ผมเคยทำงานในองค์กรแห่งหนึ่งเกี่ยวกับคอมฯ ปกติผมออกจากงานไหนก็ไม่เคยรู้สึกเกลียดองค์กรที่ทำเลยจนกระทั่งองค์กรนี้ บอกตรงๆว่าการที่ผมจะเกลียดองค์กรอะไรนี่เกิดขึ้นได้ยากมาก ส่วนมากมักจะไม่ชอบคนมากกว่า แต่นี่ผมกลับไม่ชอบนายของผมและองค์กรทั้งๆที่แต่ก่อนไม่ได้คิดแท้ๆเลยนะ ปกติเป็น sale บริษัทนี้กินค่าคอมฯเป็นหลัก เงินเดือนตามธรรมชาติของเซลล์ก็น้อยอยู่แล้ว เพราะเน้นค่าคอมฯ ผมมีหนี้สินเยอะ ก็พยายามทำงานตรงนั้นแบบไม่คิดอะไรพยายามขายให้ได้ ก็ได้บ้างไม่ได้บ้างในแต่ละเดือน บางทีก็หมุนทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่ก็พออยู่ได้ แต่มีปีหนึ่งอยู่ๆก็มีใบแจ้งให้ผมไปทำสาขาใหม่เพิ่งเปิดมันเป็นสาขาลดราคาสินค้าเปิดใหม่ ตอนแรกก็นึกว่าไปออกอีเว้นท์ สี่ซ้าห้าวัน ปรากฎว่าถูกส่งไปถาวร ค่าคอมฯถูกถอดหายเกลี้ยง ช่วงแรกผมก็หนักใจมาก คนที่มาด้วยกันแรกๆก็ทยอยลาออก ขอย้ายเพราะทนไม่ไหว หลังๆเลยมีการเรียกร้องขอค่าคอมเพราะขายอะไรมาค่าคอมฯก็ไม่ได้เลยเขาก็เลยช่วยมาส่วนนึง แต่คนที่มีภาระค่าใช้จ่ายมากก็ทราบดีใช่ไหมครับว่ามันเป็นแบบไหน ไม่พอแทบจะเดือนชนเดือน ต้องขายของสะสมเพื่ออยู่ให้ได้ บางครั้งถ้าไม่นับเงินช่วยเหลือมีเดือนนึงได้ 50฿ ค่าคอมโคตรละเหี่ยใจ บางครั้งเงินช่วยเหลือก็หาย โทรไปบอกลืมทำ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่เป็นตั้งสองสามครั้งถ้าไม่เช็คให้ดีแย่เลย บางครั้งมีอีเว้นต์อะไรก็มาบอกล่วงหน้าไม่กี่วัน วันนึงก่อนหน้ายังมีเตรียมตัวแทบไม่ทัน บางครั้งก็ให้ปิดร้านส่งไปนั่นไปนี่ ให้ไปทำตำแหน่งงานที่ไม่ได้สมัครเพื่อทดเเทนคนอื่นบ่อยครั้ง ทำงานอยู่ดีๆบางที่ก็ถูกโทรตามไปทำงานที่ตำแหน่งอื่น ปิดเปิดอยู่เป็นปีแบบนี้ มาที่ร้านก็เหมือนคนที่มีตำแหน่งงานแต่ไม่มีงานให้ทำ ตือลูกค้าน้อยจนแทบไม่มี ของก็ไม่ส่ง จากช่วงแรกที่คนเห่อกันก็ค่อยๆหายไปเรื่อยๆ บางวันขายได้ 80-100นึง ค่าคอมฯก็ยิ่งไม่มี ยอดก็แทบไม่ได้ อยู่ไปอย่างนั้นเป็นปีๆ จนคนทยอยขอย้ายลาออกกันจนเหลือกันสองคน ช่วงแรกก็ลากยาวเป็นเดือน เพราะถ้าหยุดอีกคนก็ไม่ได้หยุด จนตอนหลังก็พลัดอยู่กันวันละคนตอนวันหยุดของกันและกัน บางครั้งผมก็นั่งเหม่อออกไปนอกหน้าต่างว่ามาทำอะไรตรงนี้วะเนี่ย เหมือนโดนเนรเทศมาเฝ้าร้านร้างๆไปวัน ช่วงเบื่อก็ทำโน่น เปิดโน่นนี่ดู หลายคนอาจจะชอบที่ว่างแบบนี้แต่ไม่ใช่ผมเลยครับ 1.รายได้หดหายค่าคอมหาย ช่วยเหลือมาก็ยังไม่พอ ทำรายได้มากกว่านี้ไม่ได้เลย บางเดือนได้อยู่8000-9000บาท 2.ของก็ไม่ส่งจะขายยังไง 3.ผมรู้สึกถูกทิ้งไว้ให้ตายตรงนี้แต่ก็ทนอยู่เพราะไม่มีทางเลือก จนวันที่ค่าคอมฯ50บาทนั่นแหละผมเลยคิดเริ่มที่จะไปจนหางานได้ ก็ไม่ใช่งานที่รักที่ชอบหรอกแต่รายได้มันเลี้ยงผมได้มากกว่าก็ไปลาออก ตอนนั้นก็มีคนลาออกไปยกกะบิประมาณ 20-30คนได้พร้อมๆกันในช่วงเวลานั้น เห็นนายใหญ่เราโพสต์โมโหว่าโดนแย่งคนไปสมัครบริษัทคู่แข่ง ผมก็แบบนายกินดีอยู่ดีขนาดนั้นสภาพผมยังเป็นขนาดนี้เลย ค่าคอม50฿ นายจะไปคาดหวังให้ใครอยู่ต่อ  ยิ่งเห็นมาออกรายการโชว์ความยิ่งใหญ่ ผมกลับยิ่งรู้สึกโมโห และหงุดหงิดมาก คือรู้ครับว่าเงินเดือนคงเยอะกว่าพนักงานเอามาเทียบกันไม่ได้  บางคนอาจหงุดหงิดผม และบอกก็ลาออกมาเป็นเองซะสิ  คือถ้าผมยิ่งใหญ่ขนาดนั้นผมก็คงไปเป็นประธานบริษัทแล้วครับ คงไม่มาเป็นพนักงานแบบนี้อยู่ การกินเงินเดือนเขาก็ไม่ใช่ว่าจะต้องอวยอย่างเดียวและมองว่าเขาดีไปทุกสิ่งนี่ครับ แค่อยากให้มามองตรงนี้หน่อยครับพนักงานท่านแทบจะอยู่กันไม่ได้ เดือนชนเดือน เขาก็คงคิดอยากขยับขยายที่ทางไปสู่สิ่งที่ดีกว่ามั้ยอะ ทำไมต้องคิดว่าเขาถูกแย่งหรือซื้อตัว เขาก็อยากไปเองไหมอะในเมื่อองค์กรนี้ไม่ตอบโจทย์เขา ผมก็เหมือนกันก็เลยลาออกจนได้งานใหม่ แต่บอกล่วงหน้าครึ่งเดือน มันมีเงินประกันที่ผมเคยให้ไว้ประมาณครึ่งหมื่น ผมคิดว่าบอกไม่ถึงเดือนก็คงได้ไม่หมดหรอกแต่คงได้บ้าง  แต่วันนี้เงินโอนมา 200 กว่าบาท อึ้งจนไม่รู้จะบอกอย่างไร ตอนลาออกก็ถูกส่งให้ไปร่วมอีเว้นต์แบบใช้งานให้คุ้ม มีรายชื่อมา แต่พอไปงานจริงๆ รายชื่อกลับหายไป ผมก็คิดว่าหรือเพราะเราแจ้งลาออกรึเปล่าหว่า ถ้าไม่มีชื่อก็ไม่อยากเหนื่อยแบบไม่ได้ค่าแรง ก็ไปถามเขา แต่เขาก็บอกให้อยู่ทั้งสามวันนั้น พอถามว่าให้ทำตรงตำแหน่งไหนในงานก็ไม่รู้บอกอยู่ๆไปก่อนแบบพูดไปส่งๆ ตอนที่อยู่ร้านแอร์เสีย ม่านพัง น้ำไม่ไหล ก็ต้องโทร ทวง ติดตามโทรถามเอง บางทีก็ไปสับคัทเอ้าท์เองเวลาไฟดับ ต้องทำประหนึ่งเป็นช่างใหญ่เอง ของก็ต้องไปโอนมาขายเอง บางครั้งแดดร้อนจัดสาดเข้ามาจนจะไหม้แจ้ง ลูกค้าบ่นตลอดเวลาเวลาเข้ามา โทรแจ้งไปก็ไม่เคยมาดูเลยสักครั้ง เหมือนผมเป็นวิญญาณเรร่อนไม่มีคนสนใจในที่แห่งนี้ จนใจผมรู้สึกแย่ถึงขีดสุด  ก่อนนี้ก็บอกว่าจะปิดสาขาผม  ไอ้เราก็เก็บของจนเรียบขนไปจนเหนื่อย แต่ก็ไม่ปิดและต้องขนกลับมาเหนื่อยฟรีๆ ทำยังกับเล่นขายของ และความอดทนท้ายสุดก็มาถึงเมื่อผมโทรไปตามของจากคลังว่ามีแต่เอกสารมาของไม่ครบหลังอีเว้นท์แล้วเขาบอกกับผมว่าให้ ไปหาเอาเอง

ส่วนเงินประกันก็ไม่รู้หลังจากนี้จะมีโอนมาอีกไหมเพราะผ่านไปเดือนนึงแล้วเข้ามาแค่ 265฿ ถ้าหลังจากนี้เข้ามาจนได้เยอะกว่านี้ผมก็ขอขอบคุณ แต่ความรู้สึกที่มีให้องค์กรที่ดูยิ่งใหญ่นี้พังลงแล้วละ ่ส่วนนายเอาจริงๆไม่รู้หรือครับ ไม่แปลกใจหรือครับ ที่จำนวนเทิร์นโอเวอร์มันออกขนาดนั้นในแต่ละปี ช่วยดูแลเขาให้ดีหน่อยเถอะครับ เขาทำงานเเหน็ดเหนื่อยใก้ท่านมีกินมีใช้ทุกวันนี้ จนรวยขนาดนี้ หวังว่าจะเห็นใจพวกเขามากขึ้นนะครับ ไม่ทราบว่าใครมีประสบการณ์นี้ไหม