คือเราละแวงพ่อตัวเองเพราะชอบมองหน้าอก

คือเราไม่เข้าใจว่ะ ว่าพ่อเราเป็นพวกใคร่เด็กรึเปล่า เพราะเวลาเราอยู่กับพ่อมฟนจะรู้สึกกลัวละแวงไปหมดจนไม่กล้าอยู่กับพ่อสองต่อสองเพราะร็สึกไม่ดีจริงๆ และเวลาเราคุยกับพ่อ  พ่อชอบมองหน้าอกคือเป็นสิ่งที่โคตธไม่ชอบ คือเรารู้สึกไม่ชอบพ่อตัวเองและรังเกียจพ่อตัวเอง แล้วมื้อวานนี่เรายืมมือถือพ่อแล้วเราเพ้อเข้าไปในGoogle แล้วมันแย่จนเรากินข้าวไม่ลงคือมันทุเรศ มันเป็นหนัง โป* ที่เป็นรูปร่างเด็ก! คือเราหมดศรัทธาในตัวพ่อจนเลยร้องไห้ละแวงกลัวความรู้สึกอยากจะเอาสิ่งที่อยู่ข้างในตัวออกมาให้หมดอยากจะเรียนให้จบแล้วหนี้ไปให้ใกล้พร้อมกับแม่ บ้างที่ก็คิดภาพตอนที่ฆ*าพ่อตัวเอง ไม่ก็ขอให้สิ่งที่ไม่ดีเข้ามาในชีวิตพ่อและตายไป เพราะทั้งชีวิตต้องมาเจอสังคมทุเรศกับพ่อที่เป็นขยะเดินได้ จนนี้เรารู้สึกเหมือนมีอาการทางจิต เพราะเจอเรื่องแบบนี้ ใจก็อยากไปหาหมอน่ะเเต่นี้มันไม่ใช้ไทย เราอยู่ลาวที่ไม่มีหมดทางจิตต ถ้ามีคงไม่เข้ามาละบายในนี้ 5555 เราเหมือนจะเป็ฯบ้าเลยมาจอเรื่องแบบนี้โลกมันทุเรศจริงๆ เอาจริงน่ะเรากลัวว่าสักวันทนไม่ไหว้ ทนดูทนเจอของแบบนี้ไม่ไหว้ จนไม่อยากอยู่ แต่เดียวว!!!จบไปก็เข้าทำงานไม่ได้ไม่มีเส้นใหญ่พอ!! ทำไมเรื่องพวกนี้เราต้องมาสนใจด้วยย ชีวิตที่ส้งมาทำไม...มันดูไร่ค่าจัง...55 คิดไปปวดหัวว่ะ ช่างเถอะหัวข้อคือ พอจะมีวิธีแก้ไหม อ่อแล้วเราไม่เคยแต่งตัวโป*น่ะ