ทั้ง 4 พระองค์ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ทันใดนั้น ราชาป่านูเปียทรงปรากฏตัวขึ้นด้านล่าง
และทรงเดินขึ้นเวทีโดยใช้บันไดตรงหน้าเวที
เห็นดังนั้น หยวนจึงเดินขึ้นมาด้วย

ราชาป่านูเปียทรงกล่าวว่า
"ตอนนี้เกิดปรากฏการณ์ทวิลักษณะ 
ในจักรวาลที่ 971 นี้ กับ 1940 
พวกท่านทั้ง 4 ได้อยู่ร่วมกันเพื่อเผชิญหน้ากับปัญหาบางอย่าง

และเวลานี้ ยูจิน จากอาณาจักรไดนาส
ได้เข้าครอบครองพื้นที่บางส่วนของจักรวาล
ของอาณาจักรภวังค์

หลังจากนี้อาจเกิดเรื่องแปลกๆขึ้นที่พวกท่านจะต้องระวัง

ราชาป่านูเปียทรงหันหน้ามาทางหยวน
"ฝากด้วยนะหยวน จนกว่าเราจะพบกันอีก"
"ครับท่าน"

ตกดึกคืนนั้น เจ้าชายจักรภพทรงเดินออกไปตรงส่วนครัว
ทรงหาน้ำดื่ม ตอนนั้นพระองค์ไม่ได้สวมเสื้อ

พอเดินกลับมา เห็นองค์ศรีจิตรานั่งอยู่บนเตียงก็ทรงมานั่งข้างๆ
"นอนไม่หลับเหรอครับ"
"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ"
"แล้วทำไมถึงตื่นขึ้นมากลางดึก"
"นึกถึงเรื่องของเราค่ะ"
"ยังไงครับ"

"ก่อนเจอคุณ ฉันได้แต่คิดว่าจะต้องหาทางช่วยพี่สาวให้ได้
จนได้มาเจอคุณ อย่างที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน"
"ครับ มันเป็นความบังเอิญที่ดีมาก"
"สำหรับฉันมันดีที่สุดค่ะ มันดีสำหรับฉันมาก"

"ผมกลัวว่าคุณจะกังวลถึงเรื่องต่างๆที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต"
"ไม่ว่าจะเจออะไร ขอให้มีคุณอยู่เคียงข้างก็พอแล้วค่ะ
ชีวิตนี้ ฉันไม่ได้ต้องการอะไรอีก"
"ผมก็เช่นกันครับ ขอให้มีคุณอยู่เคียงข้าง ผมก็อุ่นใจ"

"ฉันดีใจมากเลยค่ะที่ได้เจอคุณ"

เจ้าชายจักรภพทรงจูบอย่างแผ่วเบา
องค์ศรีจิตราทรงหลับตา
หลังจากนั้นทรงกอดกัน ต่างก็รู้สึกอุ่นใจ
ที่พระองค์ทรงมีกันและกัน

ในจักรวาลที่ 1940 ณ สถานีอวกาศโลกเทียม
เจ้าชายแดนเถื่อนจักรภพได้พบกับราชินีพระจันทร์
"ทรงกังวลกับพวกกบฏไหมครับ"
"ไม่หรอกค่ะ"
"ทำไมล่ะครับ พวกนั้นโหดร้ายมากเลยนะครับ"
ราชินีพระจันทร์ได้มองหน้าของเจ้าชายแดนเถื่อน
"เห็นท่านมาก็อุ่นใจค่ะ"
ในขณะนั้น โลกล่มสลาย สังคมล่มสลาย
ทุกอย่างล่มสลายหมด
เหลือเพียงความรักของทั้งสองพระองค์
เป็นจักรวาลที่ 1940 แล้วนะที่สองพระองค์ได้มาพบกัน
รักกัน และอยู่เคียงข้างกัน

ณ จักรวาลที่ 1888
เทพจักรภพทรงห่วงเจ้าหญิงศรีจิตราแห่งอนาวัน
จึงเข้ามาหา
"เป็นอย่างไรบ้าง"
"สบายดีค่ะ คุณล่ะ ช่วงนี้มีเรื่องเยอะ
คุณเป็นอย่างไรบ้าง"
"ก็ต้องแก้ปัญหาหลายอย่างเลย
มีแต่เรื่องปวดหัว แต่ผมก็อยู่ได้นะ
ไม่ทุกข์ร้อนอะไร"
"ทำไมล่ะคะ"
"เพราะมีคุณไง"
เจ้าหญิงทรงหน้าแดง
เทพจักรภพใช้มือจับคางของเจ้าหญิง
แล้วจูบปากพระองค์
เวลานั้นเหมือนทุกจักรวาลหยุดนิ่ง

หากมีคำถามว่าจักรวาลทุกจักรวาลขับเคลื่อนด้วยอะไร
ทั้งสองพระองค์ทรงตอบว่า ขับเคลื่อนด้วยรัก
ความรักทำให้พระองค์ทรงเติมเต็มซึ่งกันและกันในทุกจักรวาล
ประเด็นสำคัญที่สุด จักรวาลไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรเลย
เมื่อเทียบกับความรักของทั้งสองพระองค์