แฟนที่คบกันมาจะ 3 ปีขอแยกกันอยู่

เรื่องมีอยู่ว่า ยาวนิดนะคะ เรากับแฟนคบกันมาจะ 3 ปี วันที่ 29 กรกฎาคม 67 ก็ครบ 3 ปีแล้ว แรกๆ เค้าดีกับเรามาก ดูแลดุจเจ้าหญิงองค์นึงเลยก็ว่าได้ ตอนแรกเราก็ยังไม่รักเราหรอกค่ะ กลัวเจ็บอีก แต่ไปๆ มาๆ เราแพ้ความดีของผู้ชายคนนี้ ซึ่งเราไม่ทำงานบ้าน เราบอกเค้าตั่งแต่เริ่มคุยกัน เค้าบอกรับได้ทุกอย่างในสิ่งที่เราเป็น พอย้ายมาอยู่กับเค้าจริงๆ  แรกๆใช่นะคะ เค้ารับเราได้ทุกอย่างเลย ทั้งสันดานเหิ้ย ปากหมา ขี้เมา โวยวาย เอาแต่ใจ เค้าดีมาก พอตั้งท้อง เราจะเอาออก แค่เค้าขอให้เก็บไว้ ปล. เราเคยมีลูกมาแล้วนะคะ 2 คน เราเลยคิดว่าเงินก็ยังไม่พร้อมอะไรก็ไม่พร้อมไม่อยากมี แต่รักเค้าค่ะ เราเลยมีลูกให้เค้า ตอนท้องนะ พีคกว่าตอนแรกไปอีก ไปเดินงานเจดีย์ด้วยกัน เค้าจับเรา ตลอดทาง ขึ้นลงฟุตบาทก็ประคองอย่างดี คือเอาง่ายๆ ตอนเราท้องลูกเรา 2 คนเราไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านี้ พอมาเจอแบบนี้เรายิ่ง รักเค้ามากขึ้นทุกวน แต่พอเราคลอด ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เค้ามองเราน้อยลง เล่น ยิ้มกับเรา น้อยลง เรารู้สึกเค้าเปลี่ยนไป จนทะเลาะกันบ่อยๆ หลังจากนั้นเค้าก็เฉยเมยเรามากขึ้น และมันเป็นมาเลื่อยๆ วันนึงเราตื่นมา ซึ่งวันนั้นหยุดงาน เราทำงานกบเค้านะคะ ขับรถส่งของ เค้าไม่ให้เรรไปทำงาน ให้ช่วยเคา อะ เราตื่นมา เอ่อ ลืมบอก เราเป็นคนขี้ลืมมาก แบบมากที่สุด เมื่อนาที ที่แล้วเอาของไว้ตรงนี้ ผ่านมาไม่ถึงนาที คือลืมถึงขนาดนั้น เพราะเมื่อก่อน ตอนอยู่กับพ่อของลูก เค้าก็นอกแนวเดียวกัน แต่พอของลูกคนแรกเรา ทำร้ายร่างกาย กระทืบ แต่หัว เตะหัวเราอย่างเดียว จนทำให้สมองเราไม่ปกติ เข้าเรื่องละนะ เราก็ออกมานั่งเล่น ของเราไป พอเค้าตื่นมา ด้วยความที่เรากำลังโฟกัสกับโทรศัพท์ เราก็ไม่ได้ยินที่เค้าพูด จนมาได้ยินคำ หูเป็นเหิ้ยไร เราก็เลย ห้ะ แล้วเค้าก็เดินไป เราเลยถามน้องว่า เค้าพูดอะไรนะ น้องไม่มีใครกล้าบอก เราเลยถามว่า เค้าพูดหรอ ว่าเป็นหูเป็นเหิ้ยไร ซึ่งเราไม่เคยได้ยินคำพวกนี้จากปากเค้าเลยนะคะ แต่เค้าพูดออกมา ทำให้เราอึ้ง ร้องไห้เลย เลยเดินไปถาม ส่วนตัวเรานิสัยเสีย คือปากดี ปากไว ถามอะไรต้องอยากได้คำตอบ เราก็ด่าๆ ไป เค้าก็เงียบ เราก็เลยเดินออกมาข้างนอก เรื่องนี้ก็จบไป พออีกสัก  ชม. สองชม. ต่อมาได้ เห็นเค้าแต่งตัว เราเลยเดินไปบอกน้องให้ถามให้หน่อย ว่าเค้าจะไปไหน ซึ่งน้องเดินไปถามเค้าตอบว่า จะไปข้างนอก เราก็เลยเดือดเลยทีนี้ มีปากเสียง กัน และเค้าก็ปาของใส่เรา เป็นครั้งแรกที่เค้าทำแบบนี้ เลยปาโทรศัพท์ไปทางเคา แต่ไม่โดนนะ เค้าเลยลุกขึ้นมา กระชากคอเรา เควี่ยงเราลงพื้น เราก็เลยไปหยิบมีดมา พอจะสู้กัน พีๆ รู้ไหมคะ เค้าพูดออกมาหมดเลยค่ะ สิ่งที่อยู่ในใจเค้าทั้งหมด ทำให้เราอึ้งไปเลย ไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เค้าเปลี่ยนไป มันเป็นแบบนี้เองหรอ เราเลย สู้กันไปมา เค้าไม่ได้ตบตเลบนะคะ แค่บีบคอกระชากเสื้อ แล้วแย่งมีดเราไป เข้าก็พยายามจะหนี เราก็โดนขัง พอจบเค้าหนีออกไป เราก้มานั่งคำนวณสิ่งที่เค้าพูด ตอนนั้นไม่มีเงินสักบาท เลยทักหาพี่ชายเค้า บอกว่าจะกลับบ้าน แต่น้องบอกไม่ให้กลับ เราเลยซื้อเหล้ามากิน เราก็นั่งคิดสิ่งที่เค้าพูด เค้าพูดว่า เค้าทำงานมาเหนื่อย เงินไม่เคยได้ใช้ อยากซื้อโน้นซื้อนี้ ไม่ได้ จะออกมานั่งก็ไม่ได้ งานบ้านเราก็ไม่ทำ ลูกเราก็ไม่เลี้ยง คือ เราแบบเอ้า ทำไมละ ทำไม ทำไมตอนนั้นถึงรับนิสัยเราได้ ทำไม คำถามเต็มหัวไปหมด พอเราเริ่ม มีนๆ เราก็เลยทักไปขอโทษเค้า พอเค้ากลับมา ก้ดีกันปกติ นี่แหละค่ะ จุดเปลี่ยนเลย จากเย็นชาอยู่แล้ว หนักกว่าเดิม เราทำอะไรก็ไม่ถูกตาเคา ทำอะไรผิดไปหมด กอด หอม ก็ผลักเราออก คุยอะไรด้วย ตอบกลับมาไม่ดี ทำหน้ารังเกียจเราตลอดเวลา ไม่บอกรัก ไม่หวาน อีกต่อไป แล้วทีนี้ก็มีเรื่องให้ทะเลาะกันมาตลอด ขอไมลง ดีเทลนะคะ มันจะยาวเกิน และทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เค้าจะพูดว่า แยกกันอยู่ แบ่งลูกกัน ทุกครั้ง และทุกครั้งเค้าก้จะง้อเรา และเมื่อเดือนก่อน ก่อนจะปีใหม่ เค้าหงุดหงิดมาก ไม่รู้เป็นอะไร เค้าไม่สบาย เราเลยพาเค้าไป อนามัย คลีนิค แล้วพอถึง เราบัตร ปชช เค้าไม่เจอ ปกติเราจะวางไว้ที่เดิม เพราะมันต้องใช้ทำงาน แต่ทีนี้หาไม่เจอ และเราไม่ได้ไปคนเอาไป เค้าด่าเรา โกรธเรา ทำเหมือนเราผิด เราเลยบอก พี่อย่าพูดให้หนูผิดนักเลย ขอร้องเหอะ เค้าเลยบอก พอ จบ แยกกันอยู่ เราเลยเอ้า และเราก็ร้องไห้ เราก็เลยถามเค้า ว่าหนูไม่มีอะไรดีเลยหรอ สรุปไม่มีเลยค่ะ เค้าบอกยังจะมาถามหาความดีอีกหรอ เราก็เลยง้อเค้า มันยาวแหละ แต่พิมแค่นี้พอ พอถึงบ้านเราก็นอนกอดกันปกติ พอวันต่อมา เราเลยพูดว่า ถ้าพี่พุดแบบนี้อีก หนูไปจริงๆนะ ก้จบไป พอมาเมื่อคืน เราเงินออก บอกก่อนเลยนะคะ เงินเดือนเราสองคน ไม่เยอะเลย ไม่พอจ่ายอะไรเลย แต่แฟนเป็นคนในใหญ่ ให้ อารมณ์แบบไปเอาของมาแล้วให้เพื่อนไปหมุนก่อน อะไรแบบเนี้ยอะค่ะ ซึ่งคนนั้นเค้าถาจะดีกว่าเรามากนะ แต่เค้าเลือกที่จะติด และให้คน มาเอาและไม่จ่ายเงินเลย เราผิดมากหรอ ที่กลัวเงินจะหมด จะไม่พอกินถึงวันที่เงินจะออกอีก เรากำลังล้างจานอยู่ เค้าเลยบอก รู้ละทำไมเงินเราเหลือน้อย เค้าบอกจ่ายค่าไฟ เราเลยพูดว่า ถ้าพี่เลิกใจป๋าเราอาจจะเงินเหลือเยอะกว่านี้ก็ได้นะ ทีนี้ละค่ะ เค้าโมโห โกรธเรา และเหมือนเดิม เค้าบอกแยกกันอยู่ จบ เราก็โอเค จบก็จบ พอเข้ามา เราปลุกเค้าไปทำงาน เราไม่ได้ไปด้วย เพราะหวังว่าเค้าจะถามเหมือนทุกครั้งที่บอกว่า จะไปไหม และง้อเรา แต่ครั้งนี้ไม่เลย พิมมาหาเรา คือจบทุกอย่างแต่เราบอกเค้าไปแล้วนะ เรายังไปไหนไม่ได้นะ เราไม่มีที่ไป เราไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากให้พ่อแม่รู้ พ่อเราป่วย เค้าผิดหวังกับเรากับพี่สาวมา เชื่อไหมคะ เรา พี่สาวเรา ลุกคนแรก ไม่มีพ่อ คิดเอานะคะ ว่าพ่อจะผิดหวังอีกแล้วไหม ว่าลุกเราคนนี้ก็ไม่มีพ่อ อีก เราเลยบอกเค้าว่า ขออยู่ก่อนนะ พี่จะไม่กลับบ้านใช่ไหม เค้าเลยบอกใช้ ถ้าคุณอยู่ผมจะไม่กลับ เราเลยทักหาเพื่อน ไม่รู้จะได้ไปอยู่ไหน แต่เรื่องราวทั่งหมดที่ ผ่านมาอะ ตั้งแต่วันที่ ตีกัน เราปรับปรุงตัวเองขึ้นอย่างที่เค้าอยากให้เป็นทุกอย่าง ต่อให้เราอึดอัด เราก็ทำ เพราะเราไม่อยากเสียเค้าไป ทำงานบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าว เตรียมเสื้อผ้าไปทำงานให้ทุกเช้า ทำตัวเป็นแมวยั่วบนเตียง ช่วยผ่อนคลายให้เค้าทุกอย่าง แต่ทำไมนะ ทำไมเราไม่ดีเลย ถามหาข้อดีจากเค้า เค้าบอกว่าหาไม่เจอ เราไม่เคยนอกใจเค้านะคะ เราอยู่กับเค้าทุกวัน ตลอด 24 ชม เพราะทำงานด้วยกัน แบบนี้ด้วยไหมคะ เค้าอาจจะเบื่อ แต่เราไล่นะ ไล่ให้ไปหาเพื่อน ไปข้างนอก แต่เค้าไม่ไป ส่วนตัวเราไม่มีเพื่อนมีแต คนเดียวอยู่ ตปท เราไม่มีใคร เราเปลี่ยนให้เค้าได้ทุกอย่าง แต่กลับกลาย เป็นเค้าที่ตีตัวออกห่าง อยากรู้ว่าคนที่คบกันมา 20-30 ปีเค้าใช้ชีวิตคู่กันยังไง เราควรง้อเค้าดีไหมคะ หรือ เราควรทำอย่างที่เราได้พูดว่า ถ้าพี่พูดอีกครั้งหนึ่งหนุไปจริงๆ