สวัสดีครับ ผมอายุ17 คนในครอบครัวมี 5 คน ยาย แม่ น้า(น้องสาวแม่) ผม และน้องสาว ครอบครัวไม่ค่อยสงบสุขนัก เพราะว่าแม่กับน้ามักทะเลาะกันอยู่เป็นประจำ เรื่องที่ทะเลาะกันมักเป็นเรื่องเงินทองและหนี้สิน บางทีผมก็อยากใส่หูฟังเปิดเพลงเสียงดังๆ เพื่อที่จะได้ไม่ได้ยินเสียงตอนพวกเขาทะเลาะกัน แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้ ผมต้องคอยฟังเผื่อมีวันนึ่งเขาทะเลาะกันอย่างรุนแรง และใช่ครับมันเกิดขึ้นจริงๆ การทะเลาะกันครั้งนี้มันไม่ใช่แค่ด่ากัน แต่มีการตบตีกัน ในช่วงแรกก่อนที่เขาจะทะเลาะกัน พวกเขาก็ตะโกนแหกปากด่ากันไปด่ากันมาแซะกันแขวะกันเสียงดัง จนทำให้เขาทังคู่ระเบิดมันออกมา พวกเขาตบกันครับ ดึงกันไปกันมา กระชากผม มีทั้งเสียงร้องและเสียงกรี๊ด จนชาวบ้านออกมาดู ตอนนั้นผมอยู่ในเหตุการณ์จำเรื่องราวได้หมด ผมกับยายเลยต้องเข้าไปช่วยกันห้าม ตะโกนให้เขาหยุด ระหว่างที่ตะโกนผมก็ร้องไห้ไปด้วยเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี่เหมือนกัน ผมเอาตัวเข้าไปกันและให้เขาแยกย้ายไปเขาห้อง ละก็ยกมือไหว้ขอร้องให้พวกเขาหยุด หลังจากนั้นก็เหมือนจะหยุดนะครับแต่ว่า  ทั้ง2เริ่มมีการขู่กันและประชดกันเกิดขึ้น ทำเป็นจะไปหยิบมีDมาบ้าง ประชดจะฆตต.บ้าง ทำเป็นจะไปหยิบยามากินบ้าง การประชดของพวกเขาทำผมจะเป็นบ้าให้ได้เลย เพราะผมก็ไม่รู้เขาจะทำแบบนั้นจริงๆไหม ผมไม่อยากสูญเสียใครไปเพราะอีกคนก็แม่ อีกคนก็น้า (ผมเคยมีพี่ชายกับพ่อ แต่ทั้งคู่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุเมื่อผมยังตอนอายุ12เลยเป็นปมในใจ) เพราะงั้นผมจึงไม่อยากสูญเสียใครอีกแล้ว เหตุการณ์ครังนั้นผมจำไม่ลืม ผมร้องไห้หนักมากเหมือนได้ปลดปล่อยและนอนไม่หลับ เพราะผมกลัวเขาจะฆตต.จริงๆ คิดเยอะในหัวเต็มไปหมด ผมก็เด็กคนนึ่งทำไมต้องมาเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ด้วย ยายผมก็บอกนะครับว่าผู้ใหญ่ทะเลาะกันเด็กอย่างเราไม่เกี่ยว อย่าไปใส่ใจ แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆครับ ผมกังวลไปหมด เวลาที่พวกเขาเริ่มมีปากมีเสียงกัน รู้สึกว่าตอนนี้ผมน่าจะเป็นโรคประสาทไปแล้วละมั้งครับ และน่าจะเป็นทั้งบ้านละมั้งครับ ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณด้วยครับ อาจจะงงๆหน่อย เพราะผมคิดไรได้ก็เขียนระบายมันออกมาเลยครับ ผมควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงบ้างครับ หรือผมควรทำอะไร