คือช่วงนี้เราดิ่งมาก เป็นมาหลายเดือนแล้ว เพราะเจอปัญหาที่บ้าน ตัวเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เพราะพวกท่านไปทำงานต่างจังหวัด ส่วนเราอยู่กับย่าแล้วก็น้องสาวของพ่อ2คน ซึ่งพวกเขากับพ่อแม่เราทะเลาะกันอยู่แล้ว เราเลยโดนเขาพาลไปด้วย ที่เรายังทนอยู่ที่นี่เพราะยังต้องเรียน เราโดนน้องสาวของพ่อพูดจาแย่ ๆ ใส่ตลอด หรือไม่ก็แซะพ่อกับแม่เราให้ได้ยิน เรารู้สึกเหมือนเราเป็นตัวเชื้อโรค ทำอะไรก็ไม่ถูกไปหมด จนเราเหมือนจะแพนิคทุกครั้งที่เห็นพวกเขา กลัวว่าจะโดนเขาด่าอีก กลัวว่าเขาจะพูดจาแย่ ๆ ใส่ ทุกวันนี้เราเลยกลายเป็นคนเก็บตัวอยู่ในห้องไปเลย ไม่กล้าลงไปเจอใคร กลัวสายตาที่เขามองมาเหมือนเกลียดเรา ข้าวก็ไม่ค่อยกินเพราะไม่อยากลงไปเจอเขาข้างล่าง ต้องรอทุกคนนอนกันหมดเราถึงจะลงไปหาอะไรกิน ได้กินบ้างไม่ได้กินบ้าง แต่เราทนได้ค่ะ ค่อยตื่นไปกินที่โรงเรียนเอา แล้วเราก็นอนร้องไห้คิดถึงพ่อกับแม่ทุกวัน บางครั้งก็ไประบายกับแม่ แต่ก็ไม่อยากไประบายบ่อย ๆ กลัวแม่คิดมาก แต่เราอยากได้วิธีฮีลใจเพราะเราไม่รู้จะดึงตัวเองขึ้นมายังไง เราพยายามที่จะหาอะไรเบี่ยงเบนตัวเองมันก็ไม่ช่วย มันเหนื่อยมากจริง ๆ ค่ะ เหนื่อยเพราะต้องเหนื่อยกับเรื่องเดิม ๆ ซ้ำ ๆ รู้สึกไม่อยากจะทำอะไรแล้ว ไม่อยากใช้ชีวิตต่อแล้ว มันเหนื่อยเกินที่คน ๆ นึงจะทนได้แล้ว เคยระบายด้วยการทำร้ายตัวเองแต่ทำจนมันเริ่มไม่เจ็บแล้ว มาขอวิธีฮึลใจแล้วก็พื้นที่ในการระบายด้วยค่ะ ิ
ทุกคนมีวิธีฮีลใจตัวเองยังไงกันบ้างคะ