าอยู่ต่างจังหวัดหรือเป็นเพราะเห็นเราอยู่กับเค้าในช่วงก่อน) การปฏิบัติตัวดังกล่าวแม่เราไม่รู้เลยค่ะ แม่เรามักจะบอกให้เราไปอะไรๆกับเค้าเสมอ บางครั้งที่เราไปทำอะไรๆกับเค้าเราก็มักจะอึดอัดค่ะ รู้สึกไม่ได้อิสระทั้งที่มาเที่ยวแบบไร้ผู้ปกครอง จนถึงช่วงนึงที่เราเริ่มห่างกับเค้าเรามักจะไปไหนมาไหนโดยไม่มีเค้าค่ะแรกๆแม่ก็บ่นๆว่าทำไมไม่พาเค้าไปด้วยเราบอกแม่ไปถึงมุมมอง แม่ก็ค้างเลยค่ะอาจเป็นว่าปกติถึงเจอเพื่อนแบบนี้เราก็จะเก็บไว้คนเดียวเพราะเห็นแม่ดูรักเค้า แล้วแม่ก็เริ่มปล่อยเรื่องนี้ไปค่ะ ก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆจนช่วงนึงที่เราเปิดใจคุยกับแฟนเรื่องนี้เพราะแฟนบ่นบ่อยๆว่าไม่ค่อยชอบเค้า(หลังจากนั้นเราก็เพิ่งรู้เลยค่ะว่าหลายคนก็เป็นแบบเดียวกัน) แฟนบอกให้ลองออกมา เราก็ออกมาค่ะ อีกใจนึงก็สงสารเพราะเค้าก็เพื่อนน้อยอีกใจก็รู้สึกสบายใจค่ะ แต่เหมือนเค้าจะตามเรายังไงอย่างงั้นค่ะ พอเราเดินออกมาเราก็จะแทบไม่มีเพื่อนเลยค่ะTT เอาจริงเพราะเราเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่งด้วยค่ะ อยู่กึ่งๆพวกintrovertกับextrovert ตอนแรกก็ค่อนไปทางextrovertค่ะ แต่เพราะเพื่อนคนนี้นี่แหละค่ะกลายเป็นเราเริ่มอยู่คนเดียวมากขึ้นเลย ขอโทษที่เรื่องมันยาวหน่อยนะคะ พอดีเราเป็นคนละเอียดอ่อนรู้สึกว่าทุกเหตุการณ์มันค่อยๆเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อเค้าตลอดเลยค่ะและก็ขอบคุณนะคะที่อ่านมาถึงตรงนี้ เราอยากปรึกษาว่าเราควรเดินออกมาโดยยึดสภาพจิตใจของเรา หรือจะรอจนจบปีเพื่อความสัมพันธ์และความสงสารดีคะ แล้วเราควรทำตัวกับเค้ายังไงหลังจากนั้น เราคิดเรื่องนี้มาเกือบปีละค่ะ ตอนนี้เราก็ห่างกับเค้าอยู่ค่ะ แต่ทำตัวแบบมีระยะห่างค่ะ(แอบจะโดนแซะบ่อยๆ ตอนที่ทำอะไรไม่เหมือนเดิมเช่นเราไม่อยากตอบแชทเลยหายๆตอบๆค่ะ ก็จะโดนแซะว่าอยู่บนดอย หรือเวลามีงานคู่แล้วไปคู่แฟนก็จะบ่นๆว่าทิ้งเค้าค่ะ เราแอบคิดเข้าข้างเรานะคะว่าสิทธิเรารึปล่าว;-;)