BuonGiorno สวัสดีทุกท่านค่ะ คืออยากมาเขียนกระทู้เล่าเรื่องโน่นนี่นั่นให้อ่านกัน แต่ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี แล้วเช้าวันจันทร์นี้ก็แวะไปซื้อของเข้าบ้าน อะไรๆก็เริ่มหมดแล้ว เลยถ่ายรูปข้าวของที่ซื้อมาลงกระทู้อีกรอบ ซึ่งเคยเขียนกระทู้แบบนี้ไปแล้วครั้งนึง เรื่องเก่าเล่าใหม่กันอีกสักรอบนะคะ
เช้าวันจันทร์ วันที่อุณหภูมิไม่ถึงสิบองศา แต่งตัวมิดชิด คลุมเนื้อคลุมตัวอย่างดี ขับรถไปทำงานตอนเช้าก่อน ใกล้เที่ยงแวะไปซูเปอร์ ที่มีชื่อว่า Sigma เป็นซูเปอร์ที่ไม่ใหญ่มากอารมณ์ประมาณโลตัสเอ๊กเพรสอะไรแบบนั้นค่ะ พนักงานหรือเจ้าของร้านก็รู้จักคุ้นเคยกันดี บางทีเจอคนรู้จักกันก็ยืนเม้าท์มอยกันไปก่อน ดิฉันอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆที่มีจำนวนประชากร 1500 คน แล้วส่วนใหญ่พวกเราก็เป็นเครือญาติกันค่ะ บรรพบุรุษของคุณสามีเกิดและอยู่กันที่นี่ ดังนั้นไปไหนมาไหน จึงทักทายกันเกรียวกราว หลายครั้งหลายคราในช่วงหน้าร้อน ดิฉันเดินจูงหมาไปซูเปอร์ กว่าจะถึงร้านนั้นใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโมง ทั้งๆที่ถ้าเดินกันจริงจังคือสิบนาทีก็ถึง ใช้เวลานานมากเพราะเดินไปผ่านบ้านใคร เค้าก็ออกมาทักทาย เอ้า ยืนคุยกันไปก่อน ถึงเวลามูฟ ผ่านอีกบ้านที่กำลังยืนรดน้ำดอกไม้หน้าบ้าน เอ้า แวะอีก หาเรื่องเม้าท์ไปได้อีกหลายเรื่อง
ปล. ในหมู่บ้านนี้หลายคนรู้จักดิฉันดี เพราะดิฉันคือมิสไทยแลนด์ ตัวแทนแห่ง Land of smile ค่ะ ^__^
เริ่มต้นด้วยรูปหิมะกันก่อนดีกว่า คืนวันที่ 4 พ.ย คือวันที่หิมะตกครั้งแรกในรอบปีนี้ เช้าวันต่อมาดิฉันออกไปดื่มคาปูชิโน่ร้อนๆกับคุณสามีที่บาร์ใกล้บ้าน แล้วยังไม่ได้เอารองเท้าบู๊ทออกมาจากกล่อง ใส่รองเท้าผ้าใบที่ซื้อจากไทยมา เย็นเท้าดีแท้
รูปด้านล่างนี้คือ หิมะตกอีกครั้ง วันที่ 7 Nov. 23
แต่ตอนนี้ละลายไปหมดแล้วนะคะ เหลือแต่บนยอดเขา และบนภูเขาสูงกว่า 1500 เมตรจากระดับน้ำทะเล หมู่บ้านของดิฉันจะอยู่ที่ 1200 เมตร
เดี๋ยวกลับมาเขียนต่อ รอแป๊บนึงค่ะ
เล่าสู่กันฟัง...ณ อิตาลี เปิดถุงช้อปจากซูเปอร์มาร์เก็ต Nov. 2023
เช้าวันจันทร์ วันที่อุณหภูมิไม่ถึงสิบองศา แต่งตัวมิดชิด คลุมเนื้อคลุมตัวอย่างดี ขับรถไปทำงานตอนเช้าก่อน ใกล้เที่ยงแวะไปซูเปอร์ ที่มีชื่อว่า Sigma เป็นซูเปอร์ที่ไม่ใหญ่มากอารมณ์ประมาณโลตัสเอ๊กเพรสอะไรแบบนั้นค่ะ พนักงานหรือเจ้าของร้านก็รู้จักคุ้นเคยกันดี บางทีเจอคนรู้จักกันก็ยืนเม้าท์มอยกันไปก่อน ดิฉันอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆที่มีจำนวนประชากร 1500 คน แล้วส่วนใหญ่พวกเราก็เป็นเครือญาติกันค่ะ บรรพบุรุษของคุณสามีเกิดและอยู่กันที่นี่ ดังนั้นไปไหนมาไหน จึงทักทายกันเกรียวกราว หลายครั้งหลายคราในช่วงหน้าร้อน ดิฉันเดินจูงหมาไปซูเปอร์ กว่าจะถึงร้านนั้นใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโมง ทั้งๆที่ถ้าเดินกันจริงจังคือสิบนาทีก็ถึง ใช้เวลานานมากเพราะเดินไปผ่านบ้านใคร เค้าก็ออกมาทักทาย เอ้า ยืนคุยกันไปก่อน ถึงเวลามูฟ ผ่านอีกบ้านที่กำลังยืนรดน้ำดอกไม้หน้าบ้าน เอ้า แวะอีก หาเรื่องเม้าท์ไปได้อีกหลายเรื่อง
ปล. ในหมู่บ้านนี้หลายคนรู้จักดิฉันดี เพราะดิฉันคือมิสไทยแลนด์ ตัวแทนแห่ง Land of smile ค่ะ ^__^
เริ่มต้นด้วยรูปหิมะกันก่อนดีกว่า คืนวันที่ 4 พ.ย คือวันที่หิมะตกครั้งแรกในรอบปีนี้ เช้าวันต่อมาดิฉันออกไปดื่มคาปูชิโน่ร้อนๆกับคุณสามีที่บาร์ใกล้บ้าน แล้วยังไม่ได้เอารองเท้าบู๊ทออกมาจากกล่อง ใส่รองเท้าผ้าใบที่ซื้อจากไทยมา เย็นเท้าดีแท้