ปัญหาเดิมๆกลับมาอีกแล้วขออภัยสำหรับเรื่องนี้ มันค่อนข้างไร้สาระค่ะ

เรารู้สึกว่าอยากไม่พยายามทำอะไรเลย แค่อยากทำให้มันผ่านไปวันๆ เหมือนตอนเรียนถ้าเรียนก็แค่อยากจบ ไม่ได้อยากมีกิจกรรม ไม่ได้อยากสนุกเฮฮา แค่อยากเรียนเฉยๆแล้วกลับบ้าน เหมือนตอนทำงาน แค่อยากทำให้ผ่านไปวันๆ ทุกวินาทีมันรู้สึกว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร ทำไมเราต้องทำขนาดนั้น ทำไมต้องตั้งใจขนาดนั้นแล้วทำไมต้องพยายาม มันมีแค่ทำไมๆ แค่รู้สึกว่าใช้ชีวิตไปเฉยๆได้ไหม ไม่ได้อยากได้อะไร แค่มีเงินใช้ในชีวิตประจำวันก็พอแล้วไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้ ทำไมต้องพยายามด้วยอาจจะตายตอนนี้ก็ได้ หรือไม่นาน หรือยังไงคนเราก็ต้องตาย  แค่ทำให้ผ่านพ้นไปไม่ต้องคิดอะไรเยอะไม่ได้หรอ
ทำไงให้เราเลิกคิดเรื่องพวกนี้ซักที แล้วใช้ชีวิตแบบเฮฮามีความสุขที่เหมือนคนอื่นๆ คนอื่นๆที่หัวเราะสนุกไปกับทุกๆอย่าง (แต่เราไม่อยากเป็นแบบนั้น)เราไม่รู้แล้ว แต่เรารู้สึกว่าเราแปลกมันเหมือนแม้แต่เรื่องไร้สาระเรื่องเล็กน้อยก็ยังคงมีรอยยิ้มกัน ทำไมต้องเป็นแบบนั้น ทำได้ไง เรางง ว่าทำไมต้องรู้สึกอะไรแบบนั้นด้วยเมื่อเทียบกับเรามันรู้สึกเหมือนว่าเราไม่มีใจจะทำอะไร ไม่เอ็นจอยกับอะไรทั้งนั้น เพราะคิดว่ามันเป็นอะไรบางอย่างไม่รู้เหมือนกันค่ะ เหมือนว่าบนโลกนี้มันเป็นแค่อะไรไม่รู้ ทำไปแล้วได้อะไร สุดท้ายก็จบ สรุปคือเรารู้สึกเหมือนตัวเองไม่เหมือนคนเหมือนเป็นคนที่ไม่มีความรู้สึกแล้ว เราอยากรู้ว่าคนส่วนใหญ่ที่แสดงความรู้สึกออกมามากขนาดนั้น เขาทำได้ไง เช่นไปคอนเสริตแล้วก็กรี๊ด หรือโห่ ทำได้อย่างไร หากเป็นเรา คงยืนอยู่นิ่งๆเฉยๆอยู่อย่างนั้น มีคำถามนี้ถามทุกคนในใจบ่อยมากๆ คือทำไปทำไม (แต่เราก็เข้าใจทุกคนนะว่าทำไปทำไม แต่เราก็ไม่เข้าใจอยู่ดี) มีวิธีไหนที่ช่วยให้เหมือนคนปกติไหมคะ