รู้สึกหมดไฟเหนื่อยกับการเรียนการใช้ชีวิต

ตอนนี้หนูอายุ14ปีเรียนอยู่ม.2ค่ะหนูได้ย้ายจากโรงเรียนเก่ามาม.1มีความสุขดีค่ะแต่ช่วงหลังเทอม1หนูเริ่มรู้สึกเบื่อชีวิตที่โรงเรียนรู้สึกเหนื่อยไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่างตั้งคำถามในการใช้ชีวิตแต่หนูก็มีเพื่อนพี่ที่ดีๆนะคะมีปัญหาผิดใจกันบ้างแต่หนูก็ตัดปัญหาเคลียร์ความรู้สึกได้เสมอค่ะทางบ้านก็ไม่เคยกดดันแต่มีด่ามีดุเท่าที่ควรจะสั่งสอนค่ะ มาเริ่มก้าวเข้าสู่ม.2 รู้สึกหมดไฟเหนื่อยไปหมดทุกอย่างเวลาเรียนก็เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างบางทีทำได้น้อยเรียนได้ไม่ดีก็รู้สึกใจแป้วจนกลับบ้านมาร้องไห้เลยค่ะบางทีก็คิดว่าทำไมถึงโง่ทำไมถึงทำไม่ได้กังวนไปสะทุกอย่างเพราะที่ผ่านมาหนูได้เกรดเฉลี่ยและที่ดีๆมาตลอดค่ะเคยตกไป11รอบเดียวแล้วขึ้นนำเหมือนเดิม บางทีหนูก็ไม่เข้าใจค่ะว่าคนรอบข้างก็สนับสนุนตลอดคอยบอกว่าเท่าที่ไหวที่ทำได้แต่พอเข้าสู่สัวคมใหญ่หนูจากห้อง2มาอยู่ห้อง1สภาพแวดล้อทอาจจะเปลี่ยนหนูเริ่มกลายเป็นเรียนรู้ช้าไม่เข้าใจเท่าไหร่ต้องทบทวนเองใหม่ หนูเริ่มไม่อยากไปเรียนเลยค่ะมันเหนื่อนท้อไปหมดแต่ก็ยังสู้และตั้งใจเพื่อพ่อแม่ละอนาคตตัวเอง หนูชอบภาษาอังกฤษค่ะมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งหนูเขาอยู่ห้อง2เหมือนเดิมเขาทำให้หนูเก่งอังกฤษขึ้นค่ะพอไม่มีเขาแล้วหนูเริ่มประหม่า พอทำไม่ได้ก็รู้สึกไม่ฉลาดโง่สุดๆโตไปจะไปได้ยังไงรู้สึกที่หนูทำผ่านมาได้สอบได้เพราะดวงตลอด หนูอยากอยู่บ้านในห้องอ่านหนังสือทำสิ่งที่ตัวเองชอบและนอนมากๆขึ้นค่ะเรียกง่ายๆว่าบ้านคือเซฟโซนรู้สึกสบายใจมากกว่าที่โรงเรียนไม่อยากไปไหนรู้สึกติดแม่มากขึ้นด้วยค่ะรู้สึกว่าไม่อยากออกห่างจากบ้ายสักเท่าไหร่(ตั้งแต่นี้หนูยังไม่เคยปริปากปรึกษากับแม่เรื่องรู้สึกเศร้าๆกับการเรียนเหนื่อยหมดไฟเลยค่ะ... พอจะกลัวโดนว่าที่พ่อแม่ทำอยู่เหนื่อยกว่าหนูเข้าใจนะคะแต่พอได้ยินละยิ่งรู้สึกเหนื่อยกว่าเดิม) เรื่องหน้าตา/ร่างกาย เรื่องนี้ก็ทำให้หนูหมดไฟเหมือนกันค่ะ หนูเป็นสิวฮอร์โมนหน้ามันมากๆทำให้ผมหน้าม้าคอยมันไปด้วย ตอนม. 1 หนูไม่เป็นไรนะคะอาจจะมีเป็นแต่ไม่ได้มากค่ะในวันที่อากาศร้อนหนูแต่งหน้านะคะ ใช้ moisturizer กับรอยตามปกติหนูเป็นตั้งแต่ช่วงป 3  - 4  มาตลอดเลยค่ะเบาลงตอนขึ้นม 1มาบ้างแต่ก็ยังมีให้คอยไม่มั่นใจ/อายอยู่เรื่อย ฟันหนูก็ห่างค่ะข้างหน้าแบบพอประมาณอยู่นิดหน่อยแต่หนูก็ไม่มั่นใจเวลายิ้มเท่าไหร่ค่ะ จมูกก็ไม่มี อ้วนก็อ้วน พยายามลดเปลี่ยนแปลงอยู่นะคะแต่ก็ไม่มีวินัยแล้วมานั่งบั่นทอนจิตใจตัวเองอยู่เรื่อย ทั้งๆที่หนูว่าตัวหนูก็ทำยังไม่ได้ครึ่งในเรื่องร่างกาย มีทั้งรอยสิวบนร่างกายก็มี ขนหน้าแข้ง เหงื่อออกมือเท้าตามตัวเหนอะหนะมีแต่เรื่องให้ไม่มั่นใจเลยค่ะ เคยไปพบคุณหมอเรื่องเหงื่อออกมือออกเท้าเขาว่าปกติแต่หนูรำคาญใจสุดๆไปเลยค่ะจับอะไรก็เปียกเหนอะหนะเวลาใครมาโดนตัวบางคนก็ดูค่อนข้างรัวเกียจค่ะก็เข้าใจอยู่.. เคยโดนคนว่าคนตลกมาตั้งเยอะเลยค่ะหน้าตา/ร่างกาย แต่ก็มีคนชมว่าสวยน่ารักอยู่บ้างแต่อะไรลบๆก็ชอบย้อนมาทำร้ายให้ร้องไห้เสียใจอยู่เรื่อยเวลาเห็นคนสวยหุ่นดีแต่งหน้าสวยมักจะรู้สึกเสียใจอยู่เรื่อยทำไมถึงเป็นแบบนี้  ช่วยแนะนำหนูทีค่ะควรทำยังไงดีคะทุกวันนี้ เหนื่อยมากๆเลยค่ะ