ผมเป็นคนที่เรียนโรงเรียนสายสามัญ ซึ่งก็ได้เห็นข่าวต่างๆเกี่ยวกับ อาชีวะ หรือ เทคนิค ที่เค้ายกพวกตีกัน ไม่ว่าจะเพราะศักดิ์ศรี ความคึกคะนอง ผู้หญิง เพื่อน อะไรก็แล้วแต่ ไม่ว่าจะตีกัน ชนะ หรือ แพ้ ก็ตาม  รวมถึงพวกเด็กแว้นที่มาซิ่งรถกลางค่ำกลางคืนด้วย ซึ่งผมไม่เคยมีประสบการณ์หรือมีความรู้สึกในเรื่องเหล่านี้ ซึ่งผมก็ได้ดูหนัง เช่น 4 kings หรือ 2499 อันธพาลครองเมือง รวมถึงได้รับรู้เรื่องราวจากคำบอกเล่าของคนอื่นมาบ้าง จะเป็นจริงหรือเท็จ
ผมขอไม่ตัดสิน เพียงแค่อยากรู้ในเรื่องเหล่านี้เท่านั้นเอง
   ผมอยากรู้ว่า

  1.ขณะนั้น ที่ท่านกระทำสิ่งต่างๆลงไป
     เคยคิดบ้างมั้ยว่าจะทำให้ชาวบ้านชาวช่องเขาเดือดร้อน โดนลูกหลงต่างๆนานา ลากเอาคนไม่เกี่ยวข้องมาเกี่ยวด้วย
     เคยคิดบ้างมั้ยว่าจะทำให้ทรัพย์สินเสียหาย ไม่ว่าจะเป็นของ รัฐ หรือเอกชน ก็ตาม
     เคยมีบ้างมั้ยที่ตระหนักถึงเรื่องเหล่านี้

  2.ความรู้สึกของของท่านตอนนั้นมันเป็นยังไงครับ
              กูเท่ กูเก๋า กูเก่ง กูเป็นใหญ่ คนอื่นจะเป็นยังไงก็เรื่องของมัน ขอกูสบายเป็นพอ
       หรือ ภูมิใจ รู้สึกดีที่ชนะมา หมัดกูหนักที่สุด ปลดเปลื้องอารมณ์ที่ขุ่นมัว
       หรือ เสพติดการที่ร่างกายต้องการปะทะ ชอบเจ็บตัว ชอบเอาเลือดหัวคนอื่นออก ชอบเห็นเลือด ชอบกลิ่นสนิมในเลือด
       หรือ ชอบความวุ่นวาย เห็นโลกที่ใช้ชีวิตอยู่มันสงบเกินไป ขาดสีสันต่างๆ เลยสร้างเรื่องขึ้นมา สนองตัณหาของตัวเอง
       หรือ ไม่รู้ว่าใช้ชีวิตไปทำไม ใช้ไปเพื่ออะไร ไม่มีเป้าหมายในชีวิต เลยทำเรื่องพวกนี้ สนองตัณหาของตัวเอง
       หรือ คนของกูใครอย่าแตะ เพื่อนกู พี่กู น้องกู ไม่สนใครผิดใครถูก ใครแตะต้องคนของกู กับกูต้องเห็นดีกัน
       หรือมีความรู้สึกอื่นๆอีกครับ

    3.แล้วเมื่อท่านทำให้คู่อริบาดเจ็บ รู้สึกยังไงครับ
        รู้สึกดี สะใจ สมน้ำหน้า     เสียใจ รู้สึกผิด หรือมีความรู้สึกอื่นๆอีกครับ

    4.แล้วเมื่อท่านทำให้คู่อริบาดตาย รู้สึกยังไงครับ
        โชคร้ายเองโทษกูไม่ได้ ทำตัวเองเองนะ     เสีย รู้สึกผิด หรือมีความรู้สึกอื่นๆอีกครับ

    5.เมื่อมีคนโดนลูกหลง รู้สึกยังไงครับ
        ไม่ระวังตัวเอง เข้ามาในที่ตรงนี้ไม่ดูตาม้าตาเรือ ไม่รู้หรือไงที่นี่ถิ่นใครถึงได้เข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้า โดนลูกหลงเจ็บตัวก็โทษใครไม่ได้หรอก
        หรือมีความรู้สึกอื่นๆอีกครับ

    6.เมื่อท่านเห็นพ่อแม่หรือญาติของอริหรือคนที่บาดเจ็บ รู้สึกยังไงครับ
        
  จากข้อ 3. 4. 5. 6.  เป็นไปได้ไหมที่จะมีความรู้สึกที่    กูไม่สน กูไม่แคร์ หาเรื่องใส่ตัวเอง ต้องโทษตัวเองนั่นแหละที่เจ็บ ที่ตาย มารบกับกูก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจที่จะตายไว้แล้ว ผลออกมาตายกูรอด ก็แค่นั้น ถือว่าโชคร้ายแล้วกัน

     7.เมื่อเป็นข่าวต่างๆ คนอื่นๆเขารับรู้ แล้วออกมาประณาม วิพากษ์วิจารณ์ ต่างๆนานา ท่านรู้สึกยังไงครับ
       พวกไรด้วยวะ พวกไม่ได้มาช่วย มาสนันสนุนกู มาด่ากูอีก ชีวิตกูกูเลือกเอง แล้วแต่จะคิดชีวิตคนละแบบ หรือมีความรู้สึกอื่นๆอีกครับ
       

    8.หลังจากที่จบหรือออกมาจากสถานที่ สถานการณ์เหล่านั้น เมื่อท่านลองคิดย้อนกลับไปถึงวันวานมีความรู้สึกยังไงครับ
      ภาคภูมิใจในสิ่งที่ทำลงไป รู้สึกว่ามันเป็นเกียรติประวัติ เป็นรางวัลความสำเร็จที่กูมีชีวิตรอดมาได้ กูก้าวผ่านยุคสมัยนั้นมาได้กูโคตรเก่ง
      หรือ รู้สึกผิด เสียดายเวลาชีวิต กูไม่น่าทำลงไปเลย สงสารคนอื่นเขาที่ต้องสูญเสียสิ่งต่างๆ ขออโหสิกรรมด้วย
      หรือมีความรู้สึกอื่นๆอีกครับ

    9.ผมไม่อาจไปตันสินคนอื่นๆได้ว่าเป็นคนเลวโดยสันดาน เพราะไม่มีใครที่เป็นโง่หรือมีความต้องการที่จะทำเรื่องพวกนี้ ดัดนิสัยไม่ได้ หรืออะไรก็แล้วแต่
       เพราะความเท่าเทียมในการใช้ชีวิตมันไม่มีอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว เนื่องจากแต่ละคนเกิดมาพื้นฐานชีวิตก็ไม่เท่ากันแล้ว แถมสังคมที่เติบโตมาก็แตกต่างกัน
        ถ้าบอกว่าสังคมนั้นเราเลือกเองได้ มันจริงครับ แต่มัน "not all" หลายๆคนเขาเลือกไม่ได้ หรือไม่มีแม้แต่สิทธิ์หรือความสามารถที่จะเลือกด้วยซ้ำ 
     ซึ่งการที่เลือกจะเรียนในอาชีวะหรือเทคนิค ไม่ว่าจะเป็นการเรียน เพราะ พ่อแม่มีความสามารถส่งได้แค่นี้ หรือ ตามเพื่อนมา หรือ เรียนสายสามัญไม่ไหว
     หรือมีเหตุผลต่างๆนานาก็ตาม    
         ผมอยากรู้ว่าถ้าคุณมีความสามารถในการเลือกที่จะไปเรียนสายสามัญ พ่อแม่ของคุณสามารถส่งคุณเรียนได้ จะเลือกเรียน สายสามัญ หรือ อาชีวะ
         ผมขอให้คิดในพื้นฐานที่พวกคุณมีความรู้มีประสบการณ์ในด้านการเรียน การสอน การใช้ชีวิตในระบบอาชีวะ ระบบเทคนิค แล้วต้องมาเลือกอีกครั้ง               พวกคุณจะเลือกอะไรครับ
      
     

*ขออภัยถ้ามีคำหยาบคาย หรือ มีข้อความใดที่ทำให้ท่านไหนไม่พอใจ ผมเพียงแค่อยากรู้เท่านั้น ถึงได้พิมพ์ให้ข้อความสะท้อนถึงอารมณ์ออกมา
 
*ทุกข้อความที่พิมพ์มีเจตนาในการเรียนรู้ซึ่งหาจากหนังสือไม่ได้ จึงทำได้เพียงแต่มาตั้งคำถามใน Pantip ไม่ได้มีเจตนาจะไปตัดสินว่า สิ่งใดดี สิ่งใดไม่ดี 
 และ ไม่มีเจตนาจะสร้างความแตกแยก เพราะผมเชื่อว่าทุกคนมีคุณค่าในตัวเองไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็ตาม การศึกษารูปแบบต่างๆมีความสำคัญเหมือนๆกันหมด เป็นส่วนประกอบที่ทำให้สังคมของเรามีความหน้าอยู่ มีความสะดวกสะบาย เพราะมีคนที่มีความรู้ความสามารถในด้านต่างๆ มาช่วยกันขับเคลื่อน ช่วยกันพัฒนาสังคมของเราให้เจริญยิ่งๆขึ้นไป

*ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของกระผมเท่านั้น     

*ไม่เหมาะสมแจ้งลบได้ครับ

ถ้าข้อความของผมทำให้ท่านใดไม่พอใจ ต้องของกราบขออภัยเป็นอย่างสูงครับ