เรื่องหลอนก่อนนอน “บ้าน ความคิด ชีวิตสุดท้าย…”

ในย่านเงียบสงบของรัฐฟลอริด้า มีบ้านหลังหนึ่งตั้งอยู่ริมป่าซึ่งไม่มีเพื่อนบ้านใกล้เคียงนัก บ้านไม้สองชั้นหลังนั้นเป็นของฟรานซิส ที่เพิ่งย้ายมาไม่นาน เขามีเงินเก็บก้อนใหญ่ จากการทำงานอย่างหนักตลอดหลายปี และอยากมีบ้านของตัวเองสักหลัง
เขาเห็นประกาศขายบ้านหลังนี้ อยู่ในเว็บไซต์ขายบ้านมือสองออนไลน์ เขาดูรูปภาพประกอบการตัดสินใจที่ลงไว้ในเว็บไซต์นั้น ถึงบ้านนี้จะมีประวัติไม่ค่อยดีมาก่อน ว่าเคยเกิดไฟไหม้ แต่….
ใครสนล่ะ ราคาก็ดี เงียบสงบดี แถมรีโนเวทเรียบร้อย ดีขนาดนี้ เค้าเลยตัดสินใจซื้อแบบไม่ลังเลอะไร มันไม่ได้จะเกิดไฟไหม้ตลอดนี่ ต่อให้เป็นบ้านไม้ก็ตาม

คืนนั้นอากาศร้อนอบอ้าว เขานอนหลับอยู่ในห้องนอนชั้นบนของบ้าน มีเสียงแอร์ปรับอากาศ ดังครืดคราด และมีเสียงแมลงกลางคืนขับขานเป็นจังหวะ บรรยากาศแบบบ้านที่อยู่ติดป่าทั่วๆไป ขนาดเปิดแอร์แต่เค้ากลับรู้สึกอบอุ่นเหมือนโดนโอบกอด

แต่แล้ว...
แกร๊ก แกร๊ก! เสียงไม้ลั่นเล็กๆ ตามมาด้วยแสงสีส้มที่แทรกผ่านผ้าม่านหน้าต่าง
กลิ่นไหม้โชยมาอย่างรุนแรง ฟรานซิสสะดุ้งตื่น งัวเงียก่อนจะได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวที่อยู่ข้างหลัง

“ที่รัก! ตื่นเร็ว! ไฟไหม้!”

เสียงผู้หญิงดังจากข้างเตียง เธอคว้ามือเขา มันคือภรรยาของเขา...หรือเขาคิดเช่นนั้น
เธอดึงเขาออกจากห้องนอน ฝ่าควันหนาทึบไปยังประตูหน้าบ้าน ทั้งสองวิ่งฝ่าไฟออกมายังสนามหญ้า เขาหอบหายใจ ขณะสายตาเหลือบไปเห็นเปลวเพลิงที่กลืนกินชั้นล่าง

“ลูก! ฟรานซิส ลูกยังอยู่ข้างบน! ห้องในสุด ชั้นสอง! รีบไปช่วยลูก!”

เธอร้องเสียงดัง ตาเบิกโพลงด้วยความหวาดกลัว
ฟรานซิสแทบไม่ทันคิด เขาวิ่งกลับเข้าไป ลุยผ่านเปลวเพลิงที่ลามไปทั่วบันไดไม้ เขาสำลักควันจนแทบหายใจไม่ออก เขายกแขนบังหน้าไต่ขึ้นไปชั้นสองด้วยหัวใจเต้นระรัว
ประตูห้องเด็กเล็กอยู่ในสุด ตรงทางเดินแคบที่กำลังลุกไหม้
มือของเขาสั่นเมื่อตะปบลูกบิด

แกร๊ก... เขาผลักประตูออก

.….

ไม่มีอะไรเลย ในห้องเด็กเล็ก ไม่มีเปล ไม่มีของเล่น ไม่มีเตียง ไม่มีแม้แต่ฝุ่น ไม่มีลูก ไม่มีเสียงมีแค่...ความว่างเปล่า
เขายืนนิ่ง เหงื่อและควันทำให้ภาพพร่ามัว แต่ไม่ใช่แค่เพราะไฟ เขารู้สึกว่าในหัวของเขาเหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้นึกขึ้นมาได้

เขาไม่มีลูก...
เขาไม่เคยมีลูก

หัวใจเต้นผิดจังหวะ เขาหันหลังกลับจะหนี แต่เปลวไฟปิดทางไว้หมดแล้ว ทุกทาง...มอดไหม้
เขาหันมองไปรอบห้องอย่างบ้าคลั่ง จนสายตาเหลือบไปที่หน้าต่างบานเล็ก

ข้างล่าง... เขาเห็นเธออีกครั้ง

ภรรยาของเขา ยืนอยู่กลางสนามหญ้า มองตรงขึ้นมา และยิ้ม รอยยิ้มกว้างที่ไม่ปกติ ราวกับภาพวาดที่ปากฉีกถึงหู ดวงตาแข็งกร้าว ไม่มีประกายความเป็นมนุษย์
เขาได้แต่ยืนนิ่ง แล้วเป็นอีกครั้ง...ที่เขานึกขึ้นมาได้อีกว่า

เขาไม่มีภรรยา เขาอยู่คนเดียวมาตลอด...

เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นในหัวเขา เหมือนมาจากข้างในบ้าน รอบๆบ้าน และในใจเขา ก่อนที่บ้านทั้งหลังจะถล่มลงมา กลืนตัวเขาเข้าสู่จุดจบ
.
.
.
.
.

หลายสัปดาห์ผ่านไป ชาวบ้านในละแวกใกล้เคียงได้กลิ่นไหม้ที่ยังไม่ยอมจางหายไป แม้จะผ่านมาหลายสัปดาห์แล้ว
แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไป ยกเว้นกลุ่มอสังหาริมทรัพย์ ที่จะมาประเมินพื้นที่เพื่อสร้างบ้านใหม่ในช่วงกลางวัน
ชาวบ้านแถวนั้นร่ำลือกันว่า ที่ไม่มีใครกล้าเข้าไป เพราะทุกคืน...จะมีเงาใครบางคนยืนอยู่ที่หน้าต่างชั้นสอง
ไม่มีใครเห็นหน้าชัดเจน
แต่หลายคนสาบานว่า…เงานั้นมันกำลังยิ้ม

และคอย…

จ้องมอง