สวัสดีวันจันทร์ที่ 27/11/23
นี่เป็นกระทู้แรกของเราหลังจากที่เป็นสมาชิกพันธ์ทิปมาน่าจะ 10 ปีแล้ว 555
แค่อยากระบายความในใจบางอย่าง ไม่มีอะไร
ไม่ต้องการคำแนะนำ ไม่ต้องการคอมเม้นท์ หรือใดๆ จากใคร แค่ระบายหนะครับ
เช้าวันนี้ที่หน้าปากซอยวาโก้ (พระราม 3) ตรงป้ายรถเมลล์
เราเจอสาวคนหนึ่ง แต่งตัวสุภาพ เรียบร้อย น่ารัก ดูสะอาดสะอ้านตา
แต่นั่นมันอาจจะเป็นแค่คนทั่วไปปกติที่ก็แต่งตัวไม่ต่างจากนางเท่าไหร่
เผอิญ...เผอิญว่าเราเหลือบไปเห็นกระดุมเสื้อเม็ดบนสุดที่เนื้อผ้าบางเบาของนางหลุดออกมา
แค่ไม่ถึง 2 วินาทีนั้น ทีแรกก็คิดว่าคงเป็นแฟชั่นหรือการโชว์อะไรปกติแหละครับ
แต่ดั้นนนนน ลมมันพัดจนเราเองก็ดันเหลือบไปเห็นเนินอกและยกทรงด้านในของเธอ
กระนั้นเอง 2 วินาทีที่เรากำลังจะรีบบิดรถไป เลยคิดว่าคงไม่ใช่แล้วหละ เลยรีบตัดสินใจ..!!
บอกกับนางท่านนั้นไปว่า กระดุมหลุด แต่ด้วยความรีบของเรา เราลืมพูด "ครับ" - -' 5555
จากนั้นเราก็รีบบิดไปทำงานทันที จริงๆ ช่วงเวลา 2 วินาทีนั้นในหัวเรามีความคิด
มากมายเหลือเกินที่จะทำอะไรมากกว่าพูดไปแค่ว่า "กระดุมหลุด" แต่เราเองก็อย่างว่าแหละ
ขี้อายเกินไป ทำอะไรไปไม่ได้มากกว่านั้นแล้วเลยรีบออกมา การที่ตัดสินใจบอกไปแบบนั้น
เป็นเพราะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เค้าไม่หมือนผู้หญิงทั่วๆ ไปตามที่เรารู้จัก **ย้ำว่า แค่ผู้หญิงทั่วๆ ไป
ตามที่เรารู้จักแค่นั้นครับ ท่านไหนจะเป็นอย่างไรนั้น ล้วนเป็นกรรมสิทธิ์ของท่านนั้นๆ เลยครับ
แต่กับคนนี้ที่ตัดสินใจพูดบอกว่ากระดุมหลุดไปนั้น ช่วงเวลานั้นกลับรู้สึกหึง หวงอย่างบอกไม่ถูก
แต่พอเมื่อขับออกมาจากตรงนั้นก็หวนคิดว่าคงไม่มีโอกาสอีกแล้วที่จะได้เจอ
เป็นเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้นมาก ที่เราแทบจะไม่ได้พูดใดๆ ต่อกันเลย T T
แต่ก็ขอบคุณที่การตัดสินใจทำบางอย่างของเราไปในวันนี้ช่วยรักษาสวัสดิภาพ
ของหญิงนางหนึ่งที่หากเราไม่พูดไป นางจะต้องเดินกระดุมหลุดแบบนี้ผ่านสายตาใครไปอีกมากต่อกี่มากคน
บอกตรงๆ ว่าอยากแต่งงานกับเธอนะ บางทีคนเรามันไม่ได้จำเป็นต้องคบหา หรือเรียนรู้อะไรๆ กันก่อนแต่ง
ตามค่านิยมที่สังคมวาดให้เดินแบบนั้นด้วยซ้ำ ชีวิตมันมีอะไรมากกว่านั้น และเราเองก็มีวิถีบางอย่าง
เกี่ยวกับการใช้ชีวิตที่สวยงามอยากจะมอบให้ใครซักคนเช่นกัน หากเค้าได้แวะเค้ามาอ่านอยากให้รู้ไว้ครับว่า
ขอบคุณที่ผ่านมาเจอกันนะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆ นะ
. . . . .
ต้นรักบังเกิด ณ ป้ายรถเมลล์ปากซอบวาโก้ (พระราม 3)
นี่เป็นกระทู้แรกของเราหลังจากที่เป็นสมาชิกพันธ์ทิปมาน่าจะ 10 ปีแล้ว 555
แค่อยากระบายความในใจบางอย่าง ไม่มีอะไร
ไม่ต้องการคำแนะนำ ไม่ต้องการคอมเม้นท์ หรือใดๆ จากใคร แค่ระบายหนะครับ
เช้าวันนี้ที่หน้าปากซอยวาโก้ (พระราม 3) ตรงป้ายรถเมลล์
เราเจอสาวคนหนึ่ง แต่งตัวสุภาพ เรียบร้อย น่ารัก ดูสะอาดสะอ้านตา
แต่นั่นมันอาจจะเป็นแค่คนทั่วไปปกติที่ก็แต่งตัวไม่ต่างจากนางเท่าไหร่
เผอิญ...เผอิญว่าเราเหลือบไปเห็นกระดุมเสื้อเม็ดบนสุดที่เนื้อผ้าบางเบาของนางหลุดออกมา
แค่ไม่ถึง 2 วินาทีนั้น ทีแรกก็คิดว่าคงเป็นแฟชั่นหรือการโชว์อะไรปกติแหละครับ
แต่ดั้นนนนน ลมมันพัดจนเราเองก็ดันเหลือบไปเห็นเนินอกและยกทรงด้านในของเธอ
กระนั้นเอง 2 วินาทีที่เรากำลังจะรีบบิดรถไป เลยคิดว่าคงไม่ใช่แล้วหละ เลยรีบตัดสินใจ..!!
บอกกับนางท่านนั้นไปว่า กระดุมหลุด แต่ด้วยความรีบของเรา เราลืมพูด "ครับ" - -' 5555
จากนั้นเราก็รีบบิดไปทำงานทันที จริงๆ ช่วงเวลา 2 วินาทีนั้นในหัวเรามีความคิด
มากมายเหลือเกินที่จะทำอะไรมากกว่าพูดไปแค่ว่า "กระดุมหลุด" แต่เราเองก็อย่างว่าแหละ
ขี้อายเกินไป ทำอะไรไปไม่ได้มากกว่านั้นแล้วเลยรีบออกมา การที่ตัดสินใจบอกไปแบบนั้น
เป็นเพราะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เค้าไม่หมือนผู้หญิงทั่วๆ ไปตามที่เรารู้จัก **ย้ำว่า แค่ผู้หญิงทั่วๆ ไป
ตามที่เรารู้จักแค่นั้นครับ ท่านไหนจะเป็นอย่างไรนั้น ล้วนเป็นกรรมสิทธิ์ของท่านนั้นๆ เลยครับ
แต่กับคนนี้ที่ตัดสินใจพูดบอกว่ากระดุมหลุดไปนั้น ช่วงเวลานั้นกลับรู้สึกหึง หวงอย่างบอกไม่ถูก
แต่พอเมื่อขับออกมาจากตรงนั้นก็หวนคิดว่าคงไม่มีโอกาสอีกแล้วที่จะได้เจอ
เป็นเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้นมาก ที่เราแทบจะไม่ได้พูดใดๆ ต่อกันเลย T T
แต่ก็ขอบคุณที่การตัดสินใจทำบางอย่างของเราไปในวันนี้ช่วยรักษาสวัสดิภาพ
ของหญิงนางหนึ่งที่หากเราไม่พูดไป นางจะต้องเดินกระดุมหลุดแบบนี้ผ่านสายตาใครไปอีกมากต่อกี่มากคน
บอกตรงๆ ว่าอยากแต่งงานกับเธอนะ บางทีคนเรามันไม่ได้จำเป็นต้องคบหา หรือเรียนรู้อะไรๆ กันก่อนแต่ง
ตามค่านิยมที่สังคมวาดให้เดินแบบนั้นด้วยซ้ำ ชีวิตมันมีอะไรมากกว่านั้น และเราเองก็มีวิถีบางอย่าง
เกี่ยวกับการใช้ชีวิตที่สวยงามอยากจะมอบให้ใครซักคนเช่นกัน หากเค้าได้แวะเค้ามาอ่านอยากให้รู้ไว้ครับว่า
ขอบคุณที่ผ่านมาเจอกันนะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆ นะ
. . . . .