อยากตาย แต่ก็ไม่อยากตาย(ปัญหาครอบครัว)

หนูตั้งแต่จำความได้พ่อแม่มักจะทะเลาะกันเสมอค่ะ พ่อเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ แม่เป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ตอนเช้าจะปกติ แต่ตกเย็นจะเป็นคนละคนกันเลย มักจะร้องไห้ บ่นว่าเหนื่อยว่าท้อ หนูต้องปลอบแม่ตลอดเลยค่ะ กว่าจะได้นอนก็เกือบเที่ยงคืน แล้วต้องตื่นไปโรงเรียนแต่เช้าอีก เมื่อก่อนแม่มีที่ยืดเหนี่ยวจิตใจคือยายกับตาค่ะ แม่จะแค่ร้องไห้แต่ไม่ถึงขั้นจะฆตต. พอหนูขึ้นม.1 ตายายก็จากไปค่ะ ทำให้แม่ไม่มีที่ยึดเหนี่ยว อาการแม่เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆถึงขั้นพยายามฆตต.หนูคิดว่าเป็นเพราะบ้านเรามีฐานะที่ยากจนค่ะ ยายยกบ้านที่ดินให้ลูกอีกคนที่ไม่ใช่แม่ ทำให้เราต้องออกมาเช่าบ้านอยู่  แม่เองไม่มีงานทำเพราะอายุเยอะแล้ว เลยคิดว่าตัวเองไร้ประโยชน์ หนูเองก็ปลอบมาโดยตลอด จนผ่านมาตอนนี้หนูอยู่ม.6แล้วค่ะ พ่อแม่ก็ยังคงทะเลาะกัน หนูพยายามตั้งใจเรียนหางานทำไปด้วย ดิ้นรนอยากมีรายได้ อยากมีบ้านให้แม่ แต่ไม่มีแรงแล้วค่ะ บางทีเองก็อยากจะหลับไปนานๆเลย อยู่แค่ม.6จะเอารายได้ที่ไหนมาสร้างบ้าน ตื่นนอนมาเห็นหน้าแม่ก็อยากสู้ต่อ เลิกโรงเรียนกลับมาเจอแม่เป็นอีกคนก็ไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว แม่มักจะบอกว่าอยากไปอยู่กับตายาย ไม่อยากอยู่กับหนูแล้ว อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น พ่อเองก็เหมือนกับอยู่ก็ได้ตายดี หนูสู้นะคะแต่ไม่มีคนสู้ไปกับหนูเลย ทั้งที่พยายามมากขนาดนี้ทำไมหลายๆอย่างถึงยังไม่ดีขึ้น หนูไม่อยากมีอนาคตที่ไม่มีพ่อกับแม่ หนูไม่มีใครให้ปรึกษาเลยค่ะ ใครเจอปัญหาแนวนี้ช่วยบอกวิธีที่จะผ่านมันไปด้วยน