เจ้าชายจักรภพสงสัยหลายเรื่องมาก
จึงค่อยๆถามพระแม่ศรีจิตรา
"ผมอยากทราบเรื่องราวทั้งหมดในตอนนี้เลย
ไม่งั้นพวกเราคงไปต่อไม่ได้"
พระแม่ศรีจิตราค่อนข้างเห็นด้วย
พระองค์จึงพยายามเล่า
"จริงๆเรื่องมันเยอะและยาวมาก แต่ถ้าจะให้จุดใดจุดหนึ่ง
ในการเล่าและให้สอดคล้องกับเหตุการณ์ปัจจุบันก็คือ
มันต้องเริ่มที่ผู้ชายจำนวน 2196 คนนั้นก่อน
คิดว่าต้องเริ่มที่จุดนั้น
นานมากแล้วในอดีต พวกเขาเคยอยู่ร่วมกันในเมืองๆหนึ่ง
ณ จักรวาลแห่งหนึ่ง ตอนนั้นคนที่เป็นหัวหน้าคืออันราจ
ตอนนั้นเมืองที่เขาอยู่ กำลังจะเกิดภูเขาไฟระเบิด
ชายหนุ่มทั้ง 2196 คน ช่วยกันลำเลียงผู้หญิง เด็กและคนแก่ออกจากเมือง
แต่ที่พวกเขาตัดสินใจผิดก็คือการฆ่าทาสจำนวน 565 คน
ถามว่าจะฆ่าไปทำไม จริงๆพวกเขามีเหตุผลบางประการ
ที่ฉันไม่อาจรู้ แต่ไม่เป็นไร
หลังจากนั้น เมื่อภูเขาไฟระเบิด ได้มีการล้มตายเป็นจำนวนมาก
พวกเขาวนเวียนไปเกิดและตายในหลายจักรวาล
แต่ก็ไม่เคยเกิดมาในจักรวาลเดียวกันอีกเลย
โอลิเวอร์เพื่อนสนิทของอันราจเคยเกิดร่วมจักรวาลเดียวกับเขา
แค่ครั้งเดียวหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น
จริงๆแล้ว ตอนที่พวกเขาอยู่รวมกันทั้ง 2196 คน
ในเมืองๆหนึ่ง พวกเขามีแนวโน้มที่จะแบ่งกลุ่มกันเป็น 12 กลุ่มอยู่แล้ว
มีสมาชิกกลุ่มละ 183 คน"
เจ้าชายจักรภพสงสัย
"แล้วทำไมตอนนี้ ถึงได้กระจายตัวกันไปตั้ง 12 จักรวาลละครับ"
"มันเป็นเรื่องของโชคชะตาค่ะ ทาสจำนวนหนึ่งใน 565 คน
จะมีบางคนเป็นใหญ่ในอาณาจักรสภาวะจิตตอนนี้
ฉันหมายถึงอาณาจักรภวังค์และอาณาจักรไดมัสเท่านั้นนะคะ"
"อ้าว ไหนบอกว่ามนุษย์อย่างเราต้องได้อภิญญาก่อน
ถึงจะกลับคืนสู่อาณาจักรสาภวะจิต
แต่ต้องเป็นอาณาจักรที่ 4 และ 5 เท่านั้น"
"กฎทุกกฎย่อมมีช่องโหว่ค่ะ มีบางคนสามารถกลับไปอยู่
ที่อาณาจักรภวังค์และอาณาจักรไดมัสได้
และกำลังเคียดแค้นชายหนุ่มทั้ง 2196 คนนั้น"
เจ้าชายจักรภพสงสัยต่อว่า
"แล้วพวกเราทั้งหมดที่ไปเกี่ยวข้อง ตกลงเกี่ยวยังไงในตอนนี้ครับ"
"พวกเรา เขาเรียกว่าเคย support ชายหนุ่มเหล่านั้นในหลายเหตุการณ์
หลายจักรวาล พวกเราก็โดนพวกนั้นแค้นไปด้วย"
"อืม เริ่มเข้าใจเรื่องราวแล้วครับ"
"ค่ะ เมื่อ 183 คนแรก ได้ผลัดหลงเข้ามา ณ ดินแดนที่เราครอบครองอยู่
ฉันจึงต้องรับพวกเขาเป็นราชบุตรบุญธรรมทั้งหมด
เพื่อไม่ให้พวกเขากระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง
ตอนแรกฉันไม่แน่ใจว่าคนที่เหลืออีก 2013 คนจะปรากฏตัวอย่างไร
ตอนนี้รู้แล้วว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนกันบ้าง และกำลังเผชิญอะไรอยู่"
"นอกจากคุณ มีใครรู้เรื่องราวละเอียดขนาดนี้ไหมครับ"
"ที่แน่ๆ มีสองคนค่ะคือโกดอน ราชาป่านูเปีย และอบิเกล"
"ทำไมคุณถึงสรุปเช่นนั้นครับ"
"อย่างน้อย สองคนนี้ได้เตรียมการบางอย่างไว้แต่ต้นค่ะ
และที่มันตรงกันคือทั้งคู่เข้ามาพัวพันกับเหตุการณ์ในจักรวาลที่ 452
ในจักวาลที่ 452 โกดอนมีน้องชายร่วมสาบานอยู่ที่นี่
ส่วนอบิเกลก็มีน้องสาวร่วมสาบานอยู่ที่นี่เช่นเดียวกัน"
"ใครอ่ะครับ"
"น้องชายร่วมสาบานของโกดอนคือโทนี่ค่ะ"
"ส่วนน้องสาวร่วมสาบานของอบิเกลคือวิกานดาค่ะ"
เจ้าชายจักรภพเริ่มเข้าใจ
"ผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้บ้างแล้วครับ"
เจ้าชายจักภพเสนอว่า
"เรื่องราววุ่นวายขนาดนี้ มันต้องมี director นะครับ
ปล่อยให้แต่ละคนปะติดปะต่อเรื่องราวกันเองคงไปไม่รอด"
"ค่ะ ฉันเห็นด้วย แต่มีคนหนึ่งที่เราต้องไปพบเขาก่อน
ตอนนี้เขาอยู่ในโดมประติมากรรมของป่านูเปียค่ะ"
"เขาคือใครครับ"
"อนาสคามู"
วิมานมายา โดย ก้องภพ ตอนที่ 347 ต้องเคลีร์กันก่อน ถึงจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด
จึงค่อยๆถามพระแม่ศรีจิตรา
"ผมอยากทราบเรื่องราวทั้งหมดในตอนนี้เลย
ไม่งั้นพวกเราคงไปต่อไม่ได้"
พระแม่ศรีจิตราค่อนข้างเห็นด้วย
พระองค์จึงพยายามเล่า
"จริงๆเรื่องมันเยอะและยาวมาก แต่ถ้าจะให้จุดใดจุดหนึ่ง
ในการเล่าและให้สอดคล้องกับเหตุการณ์ปัจจุบันก็คือ
มันต้องเริ่มที่ผู้ชายจำนวน 2196 คนนั้นก่อน
คิดว่าต้องเริ่มที่จุดนั้น
นานมากแล้วในอดีต พวกเขาเคยอยู่ร่วมกันในเมืองๆหนึ่ง
ณ จักรวาลแห่งหนึ่ง ตอนนั้นคนที่เป็นหัวหน้าคืออันราจ
ตอนนั้นเมืองที่เขาอยู่ กำลังจะเกิดภูเขาไฟระเบิด
ชายหนุ่มทั้ง 2196 คน ช่วยกันลำเลียงผู้หญิง เด็กและคนแก่ออกจากเมือง
แต่ที่พวกเขาตัดสินใจผิดก็คือการฆ่าทาสจำนวน 565 คน
ถามว่าจะฆ่าไปทำไม จริงๆพวกเขามีเหตุผลบางประการ
ที่ฉันไม่อาจรู้ แต่ไม่เป็นไร
หลังจากนั้น เมื่อภูเขาไฟระเบิด ได้มีการล้มตายเป็นจำนวนมาก
พวกเขาวนเวียนไปเกิดและตายในหลายจักรวาล
แต่ก็ไม่เคยเกิดมาในจักรวาลเดียวกันอีกเลย
โอลิเวอร์เพื่อนสนิทของอันราจเคยเกิดร่วมจักรวาลเดียวกับเขา
แค่ครั้งเดียวหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น
จริงๆแล้ว ตอนที่พวกเขาอยู่รวมกันทั้ง 2196 คน
ในเมืองๆหนึ่ง พวกเขามีแนวโน้มที่จะแบ่งกลุ่มกันเป็น 12 กลุ่มอยู่แล้ว
มีสมาชิกกลุ่มละ 183 คน"
เจ้าชายจักรภพสงสัย
"แล้วทำไมตอนนี้ ถึงได้กระจายตัวกันไปตั้ง 12 จักรวาลละครับ"
"มันเป็นเรื่องของโชคชะตาค่ะ ทาสจำนวนหนึ่งใน 565 คน
จะมีบางคนเป็นใหญ่ในอาณาจักรสภาวะจิตตอนนี้
ฉันหมายถึงอาณาจักรภวังค์และอาณาจักรไดมัสเท่านั้นนะคะ"
"อ้าว ไหนบอกว่ามนุษย์อย่างเราต้องได้อภิญญาก่อน
ถึงจะกลับคืนสู่อาณาจักรสาภวะจิต
แต่ต้องเป็นอาณาจักรที่ 4 และ 5 เท่านั้น"
"กฎทุกกฎย่อมมีช่องโหว่ค่ะ มีบางคนสามารถกลับไปอยู่
ที่อาณาจักรภวังค์และอาณาจักรไดมัสได้
และกำลังเคียดแค้นชายหนุ่มทั้ง 2196 คนนั้น"
เจ้าชายจักรภพสงสัยต่อว่า
"แล้วพวกเราทั้งหมดที่ไปเกี่ยวข้อง ตกลงเกี่ยวยังไงในตอนนี้ครับ"
"พวกเรา เขาเรียกว่าเคย support ชายหนุ่มเหล่านั้นในหลายเหตุการณ์
หลายจักรวาล พวกเราก็โดนพวกนั้นแค้นไปด้วย"
"อืม เริ่มเข้าใจเรื่องราวแล้วครับ"
"ค่ะ เมื่อ 183 คนแรก ได้ผลัดหลงเข้ามา ณ ดินแดนที่เราครอบครองอยู่
ฉันจึงต้องรับพวกเขาเป็นราชบุตรบุญธรรมทั้งหมด
เพื่อไม่ให้พวกเขากระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง
ตอนแรกฉันไม่แน่ใจว่าคนที่เหลืออีก 2013 คนจะปรากฏตัวอย่างไร
ตอนนี้รู้แล้วว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนกันบ้าง และกำลังเผชิญอะไรอยู่"
"นอกจากคุณ มีใครรู้เรื่องราวละเอียดขนาดนี้ไหมครับ"
"ที่แน่ๆ มีสองคนค่ะคือโกดอน ราชาป่านูเปีย และอบิเกล"
"ทำไมคุณถึงสรุปเช่นนั้นครับ"
"อย่างน้อย สองคนนี้ได้เตรียมการบางอย่างไว้แต่ต้นค่ะ
และที่มันตรงกันคือทั้งคู่เข้ามาพัวพันกับเหตุการณ์ในจักรวาลที่ 452
ในจักวาลที่ 452 โกดอนมีน้องชายร่วมสาบานอยู่ที่นี่
ส่วนอบิเกลก็มีน้องสาวร่วมสาบานอยู่ที่นี่เช่นเดียวกัน"
"ใครอ่ะครับ"
"น้องชายร่วมสาบานของโกดอนคือโทนี่ค่ะ"
"ส่วนน้องสาวร่วมสาบานของอบิเกลคือวิกานดาค่ะ"
เจ้าชายจักรภพเริ่มเข้าใจ
"ผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้บ้างแล้วครับ"
เจ้าชายจักภพเสนอว่า
"เรื่องราววุ่นวายขนาดนี้ มันต้องมี director นะครับ
ปล่อยให้แต่ละคนปะติดปะต่อเรื่องราวกันเองคงไปไม่รอด"
"ค่ะ ฉันเห็นด้วย แต่มีคนหนึ่งที่เราต้องไปพบเขาก่อน
ตอนนี้เขาอยู่ในโดมประติมากรรมของป่านูเปียค่ะ"
"เขาคือใครครับ"
"อนาสคามู"