ผมรู้สึกอายมาก เมื่อมองย้อนกลับไป ทั้งหลงตัวเองแบบผิดๆ คิดว่าตัวเองเก่ง อวดรู้แบบผิดๆ ชอบโยนความผิดให้สิ่งอื่น ทำไมตอนนั้นผมโง่ขนาดนั้นนะ
อยากย้อนเวลาไปแก้ไขจังเลยฮะ เด็กคนอื่นไม่เป็นแบบผม ไม่แปลกใจทำไมผมไม่มีคนคบ มีผมคนเดียวที่หลงผิดแบบนั้น อาจเพราะ ที่บ้านไม่เคยสั่งสอน
พอทำผิด แม่ก็จะมาคอยโอ๋ ไม่เคยลงโทษเวลาทำผิด เอาแต่ปกป้อง พอไม่ได้ดั่งใจก็คอยซื้อของให้ IPhone ก็ยังเคยซื้อให้ คงเป็นโชคร้ายของผม
ไม่เแปลกเลยที่ช่วงนึงผมจะไปเสียคน
แค่ อยากระบาย กระทู้นี้ไม่มีอะไรมาก มันแค่เป็นเรื่องที่กวนใจกระผม ผมดังไปอ่านเจอ เรื่องของ จิตวิทยา 😌
Dunning–Kruger Effects ตอนนั้นผมคงโง่มากเลยสินะ
น่าอายจัง ตอนเด็กเป็นคนน้ำเต็มแก้วพอมามองดูแล้ว พบว่าตัวเองตอนนั้นโง่แค่ไหน
อยากย้อนเวลาไปแก้ไขจังเลยฮะ เด็กคนอื่นไม่เป็นแบบผม ไม่แปลกใจทำไมผมไม่มีคนคบ มีผมคนเดียวที่หลงผิดแบบนั้น อาจเพราะ ที่บ้านไม่เคยสั่งสอน
พอทำผิด แม่ก็จะมาคอยโอ๋ ไม่เคยลงโทษเวลาทำผิด เอาแต่ปกป้อง พอไม่ได้ดั่งใจก็คอยซื้อของให้ IPhone ก็ยังเคยซื้อให้ คงเป็นโชคร้ายของผม
ไม่เแปลกเลยที่ช่วงนึงผมจะไปเสียคน
แค่ อยากระบาย กระทู้นี้ไม่มีอะไรมาก มันแค่เป็นเรื่องที่กวนใจกระผม ผมดังไปอ่านเจอ เรื่องของ จิตวิทยา 😌
Dunning–Kruger Effects ตอนนั้นผมคงโง่มากเลยสินะ